ଅତୀତ ଏକ ସ୍ମୃତିର ଉଆସ
କେବେ ଗ୍ରୀଷ୍ମର ସଜ କୃଷ୍ଣଚୂଡାର ରଙ୍ଗ
ପରି ସତେଜ,
ବର୍ଷାରେ ଅହରହ ଭିଜୁଥିବା ମନ ପରି
ଭିଜା ଭିଜା,
ବସନ୍ତର ଦୋଳାୟିତ ପୁଷ୍ପର ସମ୍ଭାର
ପରି ଆନମନା,
ଶୀତ କାକରର ଧୀର ପଦପାତ ପରି
ବେଶ ଚୁଲବୁଲି,
ଏସବୁର ହିସାବନିକାସ କେବଳ କରିହୁଏ
ନିଶବ୍ଦ ରେ, ଚୁପଚାପ ରାତିର ସ୍ନିଗ୍ଧ ଅଗଣା ରେ...
ଅବଶ ମନ ର ନିରୁତା ପଣ ରେ
ମେଞ୍ଚାଏ ସ୍ମୃତି କେବେ ପ୍ରିୟ ମଣିଷଙ୍କର ସ୍ୱରୂପ କୁ
ଆଖି ଆଗରେ ରଖି ମନେ ପକାଏ ସୁଖ, ଦୁଃଖ, ଜ୍ୱାଳା, ଯନ୍ତ୍ରଣା, ବିରହ, ଅନୁରାଗ, ପ୍ରେମ, ପ୍ରତାରଣା ର ମଧୁର ଇଙ୍ଗିତ କୁ,
ସମୟର ନୂଆ ଛୁଆଁ ଭିତରେ ଦରଦୀ ସ୍ଵାକ୍ଷର ଟିଏ ସାଜି
ପୁଣି ନୂଆ ଲଫାପା ଭିତରେ ଫେରୁଥାଏ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ସକାଳର
ନୂଆ ନିର୍ଯାସ ଭରା ସରହଦର କୁଢ଼ କୁଢ଼ ପ୍ରଶ୍ନବାଚୀ!!!!!!!
-