વરસ્યો મેઘમલ્હારી, પ્રચંડ વેગે
તોય ન પ્રવેશી શકયો આ મલ્હારી હૈયે...-
એક વખત હું વિચારે ચડી ગયો
ને ચાલતાં ચાલતાં રસ્તામાં પડી ગયો
પાછળ આવતાં માણહને નડી ગયો
ધૂંઆપૂંઆ થતાં એણે હાથ તો દીધો
પણ વજન મારું ના ખમતાં એય પડી ગયો
જેમ તેમ કરતાં બેય ઊભા તો થ્યાં
હાથ હાથમાં વાતોનો સીલસીલો જડી ગયો
હસતાં ચાલતાં રસ્તે છૂટા પડ્યા
ત્યાં હમજાયું હું ભૂલો પડી ગયો
સાચા રસ્તે આગળ વધતાં
એ જ વિસરાયું કયા વિચારે ચડી ગયો..-
શુષ્ક ધરાને હરસાવો
મેધ ધન વરસાવો..
બેઠી ચાતક ચિત્ત લગાવી
જલદ જલ વરસાવો..
આંબાડાળે કોયલ ટહુકી
અંબુદ અમી વરસાવો..
તપતી ધરા પોકારે ત્રાહી ત્રાહી
નીરદ નીર વરસાવો..
વારીજાઉ કાળાડિબાંગ સ્વરૂપે
વારિદ વારિ વરસાવો..
ધરતીનો સંદેશો આભે પહોંચાડે
વાદળ વરસાદ વરસાવો..
શુષ્ક ધરાને હરસાવો
મેધ ધન વરસાવો..-
કંઇક એવો જાદુ થઇ જાય..
ના ગમતી ક્ષણ આઘી થઇ જાય.
મનગમતી ક્ષણ ફરી આવવા રાજી થઇ જાય..
રૂપેરી પડદા પાછળનો અંધકાર આંખે છતો થઇ જાય.
રંગીન દુનિયાના સપના જોતી આંખો સાવધ થઇ જાય..
કોરોનાનો વિશ્વમાં ફેલાતો આંક ઝીરો થઇ જાય.
આત્મહત્યાનું પ્રેરકબળ ડરનો વ્યાપ નેરો થઈ જાય..
નાપાક ઈરાદા સામે ઝઝૂમતાં વીરો સરહદના રાજા થઇ જાય.
કુદરતી આફતોનો સીલસીલો આપમેળે થંભી જાય..
આંખેથી ઓજલ ચમકતાં તારા આંખે દેખાતા થઇ જાય.
રાત ૨૦૨૦ની હોય ને સવાર ૨૦૨૧ની થઇ જાય..
કંઇક એવો જાદુ થઇ જાય..-
રાજ કરાવે
કે પાણી ભરાવે એ
વાણી મજાની..
સરસ્વતીનું
આશિષ કહેવાતી
વાણી મજાની..
મૌન જો તપ
સંયમી વાચા મોક્ષ
વાણી મજાની..-
એકલા જ આવ્યા મનવા
એકલા જવાના
સાથી વિના, સંગી વિના
એકલા જવાના..
ન કર અભિમાન મનવા
અહીં જ ખાલી થવાના..
કુદરતને ખોળે મનવા
વારે વારે ભમવાના..
કર્મને સથવારે મનવા
ભાત છોડી જવાના..
સાથી વિના સંગી વિના
એકલા જવાના..-
હસતાં ને રડાવતી
રડતાં ને હસાવતી
વીતી ગયેલ પળો..
ખાટા-મીઠા, ખારા-તૂરા
અગણિત નાશ્વત પ્રસંગો
વીતી ગયેલ પળો..
એકલતાને ઘેરી વળતી
સ્મૃતિપટલ પર રમઝટ કરતી
વીતી ગયેલ પળો..
અતીતનો પડછાયો
ભવિષ્યને અથડાયો
વીતી ગયેલ પળો..
ઝાંઝવાના રણ સમાન
હાથમાંથી છૂટેલ કમાન
વીતી ગયેલ પળો..-