इस उम्मीद से लौटा हूं,
एहसास से लिपटे अल्फाज़
इस शायर को फिर एक बार
ज़िंदा कर दे

-

મારા ગામની "ભવાઈ" ભૂસાઈ ગઈ
ક્યાંક શહરની ચમકમાં લકાઈ ગઈ

ગામના પાદર હવે સૂના પડ્યા
પાદરની પીપળી સૂકાઈ ગઈ

છોકરાઓ પીપળી પર રમતા નથી
મોબાઈલમાં રમત મૂકાઈ ગઈ

સાંજ પડતાં ધમધમતું મારું ગામ
મૌન રાખી, અવાજ ગૂંગળાઈ ગઈ

"ઓછમ" જોતા જોતા જે ઊંઘ આવે
એવી ઊંઘ હવે ક્યાં ખોવાઈ ગઈ

નળિયાનું ઘર ક્યારેક યાદ આવે
તો આંખો મારી ભીંજાઈ ગઈ

કરોડોની વસ્તી છતાં છે ખાલીપો
ત્યારે ગામડાની કિંમત સમજાઈ ગઈ

વધુ ને વધુ મેળવવાની હોળમાં
જરૂરિયાત બધી વેડફાઈ ગઈ

મારા ગામની "ભવાઈ" ભૂસાઈ ગઈ
ક્યાંક શહરની ચમકમાં લકાઈ ગઈ

-

એક પુરૂષનું મન કોઈ સમજી શક્યું છે ખરું? લગન પછી જિંદગી જાણે ઓફિસ અને ઘરની વચ્ચે પથરાતાં તાર ઉપર બેલેન્સ બનાવી ને ચાલવા સમાન છે. ઘરની લક્ષ્મી જ્યારે લગન પછી "સામુહિક" ડિમાન્ડની લિસ્ટ મૂકે ત્યારે એ ડિમાન્ડ પુરી કરવામાં વાળ સફેદ થઈ જાય છે. એટલે પુરૂષ પોતા માટે સમય તો છોડો ક્યારેક પોતા માટે જીવતા ભૂલી જાય છે. નારી સશક્તિકરણ જરૂરી છે પણ નરનું અતિક્રમણ કરીને નહીં. જેમ દરેક દુઃખ શારીરિક નથી હોતા તેમ જ દરેક દબાણ તાર્કિક નથી હોતા. ક્યાંક માનના ખૂણામાં અમને હૂંફની જરૂર પડે છે. આમ સંબંધો પૈસાના આધાર પર જ ટકી રહ્યા હોય એવું લાગે. પણ ઈશ્વર પર ભરોસો છે કે રંક પણ થઈ જઈશ તોય એ મારો સાથ નહીં છોડે. બાકી લોકો એ ભગવાન બદલી નાખ્યા છે સાહેબ, સંબંધની ક્યાં વાત કરીએ.

-

मोहब्बत अगर शोहर से ज़्यादा शहर से हो तो,
सड़कों की चीखें ज़िन्दगी तबाह कर सकती है

-

પ્રેમમાં પડવા તારી મરજી ન જોઈએ
તારી સાથે રહેવા અરજી ન જોઈએ

અધૂરી લાગણીઓ સુંદર હોય છે
દરેક સંબંધ પૂરે પૂરો ન જોઈએ

તારા સ્મિત માટે મારુ હૈયું તરસે છે
અંગત માણસોને પૂરાવા ન જોઈએ

પૈસા સામે પ્રેમ સાવ ફિક્કો લાગે છે
સથવારાની જગ્યાએ પૈસા ન જોઈએ

બહુ સશક્તિકરણ સારું નથી હોતું
ત્યાગ વિનાનું જીવન ન જોઈએ

કોઈના માટે કોઈ શું કરે છે
હિસાબો વાળું માળખું ન જોઈએ

પ્રેમ સતત વહેતો પ્રવાહ છે પથિક
સિંદૂરની સહી નો કરાર ન જોઈએ

-

કશુંક પામી લેવાને જિંદગી થોડી કહેવાય!
ધૂપ અગરબત્તી ને બંદગી થોડી કહેવાય!

સંબંધો આમ બાંધો ને તેમ તૂટે
શોહરત ને મોહબ્બત થોડી કહેવાય!

ચોપડીઓ વાંચી ને ડિગ્રી મળી શકે
'ડિગ્રી' ને 'સમજણ' થોડી કહેવાય!

મન નિચોવી ને શબ્દો ખડકાવ્યા અહીં
માળખામાં નાખી 'ગઝલ' થોડી કહેવાય!

જીવનમાં કેટલાય વણાંક આવ્યા છે
દરેક વણાંક ને અકસ્માત થોડી કહેવાય!

બધું ઝૂંટવી લેવાની ખરાબ ટેવ પડી છે
સંગ્રહખોરી ને સાહુકારી થોડી કહેવાય!

ઉમર આખી ટૂંકી પડે વિશ્વાસ અપાવવા માટે
'વહેમ' ને 'વિશ્વાસ' થોડી કહેવાય!— % &

-

रात के कसे हुए शिकंजे से आज़ाद हुई मेरी रूह
मानो रात बर्फ की तरह वक़्त की गर्मी से पिघल गई

पूरी कविता अनुशीर्षक में

-

સપનાઓની અર્થી પર બેઠો છું
હું જુવાની મારી ખર્ચી ને બેઠો છું

બધું ઠીક થઈ જશે,એ મને ખબર છે
મીઠાના રણમાં વરસાદ તાકીને બેઠો છું

સ્વભાવ માનવીનો વિચિત્ર થયો છે
હું માણસ ને માનવમાં શોધવા બેઠો છું

અંગત આંગળી ચીંધે તો શું વાંધો?
આટલી વાત તમને સમજાવવા બેઠો છું

સ્વજનને કહેતા કેટલોએ વિચાર કરું
પહેલા હું સંબંધ સાચવવા બેઠો છું

હોય છે બધામાં કોઈ ખામી તે છતાં
હું બધાનો ભાર પોતે લઈને બેઠો છું

અબોલા થઈને શું કરી લેવાના છો તમે
એકલતાની ગૂંગળામણ સમજાવવા બેઠો છું

કોઈને બદલવું નથી કોઈ માટે અહીંયા
સૌ સંપીને રહે તે માટે ઝઝૂમી ને બેઠો છું

-

એ કૃષ્ણ, તું ઇન્સ્ટાગ્રામની આઈ ડી બનાવ ને
જન્મે જે કોઈ દુનિયામાં તું એને ફોલો કર ને

નાસ્તિક લોકોની વસ્તીમાં ક્યારેક પગલું ભર,
તું પણ તારું હોવાપણું સાબિત કરી બતાવ ને

માનવ, પ્રકૃતિ સાથે રહી વિકૃતી તરફ વધે તે પહેલાં,
તું વિનાશ અને વિકાસ નો અંતર સમજાવ ને,

લોકો ગાંડીવ પકડી ને રણભૂમિએ નથી આવતા
મનભેદ વગર મતભેદ સાથે જીવતા શીખડાવ ને,

મહાભારત હું જો વાંચું તો દુર્યોધન પણ સારો લાગે
સાચા ખોટા નો ભેદ ઉકેલવા ક્યારેક ધરતી પર આવ ને

છે સુદામા દરેક જીવ આ જગતમાં, કૃષ્ણ
કુબેર નું ભૂત અમારા સૌ પર થી ઉતાર ને,

ગોવર્ધન ઊંચકી બહુ વજન લાગ્યો હશે
લાગણીના વરસાદમાં અમને પણ રાસ રમાણ ને,

થયા છે શકુની અને શિશુપાલ દરેકના ઘરે,
જુગાર રમી અહમ ઓગાળતા શીખડાવ ને,

બે કલાકમાં ગોકુલ, બે કલાકમાં દ્વારકા તું જાય
આમ જ ફરતો ફરતો કોક દી અમારા જીવનમાં આવ ને

-

પાયખાને એને પંખો જોઈએ
બટન ટાંકવા સંચો જોઈએ

થિગડું મારવા લૂગડા ને
રેશમની ચાદર જોઈએ

ગરમી લાગે ઓરડામાં તો
લીમડા નીચે એ.સી જોઈએ

હાંફ ચડે જો ઘડીકમાં તો
ઓક્સિજનનો બાટલો જોઈએ

હોય ખાવાના ફાંફાં તોય
ચાર બંગડીની ગાડી જોઈએ

જાય વિલાયત જો કોઈ તો
વિદેશમાં રોટલો જોઈએ

ઘર બાંધવા ઝાડવા કાપ્યા
ગાડી રાખવા છાયડો જોઈએ

સમૃદ્ધિ હોય અપાર તો
ચપટી ભર વિવેક જોઈએ

-