आजकल मैंने रोना कम किया है
पहले रो देता था,
किसी मूवी में किसी को प्यार मिल जाये
या किसीका किसीसे साथ छूट जाए
कोई दोस्त बरसो बाद मिले
या कोई बरसो की दोस्ती टूट जाये
रो देता था

पर अब ना रोने में कुछ पॉइंट लगता है
ना ही खुश होने में
लगता है सब momentory है

आजकल लगता है जैसे बादल बहोत हुए है
धूप कभी कबार ही दिखती है
और जब दिखती है तो इतनी दिखती है
के धूप से भी मन उठ जाए
फिर न बादल चाहिए और ना धूप

आजकल उदासी भी बड़ी सुकून भरी लगती है
पता नही ये ग़म के उपर मेरी जीत है
या खुशी के उपर मेरी हार

~ऋतुराज

-

विसरुनी व्यथा सारी, मिसळुनी सुखे मनी
काढुनी द्वेषाणिइर्शा सोडुनी सारी उणी
पेरूया एक आशा, तोडू दुःखाची कडी
निरागस प्रेमळ मनाने उभारू आता गुढी

-

बात लब पे ही ना आती तो अच्छा होता
तड़प दिल को यूं बहलाती तो अच्छा होता

खुली आँखों ने ही कर दिया सितम सारा
रात लोरी अगर गाती तो अच्छा होता

दिन ढलता है और एक खयाल आता है
तनहाई भी ढल जाती तो अच्छा होता

तुम्हे देख कर लगने लगा है अब मुझको
अगर तुम ही ना होती तो अच्छा होता

ये कैसी हक़ीक़त लिखी खुदा तुमने
मेरी सोच ही सच होती तो अच्छा होता

ऋतुराज

-

आभाळातील चंद्र काय
नि काय सज्जावरचा दिवा
प्रकाश त्याचा बघण्यासाठी
किमान एक डोळा हवा
नसेल डोळा दिसेल काही
काळे भेसूर नकोनकोसे
मग,
कुठला चंद्र कुठला दिवा
कुठले त्याचे रूप हवेसे
तेज त्या चंद्रातही नाही
नाही प्रकाश दिवटी मध्ये
शोधून शोधून थकले सारे
मिळे कुणा न हवे आहे ते
चंद्र शोधणे बिनकामाचे
बिनकामीच शोध रूपाचा
रूप तेज नी प्रकाश वसला
डोळ्यामध्ये ज्याच्या त्याच्या

~ऋतुराज

-

किसी एक जगह पर खड़ा हूँ मैं
चारो और अंधेरा है,
कभी लगता के एक बक्से में बंद हूँ
तो कभी लगता है खुला आसमान है
वैसे में, खुला आसमान है यही सोचना 
पसन्द करता हूँ।
उसी उम्मीद पर,
आँखें फाड़ फाड़ के देखने की कोशिश
कर रहा हूँ, एक रोशनी 
कभी कभी दिख भी जाती है। 
लेकिन वो सिर्फ आँखें फाड़ने से
आखों में आने वाली चमक से ज्यादा और कुछ नही है।
फिर भी खुला आसमान है,
कुछ ना कुछ तो दिख ही जायेगा।
डर तो बस इसी बात का है,
के कहि ये खुला आसमान भी
एक बड़ा बक्सा तो नही?

~ऋतुराज

-

फिके पडले आभाळ, जमिनीची झाली राखं
मरु पहिल्या जीवाला, माझ्या लेकराचा धाक
आटे पाणी रडू रडू, दुःख सरतच नाही
पीक आले जरी हाती काही उरतच नाही
दिशा हरवल्या दाही पुढे अंधारचं दिसे
शेतकरी होतो आधी आता झालो वेडेपिसे
जगण्याला आता या अर्थ गवसत नाही
जगाच्या या पोशिंद्याला कोणी पुसतच नाही

पडल्या ओसाड विहिरी, नाही पाणी नदीलाही
कणा मोडलाय माझा, आला वाक छातीलाही
हात जोडीनिया दोन्ही फक्त केली मी उधारी
माकडावाणी आता नाचवतो तो मदारी
शेती साथ देत नाही, पोटासाठी नाही दाणा
पावसाच्या आशेच्या दिसती डोळ्यावर खुणा
काय करावे ते आता काही सुचतच नाही
जगाच्या या पोशिंद्याला कोणी पुसतच नाही

पोरा शिकायचे म्हणून त्याला शाळेला धाडले
शेती करायचे भूत त्याच्या डोक्यातून काढले
त्याला म्हणलो जमिनीवर, आहे प्रेम माझे खुप
शेती केली नाही तरी या जमिनीला जप
तीच माय आपुली, तिच्यासाठी आहे सारं
कडाक्याच्या उन्हाचा तिनेही सोसलाय भारं
पोर रडतच माझं माझ्या मिठी मंदी आलं
बाबा आपल्या नशिबी हे दुःख फार झालं
पाऊस रानावर आपल्या का रुसतंच राही
जगाच्या या पोशिंद्याला कोणी पुसतच नाही

-

एक दिया फड़फड़ाया है हुआ कोई गज़ब नही
पर फड़फड़ाना कहते है दीये का मजहब नही

जिस रात में ना साथ हो न बात हो ना हो हया
वो महज एक स्याह है कोई चमचमाती शब नही

पास आके हलकेसे जिस लब से उसने छू लिया
बेहोशी देती सबूत वो जाम थे कोई लब नही

निकले जहां को देखने जब छोड़के अपना मकान
अब तो बस ईंटे गिरी, घर तब गिरा था अब नही

पूछने कातिल जो आये, ये समझते क्यो नही
कत्ल करने की तो बस नीयत ही थी सबब नही

जिसकी हिफाज़त के लिए, करते रहे तुम कत्ल-ए-आम
जिसने तुम्हे कायर किया, पथ्थर ही था वो रब नही

~ऋतुराज

-

रात्रीच्या वेळी । येत असे जाग
झोपेला मग राग। खूप येई।।

रात्रीच्या वेळी। झोपेची ती गोळी
आम्ही वेडी भोळी । खात नाही।।

मोबाईल वरती। video पाहणे
डोळ्याचे खुपणे। वाढत असे।।

एका वरून दुज्या। App वर फिरणे
मॉडेल वर झुरणे। चालू होई।।

मध्यरात्र होता। डोळे थकलेले
हाथ दुखलेले । तरी जागे।।

अचानक मग। आवाज आईचा
जसा की "भाई" चा। भीती घाले।।

भीती आणि मग। आईचा 'आदर'
डोक्यावर चादर। डोळे बंद।।

नको ग रात्री। छळू तू इतके
मनाला चटके। बसतातं।।

-

अंधाराची सत्ता विझते सकाळ होता
आभाळावर सोने सजते सकाळ होता

रातराणीचा सरे सुगंध जरी सकाळी
मोहक पारिजातक खुलते सकाळ होता

आगळी असते मौज मनाची प्रातःकाळी
पाऊस नसतो तरीही भिजते सकाळ होता

विचार नाही तणाव नाही, नाही गोंधळ
फक्त शांतता जागी असते सकाळ होता

सकाळ होता जरी बंद ते असती डोळे
साखर झोप खरी रंगते सकाळ होता

ऋतुराज

-

दर पे आता है गम तो उसे आने दो
हो जाएं गर आंख नम तो उसे होने दो

जागे है देर तक तो आज पल के लिए
सुकून और राहतो को भी जरा सोने दो

चहिती है बड़ी, माना ये हसीं लेकिन
अनचाहे गम पे मुस्कुराके उसे रोने दो

डरावनी है बड़ी रात ये कटे नहीं पर
गमों को भी तो जरा जूठे ख्वाब बोने दो

मुकाबला ए गम है माना नामुमकिन सा 
तो गमों और आसुओं का जश्न होने दो

ऋतुराज

-