कागदाच्या त्या
'बोटी'
बोटांनी करायची
मजाच होती वेगळी,
दिवस गेले ते पुढे
राहिल्या त्या
फक्त आठवणी,
वहीचा तो
कागदाचा तुकडा
जीव रमवून जायचा,
आता
कागदातच जीव
अडकून मरायचा,
वाटेवरचं पाण्याचं
ते डबकं
स्विमिंग पूल व्हायचं
काळ्या लाल त्या
पाण्यात
जिणं हरवून जायचं,
आकाश ढंगाने
भरून यायचं
न हाक मारताच
मित्रांनी
अंगण माझं
भरून जायचं,
बालपण ते माझं
ढगात हरवून गेलं
कागदी ती
माझी बोट
वाहून गेली..
व्यावहारिक जगात
खरं ते
जिणं हरवून गेली...
प्रशांत कोरडे...

- प्रशांत सदाशिव कोरडे