---কেচাঁ অনুভৱ মোৰ হেঙুলীয়া ---

অনুভৱৰ কেচাঁ পাতত জিৰণি লোৱা
মোৰ হিয়াত ফুলিছে নাহৰ,
প্ৰকৃতিয়ে ন-বতৰা অনা দি
তুমিও ঢৌ তুলিলা
এক ন- আবেগৰ ।
মোৰ হিয়াখন জানা
তাতেই পমি গ'ল,
যেতিয়া তোমাৰ আঙুলিৰ ফাকত
মোৰ হাতখনে মৃদু হাঁহিৰে
মিচিকিয়াই সুধিছিল তোমাৰ
হৃদয়ৰ বতৰা,
আৰু তুমি মৌনতাৰে
বুজাই গ'লা গোপন প্ৰেমৰ ভাষা।
মোৰ পিয়াহঁ হৈ নিগৰিছে
তোমাৰ স্মৃতি,
বুকুৰ মাজত হেণ্ডোলডোপ লগাই থকা
তোমাৰ অনুভূতিবোৰে
হৰিছে মোৰ নিদ্রা;
আশাবোৰে বিপনী মেলিছে
পাতি হৃদয়ৰ খেলা।
প্ৰেম মদিৰাত মাতাল হৈ
নিজকে হেৰাই পাওঁ
তোমাৰ দুবাহুৰ মাজত,
সযতনে ৰাখিবা তুমি
কুমলীয়া মোৰ চেনেহী মৰম।

-

Kuch yadein reh gayi berang si
Kuch khwaish reh gayi adhuri si
Muskurat bhari labo pe takleef de gaayi thodi si
Kuch naya sikha gaya zindagi ne
Fir v...
Beeta hua jo saal tha, beshak woh pal bohot khas tha ❤

-

•••জীৱন সংগ্ৰাম•••

খোজ দিলো মই সংগ্ৰামৰ দিশে
নামি এবুকু পানীত,
কক্-বকাই হেনো ডুবিব ধৰিছো
দুবাহু বৰ গভীৰ।
লক্ষ্য মোৰ স্থিৰ কৰি
মনটো ল'লো ডাঠি,
সাহসেৰে দিলো জীৱন হুংকাৰ
সফলতাৰ দিশে বুলি।
গেন্ধেলা পোকৰ গেন্ধেলা বাণী
অকথ্যই কৰে নিৰ্যাতন,
দুকাণে দিলো সোপা গুঁজি
আগুৱাই যোৱাৰ পণ।
দুৰ্গম পথত সুগম যাত্ৰা
নিজেই প্ৰস্তুত কৰিম,
জীৱন যুদ্ধৰ জয় জয় গান
নিশ্চয়কৈ শুনিম।

-

|| দহন ||

একুৰা জুই
দপ-দপকৈ জ্বলি উঠিছে,
ক্ৰমান্বয়ে দহি গৈছে
হৃদয়ৰ মাজত বুৰঞ্জী হৈ থকা
প্ৰেমৰ লিপিবোৰ;
আৰু দুচকুৰে বৈ অহা
দুধাৰি বিদ্ৰোহী জলপ্ৰপাতে
শান্ত কৰিবলৈ যত্ন কৰিছে
হৃদয়ৰ সেই উত্ৰাল দাবানল।
অশান্ত বুকুত বৈ থকা
অস্থিৰ ধুমুহাক উগ্ৰ কৰে
অচিনাকী বতাহে,
য'ত ভাহি আহে
আশংকাৰ মৃদু ধ্বনি
প্ৰতাৰিত মনত জ্বলি উঠে
ক্ষোভৰ অঙঠা,
আৰু ক্ৰমান্বয়ে চাইলৈ ৰূপান্তৰিত
মৰম-ভালপোৱাৰ বান্ধোনেৰে বন্ধা
বিশ্বাসৰ এনাজৰীডাল।
সাহস নামৰ মুঠিটো
এৰা খাই যায়
অবিশ্বাসৰ দুহাতত,
তাতেই জহি যায়
এখনি ৰঙা হৃদয়ৰ অপূৰণ বাঞ্চা
আৰু....
পুৰি চাৰখাৰ হৈ ৰয়
এটি অসম্পূর্ণ সপোন!!

✍ ৰিম্পা চৌধুৰী

-

|| দেউতা ||

একান্ত বাধ্য
সৰল আগমনেৰে
দায়িত্ব কঢ়িওঁৱা তুমি
হাতীটো পিঠিত উঠিলেওঁ
মৌন হৈ ৰোৱা তুমি....
দায়িত্বভাৰৰ বিৰল বোজাটো
কিদৰে সাৱটি ৰাখা
উজুটি খায় ও আপোনবোৰক
বুকুত সযতনে থোৱা।
ভালপাওঁ তোমাক
অসীমৰ সমান
দেখুৱাবলৈ নোৱাৰোঁ খুলি
আদৰৰ টোপোলাটো
উদঙাই দিওঁ সমুখত
লোৱা আজুৰি আজুৰি।
ধন্য তুমি অ দেউতা
শ্ৰদ্ধাৰে পুঁজিছো তোমাক
নি:স্বাৰ্থ মৰমৰ স্মাৰক তুমি,
দায়িত্বৰ ভাৰ কৰ্মৰে বুজোৱা
মৌনতাৰ পুজাৰী ।
সাধাৰণ হৈ ও অসাধাৰণ মানৱ
তুমিয়েই মহান দেউতা,
দীৰ্ঘায়ু হোৱা, জিলিকি ৰোৱা
অ' মৰমৰ দেউতা...

-

|| মৰীচিকা ||

মৰীচিকা বোৰেই মোৰ প্ৰিয়
নাজানো কিয় (!)
খেদি খেদি ভাগৰি পৰো
অথচ জিৰণিৰ হাবিয়াস নাই,
ক্লান্তিৰ দুচকো মোৰ
সেমেকি উঠে,
তথাপিওঁ কিছু
পোৱা-নোপোৱাৰ আশা বান্ধি
পুনৰ বিচাৰি যাওঁ
মোৰ কল্পনাৰ ধূসৰ প্ৰতিক্ৰিয়া
মৰীচিকা....

কল্প স্বপ্নৰ ভোকাতুৰ প্ৰেমিক মই
সপোনৰ মালা গুঠি গুঠি
সুগন্ধি বিচাৰোঁ বাস্তৱত,
সকলো জানিও অবুজ হৃদয়
ভাঙিব বিচাৰোঁ প্ৰহেলিকাবোৰ
সেয়ে পুনৰ সন্ধানত আগমন
মৰীচিকা মোৰ জীৱনৰ...

-

|| মৰমৰ অভিমান ||

আদৰৰ মাজেৰে বৃদ্ধি হোৱা
মনটো মোৰ তেনেই কুমলীয়া,
মৰমৰ টোপোলা বান্ধি ডাঙৰ হোৱা বাবেই চাগে
অভিমানৰ টিকনিডাল আগফালে।
মই অভিমান কৰো সচাঁ
অভিযোগৰ বিপনীখনো মেলি লওঁ,
কিন্তু; তুমি হয়তো নাজানা
সেই অভিমান অভিযোগৰ সাঁথৰবোৰ
তোমাতেই সমাপ্তি হয়।
ঠেহ প্ৰতিযোগিতা মোৰ ভাল নালাগে
য'ত চকুলো আৰু দূৰত্বৰ
বটাবিতৰণী হয়,
বিচাৰো মই মৰমৰ প্ৰতিযোগিতা
যিয়ে ঘনত্ব বঢ়াব পাৰে।
মই অভিমানী,
সদায়েই কৰিম আমনি
প্ৰেমৰ মাতেৰে ঠেহ আঁতৰাই,
দুবাহু মেলিবা
সামৰিবা সকলো খং;
বলিব এজাক ক্লান্তিৰ ধুমুহা
উটি যাব অভিমানৰ বান,
মৰমৰ বেলিয়ে হিয়া পোহৰাব
বিলায় আনন্দৰ ৰং।

-

।। হেঁপাহৰ মৃত্যু ।।

হেঁপাহ যে নাই আৰু
তোমাৰ হিয়াত ৰোৱা,
উশাহ ও যে শান্ত আজি
বিৰাম যতিৰ ছাঁয়াত।

মনে বিচৰা সপোনৰ কাৰেং
নিজে তুমি খণ্ডন কৰিলা,
অভিমানী হ'ব খোজা মন
অপমানেৰেহে ঢাকিলা।

অতীতৰ দিয়া মৰমবোৰ
নিমিষতেই মোহাৰি দিলা,
সান্নিধ্যৰে সজা সপোনৰ কাৰেং
তিক্ততাৰে ভাঙিলা।

বহু কষ্ট হ'ল জানা
তোমাক পাহৰিবলৈ,
কিন্তু; অতি যত্নৰে শিকায় গ'লা
নিজৰ পৰা আঁতৰিবলৈ ।

-

|| স্বাৰ্থহীন হিয়াৰ নিদর্শন ||

নি:স্বাৰ্থ হিয়াখন
বুকুৰ মাজত কেনেকৈ
সযতনে ৰাখিছা বাৰু?
অহংকাৰৰ টোপোলাটো
কেনি উটুৱাই দি আহিলা?
নিখুঁত হৃদয়ৰ নি:স্বাৰ্থ আবেগবোৰে
ক্ৰমান্বয়ে তোমাক,
হিয়াৰ কাষৰলৈ
ওচৰ চপাই আনে।
দুচকুৱে যেতিয়া মিচিকিয়াই হাঁহে
এক অবুজ আনন্দই,
সিৰাৰ ৰন্ধ্ৰে ৰন্ধ্ৰে
শাঁত বিয়পাই যায়।
আনন্দত উত্ৰাৱল মনটো
নাচি উঠে এক অনাকাংশিত
সুখৰ শান্তিৰে।
মানৱীয়তাৰ এক নিষ্ঠাবান আদৰ্শ তুমি
স্বতন্ত্র আদালতৰ স্বতাধিকাৰী,
নিভাজ প্ৰেমৰ নিদর্শন
তোমাতেই দৃষ্টিকামী।
মনৰ মাজত গঢ় লৈ উঠিছে
এখন চাকনৈয়া,
কুণ্ডলীত মধুৰ হৈ ৰৈছে তোমাৰ স্মৃতি
আৰু, হেঁপাহ হৈ ৰৈছা তুমি।

-

•••সপোনত তোমাৰ ছবি•••

কোনোবাই হেনো কোৱা শুনিছিলোঁ, " সপোনত হেনো কোনোবাজন তেতিয়াহে আপোন হয়, যেতিয়া তেওঁৰ হৃদয়ত আপোনাৰ অনুভূতি বিৰাজমান হয় " । কথাষাৰ কিমান যুক্তি সংগত মই নাজানো, কিন্তু; ক্ষন্তেকীয়া তৃপ্তি লভিছো। কিয়নো, সেই মূহুর্তত তেওঁ যে কেৱল মোৰ হৈ ধৰা দিছিল। ভালপোৱাৰ সংজ্ঞা হয়তো মই নাজানো, নাজানো মৰমৰ বহি:প্ৰকাশ কৰিবলৈ। জানো মাথোঁ অনুভৱৰ আখৰ চিয়াঁহীৰে জব্দ কৰিবলৈ। মনটোৱে খেদি ফুৰে, তোমাৰ হিয়াৰ উম লবলৈ। বঞ্চিত যদিও এপলক দৃষ্টি অথবা ব্যস্ততা ভাঙি পঠিওৱা এটা 'নটিফিকেশন'য়েই যথেষ্ট দিনটোৰ সমস্ত অপেক্ষাৰ ভাগৰ যেন তাতেই সমাপ্ত হয়।
সপোন পৰত নিৰৱে গোপনে দি যোৱা আদৰে পাহৰাই পেলাইছিল মই যে নিদ্ৰামগ্ন। পোহৰে আমনি কৰা দুচকুত ছাঁ দিবলৈ গৈ তোমাক আমনি কৰাত মনতো অশান্ত হৈ পৰিল। সেই অভিমানেই ওভতাই আনিলে বৰ্তমানলৈ আৰু বুকুত চাপ দি গ'ল এক অবুজ শিহৰণৰ। আকৌ আহিবা, তোমালৈ বাট চাই ৰ'ম.....

-