खास त्याला भेटायला, एक रात्र रोज यायची,
चांदण्यां सवे चंद्र तार्यांची, चादर सोबत आणायची..
दिवसा त्याला बसायचा, कडक उन्हाचा गरम मारा,
रात्र सोबत आणायची मग, शीतल सावली गार वारा..
अशी हि रात्र बहरून येता, तो शांत झोपी जायचा..
एकटीचा मग रात्रीचा, वेळच नाही जायचा..
वागण्याला त्याच्या या, रात्र मग कंटाळली..
सोबत चंद्र चांदण्यांची तिने, मुद्दामच मग टाळली...
बघता बघता तिच्या मनाची, होऊ लागली जरा निराशा..
होईल काही त्याच्याकडून!! हीच तिने सोडली आशा..
संतापून अचानक मग एकदा, ती गर्द काळोखी दाटली..
पहिल्यांदा तेव्हा त्याला ती, रात्र वैऱ्याची वाटली..
पहिल्यांदा त्तेव्हा त्याला ती
रात्र वैऱ्याची वाटली..
-