किसीने क्या खूब लिखा है
अगर प्यार सच्चा हो और सही इनसान से हो
तो ऐसी प्यार में दर्द भी सुकून देता है......

-

ତୁମେ ଓ ଶବ୍ଦ.....— % &ତୁମେ ଏବଂ ତୁମ ପାଇଁ କେଇଟା ଶବ୍ଦ
ସତରେ ଖୁବ୍ ଜଟିଳ,
ବୁଝିବା , ବୁଝାଇବା ଏବଂ ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରିବା
ଆହୁରି କଷ୍ଟ କାର୍ଯ୍ୟ..... — % &ଖୋଜେ ଶବ୍ଦ କିଛି
ତୁମକୁ ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରିବା ପାଇଁ...
କିନ୍ତୁ ପାଏନା...
ଶବ୍ଦ କଣ ଘର କରଣା କି ?
ଯାହାକୁ କେବେ ଚାଳରେ ଖୋସି ଦେଇ
ଦରକାର ବେଳେ ଖୋଜିଲେ ସହଜେ ମିଳିଯିବ....
ଶବ୍ଦ ତ ଭାବନା ରାଜ୍ୟର ପ୍ରଜା.....
ଆଉ ତୁମକୁ ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରିବା ପାଇଁ ଯେଉଁ ଶବ୍ଦ ଲୋଡ଼ା
ସେ ତ ଭାବନା ରାଜ୍ୟର ରାଜଜେମା....
ସେ ମିଳିବା କଣ ଏତେ ସହଜ କଥା!!!!!!— % &

-

ଦାଣ୍ଡ ପିଣ୍ଡାରେ ଉପରକୁ ମୁହଁ କରି ଶୋଇଥିଲା ସପନା। ବରଡ଼ା ଚାଳରେ ହୋଇଥିବା ଅସଂଖ୍ୟ କଣାରେ ଚାନ୍ଦିନୀ ରାତିଟା ସ୍ପଷ୍ଟ ଅନୁଭବ କରି ହେଉଥିଲା । ଏତିକି ବେଳେ ପ୍ୟାଣ୍ଟ ସାର୍ଟ ପିନ୍ଧା ବାବୁ କେଇ ଜଣ ଗାଁ ଭିତରୁ ବାହାରି ଯାଉଥିଲେ ହାତରେ କାଗଜ ପତ୍ର ଧରି। ସପନା ସେମାନଙ୍କୁ ଦେଖିଲା ପରେ ତା ଓଠ କୋଣରେ ହସ ଟିକେ ଆଙ୍କି ହୋଇଗଲା । ହସ! ଏକ ତାତ୍ସଲ୍ୟ ଭରା। କାରଣ ଦିନେ ଏଇ ବାବୁମାନେ ଆସି ଦରଖାସ୍ତରେ ଟିପ ଚିହ୍ନ ନେଇ ଯାଇଥିଲେ ଇନ୍ଦିରା ଆବାସ ଖଣ୍ଡେ ଯୋଗାଇ ଦେବେ ବୋଲି। ତାର ବି କୋଠା ଘର ହେବ, କାଦୁଅରେ ଚାଲି ଚାଲି ତା ମାଆର ଆଉ ଗୋଡ଼ ପାଣିକନ୍ଦା ଖାଇବନି, ତା ବାପା ମଧ୍ୟ ଆଖ ପାଖ ଗାଁରେ ବୋହୂ ଖୋଜିବା ପାଇଁ ଯିବେ। କେତେ ସ୍ବପ୍ନ ..... ! ଏହି ଚାଳର କଣାରେ ଚାନ୍ଦିନୀ ରାତି ପରି ଚିକ୍ ଚିକ୍ କରୁଥିଲା । କିନ୍ତୁ ସ୍ବପ୍ନ ସବୁ ଅଧାରେ ରହିଗଲା। ଦୁଇ ବରଷ ହୋଇଗଲାଣି , ଇନ୍ଦିରା ଆବାସ କଣ' ସେ ବାବୁମାନେ ମଧ୍ୟ ଆଉ ଦେଖା ଯାଉ ନାହାଁନ୍ତି। ସପନାର ସ୍ବପ୍ନ ଅଧାରେ ରହିଗଲା। ନା... ନା ସେ ସ୍ବପ୍ନ ଅଧୁରା ସ୍ବପ୍ନ କିପରି ହେବ ?? ତାହା ତ ଥିଲା ଏକ ପ୍ରତାରିତ ସ୍ବପ୍ନ। କାରଣ ସେ ସ୍ବପ୍ନ ସପନା ନିଜ ଇଚ୍ଛାରେ ଦେଖି ନ ଥିଲା, ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖିବା ପାଇଁ ତାକୁ ଏକ ରକମର ବାଧ୍ୟ କରା ଯାଇଥିଲା।

-

ମୁଁ ମରି ମରି ଯାଉଥିବା ଶୁଖିଲା ଲତାଟିଏ ,
ତୁମେ ମୃତ୍ୟୁ ସଂଜୀବନୀର କେଇ ବୁନ୍ଦା ଛିଟା ।
ମୁଁ ସରି ସରି ଯାଉଥିବା କାଲିର ରାତିଟିଏ,
ତୁମେ ସ୍ବପ୍ନ କାଲି ରାତିର ମିଠା ମିଠା।
ମୁଁ ଡେଣା ଛିଡ଼ି ଯାଇଥିବା ବାଇ ଚଢ଼େଇଟିଏ,
ତୁମେ ମଜବୁତ ବାଇ ଚଢ଼େଇର ବସା।
ମୁଁ ଜୀବନର ରହସ୍ୟମୟ କବିତାଟିଏ ,
ତୁମେ ଏକ ସୁନ୍ଦର ଇତି ଆଖ୍ୟାୟାନ ।
ମୁଁ ଅନ୍ତହୀନ କାହାଣୀଟିଏ,
ତୁମେ କାହାଣୀ ଆଗେଇ ନେବା ପାଇଁ ସ୍ୟାହି ଚିରସ୍ରୋତା।
ମୁଁ ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣା ହେଲେ ,
ମୋତେ ପୂର୍ଣ୍ଣ କରୁଥିବା ଅଭୁଲା ସାଥୀ ତୁମେ ।

-

ଅତୀତର କାନଭାସ ରେ
ସ୍ମୃତିର ରଙ୍ଗ ନେଇ
ପୁଣି ଥରେ ଆଙ୍କିବାକୁ ପ୍ରୟାସ
ହଜି ଯାଇଥିବା ସମ୍ପର୍କର ଚିତ୍ରକୁ,
ମୋ ଅତୀତକୁ।
ଜାଣେ ଅତୀତକୁ ପୁନଃ ଆଙ୍କିବା
କୁହୁଡ଼ି ପହଁରିବା ଠାରୁ କମ୍ ନୁହେଁ,
ତଥାପି ଚେଷ୍ଟା ;
ଅଙ୍କା ହୋଇଥିବା ଚିତ୍ରରେ ,
ଫିକା ପଡ଼ି ଆସୁଥିବା ରଙ୍ଗରେ ,
ଖୁସିର ମୁହୂର୍ତ୍ତ କୁ ମନେ ପକାଇ
ନୂତନ ରଙ୍ଗର କେଇ ବୁନ୍ଦା ଛିଟା
ପକାଇ ଦେଲେ ,
କ୍ଷତି ବା କଣ ??.....
ଅତୀତ ସୁନ୍ଦର ଦିଶିବ ,
କୁହୁଡ଼ି ପାହାଡ଼ ଭିତରୁ
ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ଝାପ୍ସା ଆଲୋକ ଭଳି.......

-

ବେଳେବେଳେ ଶୁଣା ଯାଏ
ଝିଙ୍କାରିର ଝିଁ ଝିଁ ,
ପୁଣି କେବେ ଶୁଣା ଯାଏ
ଶୁଖିଲା ପତ୍ରର ଖସ୍ ଖାସ୍,
କାକର ଠୋପାର ଠପ୍ ଠାପ।

ନିସ୍ତବ୍ଧ ନୁହେଁ ଏ ଶୀତରାତି ,
କମଳ ଭିତରୁ ଶୁଭୁଥାଏ
ଘୁଙ୍ଗୁଡ଼ିର ଗତି,
ଆଜବେଷ୍ଟ ଉପରେ ପଡ଼ୁଥିବା,
ଅମୃତ ଭଣ୍ଡା ଫୁଲର ଶବ୍ଦ
ଥରାଇ ଦିଏ ଛାତି ।
ନିସ୍ତବ୍ଧ ନୁହେଁ ଏ ଶୀତରାତି.....

-

ଉଦିତ ରବି କିରଣେ,
ସଞ୍ଚାରେ ନୂତନ ଆଶା
ତ୍ୱରିତ ମନରେ ,
ସରସୀରେ ପଦ୍ମ ଖେଳେ
କୁଞ୍ଚିତ ହୁଅଇ କଇଁ,
ଯେହ୍ନେ ଶଶି ମୃତ୍ୟୁ କାଳେ
ଜନ୍ମନ୍ତି ଛାୟାଙ୍କ ପତି।

-

ଜୀବନ ଘରେ ଏକ କାଚର କୋଠରୀ।
କେବଳ ତାକୁ ଦେଖି ହୁଏ କୋଠରୀ ବାହାରେ ରହି,
କେବେ ଝରି ଯାଏ ଦୁଇ ଠୋପା ଲୁହ
ଦୁଃଖର ମୁହୂର୍ତ୍ତକୁ ଦେଖି,
ପୁଣି କେବେ ଖେଳିଯାଏ ଏକ ଅନାୟାସ ହସ
ଖୁସିର ମୁହୂର୍ତ୍ତକୁ ଦେଖି।
ଲଜ୍ଜିତ ହୁଏ ମନ
କରିଥିବା ଭୁଲକୁ ଦେଖି ,
ନିଜ ଉପରେ ଲାଗେ ହସ
ନିଜର ବେବକୁଫ ପଣକୁ ଦେଖି।
ଅତୀତ! ଏକ ନିବୁଜ କୋଠରୀ।

-

ବେଳେବେଳେ ଖୁବ୍ ଏକେଲା ଲାଗେ
ସେଇ ଚିହ୍ନା ଜଣା କୋଳାହଳ ଭିତରେ,
ବେଳେବେଳେ ଖୁବ୍ ଅଲୋଡ଼ା ଲାଗେ
ସେଇ ଆପଣାର ମଣିଷଟିଏ,
ଏତେ ସବୁ ଭିତରେ ଅତ୍ୟାବଶ୍ୟକ
ଏଇ କୋଠର ହୃଦୟ ଭିତରେ ଥିବା
ନିରୀହ ମନକୁ; ବୁଝି ପାରୁଥିବା
ସାଥିଟିଏ..........
ହଁ ସାଥିଟିଏ .........

-

ଏଇ କିଛି ଦିନ ତଳେ ତ ସେ ଆସିଛି,
ହେଲେ ଦୁନିଆକୁ ଯେମିତି ଖୁବ୍ ଭଲ ଭାବରେ ଜାଣିଛି,
ଲୋକ ଦେଖି କାମ କରୁଛି!
ଯେ ଭଲ ତାଙ୍କ ଆଗରେ ମନମାନି କରୁଛି,
ଆଉ ଯେ ଟିକେ ନାକ ଟେକି......
ବାସ୍ ! ନାକ ଟେକିବା ପାଇଁ ଟିକେ ବି ମୌକା ଦଉନି,
ସତରେ ମୋ ଝିଅ କେତେ ବୁଦ୍ଧି ନେଇ ଆସିଛି..........

-