....अंत्ययात्रा एक अनोखा सोहळा...

अंत्ययात्रेला अनोखा सोहळा होता
दुःखात अपुरा माणुसकीचा अंधकार काळा होता
देहावर रंगीबीरंगी हार होता
मरणाच्या पायाशी फक्त आशेचा आधार होता
आपुलकी दाखवणारे क्षणभरासाठी रडत होते,
आजारपणात पाय मात्र एकटेच जखडत होते.
अंगावर नवीन पोशाख चढवलेला होता,
जिवंतपणात सुखाचा एक एक क्षण आयुष्याने रडवलेला होता.
मऊ मखमलीची गादी अन् उन्हापासून बचाव होता
वेदनेन जखडलेल होत शरीर अन् तेव्हा फक्त, आधाराचा ठाव होता.
क्षणभरात अश्रू ओघळून नातेवाईक सर्वत्र दूर झाले
जिवंतपणात एक वेळ देखील जेवणाची सोय केली,नाही
ते आज पक्वानाचं ताट घेऊन आले
एकदाची दुःखाने ग्रासलेल्या या जीवनातून झाली
मरून एकदा डोकावून पाहावं म्हंटल
सुख सोहळा करणारी मंडळी किती गोळा झाली
जिवंतपणी ना सुख ना होत्या कोणत्या सुविधा उशाला
मरणानंतर च उगीचच हा सुख सोहळा कशाला.

-

Rahul

-

कुल्फत कभी कभी ,
जिंदगी का
हिस्सा बन जाता है.
सियाह बख्ती
जब छोड देता हैं साथ
ना भुलने वाला वो बस,
जिंदगी का
किस्सा बन जाता है.

-

प्रत्येक वर्ष कसं, पुस्तकासारखंच असतं ना! ३६५ दिवसांचं!! जसं नवं पान पलटू, तसं नवं मिळत जातं.. कधी मनामध्ये राहिलेलं, पूर्ण होऊन जातं.. नवं पान, नवा दिवस, नवी स्वप्नं, नवी ध्येयं, नव्या आशा, नव्या दिशा, नवी माणसं, नवी नाती, नवं यश, नवा आनंद. कधी अपूर्ण, कधी संपूर्ण, नवा हर्ष, नवं वर्ष…! या सुंदर वर्षासाठी तुम्हा सर्वांना खूप खूप शुभेच्छा! नविन वर्षाच्या शुभेच्छा

-

किताबे पढनेवाले समझदारी की बाते कर रहे हैं,
प्यार में धोका खाने वाले खुद को दोषी मानकर,मर रहे हैं.
मंजिल पाने निकले मुसाफिर मुसीबतो से डर रहे हैं
छोड दौलत अपनी अमिर तो गरीब अपने ख्वाब ,छोडकर,गुजर रहे हैं.
कुछपल साथ निभानेवले रिश्तो की बात कर रहे हैं,
सुख की तलाश में निकले शक्स दुखो से गुजर रहे हैं.
उंची उडान भरनेवाले परिंदे कुछ पल ठहर रहे हैं,
छोटे छोटे दुखो से गुजरनेवाले उदास होकर
जिंदगी,से, शिकायते करते फिर रहे हैं.
खाली हाथ आये थे सभी को खाली हाथ ही जाना हैं,
बेवजह फिर हम घमंड किस बात का कर रहे.

-

वृद्धाश्रमातला प्रवास
( Read In Full Caption)

-

काय नात आपल
अबोल भावनांचा पासारा
हळवा स्पर्श प्रेमाचा
नजरेला भिडणारा
घालमेल होता मनाची
ओठाने व्यक्त होणारा
काय नात आपल
शब्दांनी वर्णवू जरा
मी अथांग सागर किनारा
तू मंद मंद पावसाच्या धारा
शीतल निर्मळ सरीता तू
झरा मी मोहक खळखळणारा
वाट अबोल नागमोडी तू
रस्ता मी भुरळ पाडणारा
चांदण्याची आरास तू
तारा मी चमचमणारा
सुगंधित मोहक फुलराणी तू
भ्रमर मी फिरणारा
कोमल नाजूक काळी तू
अंगणातला प्राजक्त मी दरवळणारा
काय नात आपल
मनातल्या गाभाऱ्यात जपून ठेवलेला
आठवणींचा पसारा.

-

हात तुझा हातात आहे
चांदण्याची आरास आहे,
क्षण हा हळव्या स्पंदनातला खास आहे
, छेडूया गीत प्रेमाचे अजूनही बरसात आहे
तेजोमय प्रकाश मी तू माझी वात आहे
अथांग सागराचा किनारा मी तू माझी लाट आहे,
किरण कोवळे प्रकाशाचे मी तू माझी सोनेरी पहाट आहे
वेडेवाकुडे वळण मी तू माझी वाट आहे
खळखळणारा झरा मी,सरिता तू माझी विख्यात आहे
ओला स्पर्श मी तू सरींचा वर्षाव आहे,
हात तुझा हातात आहे, ऋणानुंबंधात या अनमोल,तुझी,साथ ,आहे
तेजोमय प्रकाशात या भेट तुझी माझी ,नकळत ही
भिडू दे नजरेस नजर ही अजूनही बरसात आहे.

-

सोनेरी किरणांनी सजलेली रम्य ती पहाट
,हळुवार,फुललेला अंगणातलां तो पारिजात
सडा रांगोळ्यांचा वर्षाव, दारी, चोहीकडे पाखरांचा कलकलाट
कपाळी कुंकू नऊवारीचा अनोखा थाट
गात असे,माऊली ओवी जात्यावर घेऊन नाम हरीचे,अंगणात
मनाला भुरळ पाडणारी शेतातली ती पाऊलवाट,
मोत्यासंम भासत परिधान करून दवबिंदुचा थाट
कोवळ्या किरणांचा हळवा स्पर्श तो अन्,साजेशी ती,नयनरम्य पहाट,
हल्ली धावपळीचं युग असतो एक वेगळाच थाट,
नष्ट होतय अस्तित्व निसर्गाचं अन् चोहिकडे ,माणसांचा कलकलाट,
कुडा मातीची घर नष्ट होऊन बिल्डिंग चोहिकडे,
गाठी ,भेटी हल्ली नष्ट होऊन उरली फक्त आठवणीतली पहाट,

-

......

-