Don't believe in the dark,
You have enlightened within you a Spark..

No matter how dark is the night ,
there will always be a morning full of light..

The Sun taught me to stay as you are,
You are the only who knows what's goes on inside your mind.
To keep Shining and Stay bright as like the Sun of your own sky..

-

जात पात पंथ धर्म लिंग प्रांत वर्ण,
सगळं सगळं विसरून तू सर्वांना सामावून घेतलंस स्वतःत आणि झालास चिरंतन तत्व,
मानवी जीवनाच्या पलीकडचं..

कुणाचाही व्यवसाय, धंदा विचारात घेतला नाहीस तू कधीही,
कृपादृष्टी बरसवताना, समान वागणूक दिली सबंध प्राणिमात्रांना तू..
पण हे सावळ्या पांडुरंगा,
तुझं नाव घेऊन, हल्ली माणसांतली जनावर, जाती धर्म वर्णाच्या नावावर एकमेकांना हीन लेखतात तेव्हा का नाहीस करत तू हस्तक्षेप त्यांच्या व्यवहारात...

भक्तीचा बाजार मांडणाऱ्या, बाजारबुनग्यांच्या धंद्यात का नाही करत तू मध्यस्थी,
तुझ्या दर्शनाच्या रांगेत बडवे करतात तशी..

ज्ञाना, नामा, तुका, सावता, सेना, चोखा यांसारखी दिलीस ना तू संधी मुक्ता, सखू, बहिना, कान्होपात्रा यांना..,
मग हल्ली का नाही येत तू धाऊन स्त्रियांवर होणारे अत्याचार रोखण्यासाठी..

तू तर उभ्या जगाची माऊली आहेस,
तुझ्या नावाचं अन् रूपाच जसं वारकऱ्यांना वेड लागतं,
तसं वेड तेच प्रेम का नाहीस निर्माण करत बाबा,
स्वतःच्या माय बापाला वृध्दाश्रम दाखवणाऱ्या कृतघ्न औलादींना..

बघ बाबा, तू तर पालनकर्ता आहेस साऱ्या विश्वाचा.,
म्हणूनच मांडतोय गाऱ्हाणं.. शेवटी तू तुझ्याच मनाचं करतो, असं म्हणतात..,
पण ज्ञानोबांनी सर्वांसाठी मागितलेलं पसायदान आता तरी मान्य कर..

-

पावसात भिजत असतेस,
तेव्हा तुझ्या चेहऱ्यावर पडणाऱ्या
पावसाच्या एकेका थेंबाचा हेवा वाटायला लागतो,
आणि साकारायला लागते कविता...

पावसाच्या पाण्याचे थेंब जेव्हा ओघळतात,
तुझ्या गुलाबी मखमली ओठांवरून,
निसर्गात संचारते एक वेगळीच अनुभूती,
आणि जन्माला यायला लागते हिरवी नवलाई..

थेंब जेव्हा जमिनीवर पडतात,
तुझ्या चिंब ओल्या केसांतून.,
शहारतो कण न कण मातीचा,
आणि वाहायला लागतात नद्या
अगदी स्वच्छंदी, अल्लड आणि अवखळपणे..

तुझ्या डोळ्यांत दिसते, वेगळंच स्वातंत्र्य, बंधन झुगारून दिलेलं,
आणि मुक्त झाल्यासारखी भासतेस तू, पावसात भिजत असते तेव्हा..
आणि माझ्या कवितेच्या रूपानं,
करतो प्रयत्न मी, तुझ्या मनीचे सारे साकारण्याचा..
तू, पाऊस आणि कविता सुखावता मनाला माझ्या..

-

तुमच्या आयुष्यातल्या प्रत्येक काळरात्रीला चिरून तुमच्या आयुष्याला प्रकाशमान करणारा सूर्य म्हणजे, बाप..

जगण्याच्या जाणिवेत जेव्हा उणीवा जाणवत असतात, तेव्हा भक्कमपणे तुमच्या पाठीशी उभा राहणारा एकमेव माणूस म्हणजे बाप..

निराशेचे ढग दाटून येतात आणि सगळ संपल्याचा भास व्हायला लागतो, तेव्हा तुमच्या खांद्यावर विश्वास टाकणारा निर्भीड व्यक्ती म्हणजे, बाप

Father's day वगैरे त्यांना माहितीही नसेल कदाचित, पण तुमच्यावर निरपेक्ष, निर्भेळ आणि निस्वार्थी प्रेम करणारा एकमेव, अद्वितीय शब्द
म्हणजे "बाप"...

-

ढगांचा गडगडाट अन् विजेचा थयथयाट व्हावे मी..
स्वप्ने पुरवण्या बळीची पाऊस, अन् पावसाळी पहाट व्हावे मी..

पायी चालतानाही कधी रूकतो न थकतो तो,
वारकऱ्यांना ओढ वाटे त्या, पंढरीची वाट व्हावे मी..

सोसूनी झळा वैशाखाच्या, थांबलो मुळीच कधी ना मी ,
उन्हाळा घेऊन अंगावर, घामाघूम ललाट व्हावे मी..

कलम घेऊन हाती या, व्यवस्थेवर वार तो करतो,
जहरी अन् जालीम जो असा आघात व्हावे मी..

उभा जाऊन भिडतो जो, अन्याय अन् विरूध्द जुलमाच्या
मागे हटणार ना कधी क्रांतीचा थाट व्हावे मी..

-

अशुद्ध कलुशित युगात,
अजूनही शुद्ध मी,
अहिंसेचा मार्ग मोकळा,
जगात सर्वत्र बुद्ध मी...

अंधारातही प्रकाशमान,
युगानुयुगे सिद्ध मी,
करुणेचा मार्ग स्वीकारा,
स्वयंप्रकाशित बुद्ध मी...

मोडीले विचारांनी,
कैक सारे युद्ध मी,
विचारांनी आजही जिवंत,
युगे युगे बुद्ध मी..

अज्ञानाचे पाश तोडूनी,
जीवन केले प्रबुद्ध मी,
चिकित्सा अन् सवाल उभा,
खंबीरपणे बुद्ध मी...

-

कवितेचा जन्म होतो,
वेदनेच्या बीजापोटी वा सुखाच्या नभात..

वैशाखीच्या रणरणत्या उन्हात माळरानात,
झळा मृगजळासारख्या भासतात,
तृष्णा अन् क्षुधा अत्युच्च पातळी गाठतात,
तेव्हा कविता जन्म घेते, मृगाच्या पहिल्या पावसाच्या थेंबात..

प्रेम, विरह, वेदना, दाह, विश्वासघात,
सगळं सगळं मांडते,
पण जीत, प्रीत, मीत, गीत
यांतूनही जन्मते कविता..

अनुभवांचं शाब्दिक स्वरूप असावी ती,
कदाचित स्वतःच्या किंवा सभोवतीच्या.,
पण स्वानुभवातून किंवा अनुभवातून, कवितेचा जन्म होतो बऱ्याचदा...

गोड मधुर कधी, तर कधी प्रखर,तीक्ष्ण,धारदार,
कविता जन्म घेते, मृदू हृदयात केव्हा,
तर प्रसंगी करते होऊन कठोर करते व्यवस्थेवर वार..

-

विद्रोहाचा झाला सूर|
उघडीले परिवर्तनाचे दार||
केला सकलांचा उद्धार|
तुका एल्गार प्रबोधनाचा||

तुका माणूसकीची खाण|
निष्ठेने जगण्याचे समाजभान||
विश्वासाचे अभंग प्रमाण|
सत्याचे जाण विधान तुका||

रंजल्या गांजल्यांसी आधारू|
तुका क्रांतीमार्गीचा वाटसरू||
ज्ञानसागराचा भव्य तारू|
तुका जगद्गुरु झालासे||

तुका अंधश्रद्धांवर वार|
प्रपंचात राहूनही परमार्थी स्थिर|
जुलूमावर केलेला वज्र प्रहार|
अन्यायावर उगारली तलवार तुका||

तुका इंद्रायणीचे ज्ञान नीर|
भक्तिमार्गी सकळा धीर||
सर्वांभूती जाणितो ईश्वर|
अखंड अभंग अक्षर तुका||

-

तिळासम शुभ्र वर्णी तू,
मी गुळापरी सावळा काळा,
दोघे एकत्र येऊनी,
करू संक्रांत साजरी ही...

-

स्त्रियांना दास्यत्वाच्या काळोखातून बाहेर काढण्यासाठी,
शिक्षणाची ठिणगी बुरसटलेल्या विचारांवर आधारित समाजमनावर टाकून त्यातून ज्ञानज्योत पेटवणारी आणि
त्या ज्योतीच्या प्रकाशाने उभा आसमंत उजळून टाकणारी
ऊर्जा...
स्त्रियांबद्दल असणारी संकुचित मनोवृत्ती,
विचारांनी लढा देत मुळासकट उपटून काढून
तत्कालीन सामाजिक अराजकता तसचं
जातीय उतरंडीला तडा देणारी,
बुद्धीप्रामाण्यवादी व समानतेवर आधारित
समाजाची संकल्पना मांडणारी
महाऊर्जा...
घडवलीस ग माये क्रांती तू
उजळवल्यात तमाने व्यापलेल्या रात्री,
तूच आहेस शक्ती-युक्ती तूच ज्ञानदात्री,
माझी ज्ञानमाता सर्वथा आई तूच ग सावित्री...

-