শব্দৰে জানো তোমাক ৰাখিব পাৰি
স্থিৰ লাগিল মোৰ গতি নলগা শব্দত
অভিমানৰ আক্ষেপ নাছিল
অভিযোগৰ আছিল
ইজনে সিজনক জাপি দিয়া অভিযোগৰ
সাঁচি ৰখা সাজোনটোত যোৰ
নিদিয়াকৈ বতাহ জাকে ভাগিলে
ইয়াত এমুঠি মৰম আছিল
আধা মুঠি তোমাৰ আধা মুঠি মোৰ
তোমাৰ মোৰ বুলি একো নাছিল বাবেই
আমাৰ আছিল,
এমুঠি আছিল,
আধা মুঠিত অভিমানে উম ল'লে.....

-

এই শেষ শব্দটোৰ আপুনি
সর্মাথক শব্দ ব্যৱহাৰ কৰিলেও,
অর্থৰ সলনি নহয়।
অনুভূতিক জানো ভাষাৰ
তোলা চালনীত জুখিব পাৰি?
নে ইয়াৰ বিশালতা বুজাবলৈ
আপুনি আপোনাৰ দুয়োখন হাত ব্যৱহাৰ কৰিব,
এই যে কথাই প্রতি আপুনি উচ্চাৰণ কৰে
" চোৱা ইইইইমামামাননন খিনি "
আপোনাৰ সেই ইমান খিনি
মাথোঁ দুটা মান শব্দ লগহৈ
অর্থ প্রকাশ কৰা বাক্য হ'ব পাৰে
সেয়া মোৰ বাবে অনুভূতি।।
আপুনি এতিয়া আপোনাৰ শব্দৰ যোৰত
শব্দ আৰু অনুভূতিৰ তর্কখন জিকি পেলাব।
জিকাৰ লোভততো এই কোমল
অনুভূতিবোৰৰ লগত হেতালি খেলিব নোৱাৰি !!

-

১
এয়া ভটিয়নীৰ যাত্ৰা
উদ্দেশ্যত পার্থক্য,লক্ষ্য একেই।।
যাত্ৰাও স্বাদহীন
সপোন স্বাধীন ।।
এইবাৰ পার্থক্য নিবিচাৰি,
যোগ বিয়োগ কৰিলো।।
২
এয়া উজাই যোৱাৰ যাত্ৰা
এতিয়া নদীয়ে দিয়া ধ্যর্য আছে,
ৰ'দে দিয়া ৰং আছে,
আৰু যাত্ৰাৰ সংগী মোৰ কাষত আছে।।

-

প্রশ্নৰ পিছত প্রশ্ন কৰিছে,
আপুনি উওৰ দিয়াত বিশ্বাস নকৰে ।।
মই প্রশ্ন কৰাত আপোনাৰ
অস্বস্তিক বিশ্বাস নকৰো ।।

-

শব্দৰো জুতি থাকে
তুমি দিয়া আৰু
লোৱাতেই সকলো কথা।।

-

অ' ঠিকেই এইখনেই মোৰ ভাতঘৰ,
হৃদয়ৰ ভাতঘৰ
ইয়াত সেউজীয়াবোৰ ফুলে।
ৰ'দৰ ফুল ফুলে,
ইয়াৰ উজ্জ্বলতাতো পৰশৰ উম আছে।
ৰংৰ দিপাৱলী জ্বলে।
ইয়াত হৃদয় ফুলে
সুগন্ধিত হৃদয়জীনা পোহৰৰ ফুল বিয়পে।।◐

-

তেওঁ সঁচাবোৰ জানিছিল
সেয়ে তেওঁৰ মুখত কেৱল,
সেই সেতা হাঁহিটোহে আছিল।
যাৰ উজ্জ্বলতা নাছিল,
দুৱৰিৰ দৰে লেহুকা আছিল।।

তেওঁ লুকুৱাইছিল,
সেয়ে সঁচা মিছাৰ দৌৰা দৌৰিত
ওঁঠৰ তলত দ কৈ ঘাঁ টুকুৰা জিলিকিছিল।।

আৰু মই......
জানি বুজি মৌন হৈ আছিলো,
সেয়ে মৌনতাত খুছি বিন্ধি,
হৃদয়ত দাগ লাগিছিল।
দাগবোৰকো মৌনতাই আঁৰ কৰি ৰাখিছিল।।

-

নদীৰ দৰে বৈ যোৱা
গভীৰতাৰ ভয় নোহোৱাকৈ।।

হৃদয় আবৃত্ত কৰি ৰাখা
মৰমৰ পিয়াহ টোপাল হৈ।।

-

তোমাৰ শব্দত এটি প্রাণ আছে,
দুচকু জপাই তোমাৰ দুচকুত
হেৰাই যোৱাৰ অভ্যাস আছে ।।
তুমি মোৰ কালজয়ী গীতৰ ৰচনা
ওঁঠৰ শিহৰণত তোমাক উপলব্ধি
কৰাৰ মিঠা লাঞ্চনা ।।

-

নিশাৰ কোলাত
জোনাক ওমলে।।
নিচুপ হৃদয়ত
বিষাদে কান্দে ।।

-