புகைப்படங்களை ரசித்து
நினைவுகளை அசைபோட்டு
காத்திருந்தேன் நீ வருவாய் என..
நிலவிடம் நலம் விசாரித்து,
உலவிடும் காற்றில் செய்தி சொல்லி,
காத்திருக்கிறேன்...
காலையில் பயனிக்கிறேன் உன்னத் தேடி,
நீ சுற்றி சுற்றி வருவாய் என்னோடு,
இன்று நானும்... தேடிக்கொண்டே...
தெலைபேசியில் ஏங்கினேன் உன் சேதி அறிய..
உன் உணவு கண்ணத்தை தான் பார்பேன் தினமும்..
மௌனத்தில் விசாரித்தேன் தினமும்.

-

வாழ்க்கை வட்டமிடும் தட்டான் போல,
பயனங்கள் தினம் ஒன்றே..
ஆனால் காட்சிகள் வெவ்வேறே,
தேடல் தினம் ஒன்றே...
ஆனால் அனுபவங்கள் தனித்துவமே,
சிறுசிறு தருணங்களின் அழகைப் பார்...கவனி...அனுபவி..
புல்லின் மேல் நிற்பது வெறும் ஓய்வல்ல.., ரசனை.
எப்போதும் போல தோன்றும் வாழ்க்கையில்,
ஒவ்வோரு நோடிகளும் இப்போது சிறப்பாய் தோன்றும். நன்றி.

-

வார்த்தைகள் சுட்டாலும்,
சினம் என்ன தொட்டாலும்,
அக்கணம் அமைதியை நாடு நன்பா,
வனமுண்டு உனக்கு தோள் சாய,
நல்ல மனமதை சிறிது தாலாட்ட,
வரும் இளங்காற்று , வருடும் பூ போல,
மனதினை சற்று லேசாக்க,
விண்மீன் உன்னோடு உறவாட,
நிலவும் கண்களை குளிரூட்ட,
பெரும் மூச்சினில் அனைத்தும் சீராக,
வானுடன் தினம் உறவாடு நன்பா.

-

His heart raged with emotions for her. He admired her. He could not express his feelings in the fear, not that she might reject him, but that if accepted, how will they start a life together amongst the pressure of her or his parents, will they object ? Will she turn into a villain from a loving daughter in her own family because of me ? He didn't take the chance. He became the villain of himself, opposing the loving heart inside of him. Kindness leaks in each cracks of his broken heart. Leaks are usually silent. His tears too. This was a loop, in every phase of his life, with more and more added questions, he would meet, admire, stop, repeat. Soon, his admiration has become frozen and has no emotions on his face. All we can see is his blank face. He keeps longing, and his villain keeps locking him up.

-

Cold nights bring some light,
Lost thoughts hug you tight,
Ocean of memories make you float,
Unraveling tears covered in rain,
Dreamers pain awakens at night.

-

Why do you demand remote work ?

Because roads are no longer roads,
They are queues to wormholes,
Time is no longer time,
A part now consumed by commute,
Roads are becoming bone yards,
With some bone heads too,
Who honk horns as if it would do magic,
People no longer have patience,
To wait.
I don't demand remote work.
I demand some peace and quality time.

-

வாழ்க்கை பாடங்கள்:
எம்.எஸ். தோணி, போராடலாம் பாடல் கண்டபின்:

உன் கனவு அடைய ஏப்போது ஓடப் போகிறாய் ?

சமுக வலைதளத்தில் தினமும் வழுக்கி விழுந்தது போதும்.

காலத்தை கனவாக்கலாம், கவனத்தை சிதர விடாமல்.

காரணங்கள் காட்டாதே. காரியங்கள் செய்.

-

சக ஊழியர்: ஏன் இவளே நேரம் வேல பாக்கறீங்க ?

பதில் : புன்சிரிப்பு மட்டும் 🙂

பதில் (மனதில்): வேல கிடைக்கிறது எவ்வளவு கஷ்டம்னு தெரியும்.
வேலையை தக்க வச்சுகிறதும்,
எவ்வளவு கஷ்டம்னு தெரியும்.
இத அனுபவ பட்டவங்க புரிஞ்க்குவாங்க,
மத்தவங்க, அனுபவப்படும்போது புரிஞ்க்குவாங்க.

-

The woman behind my tiny little hand,
Cupped and supported me on paper and slate,
Where I dragged charcoal or chalk,
My Mom helped me begin the art.
Grey and white words slowly turned blue,
Learning was under due,
Words were fed by my teachers,
My heart and brain remembers,
Numbers and words,
Those were the dots of a larger art,
That made sense in later years,
I still hold a pen,
Recalling dots and perfecting them,
Reading to improve my sight,
Sight of the language at its height,
And type in a keyboard,
With words pouring out,Sometimes drying out,
Making sure to refill and rejoice, Everyday.

-

என் கைகளில்
உன் விரல்கள் முழுதும் கோர்க்க,
நம் வழிகளோ,
மென்பாதங்களோ
விண்வெளியை தாண்டியும் போக..

நம் கடிகாரம் நிற்க்க ,
காலம் நீள,
நம் வானம் நீள,
தோன்றும் நிலை.

(உன் சிரிப்பினில் பாடலை தழுவி)

-