નથી સમજાતું શું કારણ આપું હું મારા ખેદનું,
સમુદ્ર કિનારે મેં જ બનાવ્યું હતું મકાન રેતનું.

-

જયારે જયારે ખોવાઈ જાઉં છું હું મારા અતીતના માહોલમાં.
ત્યારે ત્યારે અકસર શોધી લે છે ગમ મને મુદિતના માહોલમાં.

ઉતાવળમાં તમે જ મૂકી ગયા હતા રમત આધી - અધૂરી,
બાકી હું તો હારવા માટે પણ રાજી હતો જીતના માહોલમાં.

આમ તો કોઈ દમ જ નથી ખામોશીની ચિનગારીમાં કે તે આમ વિરહની આગ બને,
નક્કી કોઈ ફૂંકી ગયુ છે નફરતનો બારૂદ મારા પ્રીતના માહોલમાં.

ક્યાંક કાંપી ના જાય દિલ મારું કોઈ ચાંદની ફિઝાઓથી ફરી,
એટલે શેકુ છું હું હાથ સળગાવીને યાદો તારી આ શીતના માહોલમાં.

અને હું નથી કહેતો કે હું એટલો હસીન છું કે તમે મારા પર ફિદા થઈ જાવ,
પણ તમે મારા દર્દોને પણ ચૂમવા માંગશો ફક્ત આવીને બેસો એક વાર 'જીમીત'ના માહોલમાં.

-

ઓ આંસુઓ આંખોના ઉંબરાને વટાવ્યા ના કરો.
છોડીને ગયા છે જે એમની માટે આવ્યા ના કરો.

હોઠ પર મિસરી 'ને મુઠ્ઠીમાં મીઠું રાખીને ફરે છે લોકો,
એટલે જખમોને તમારા દરેકને બતાવ્યા ના કરો.

તમારી આંખો પણ એક દર્પણ હોય છે દોસ્ત,
એટલે દર્દને હાસ્યની પાછળ છુપાવ્યા ના કરો.

આવો બેસો ખતા કહો હું કંઈ નહિ કહુ,
બસ આંખોમાં જુઓ મારી, મારી સામે માથું ઝુકાવ્યા ના કરો.

જાણેઅજાણે મેં પણ ભૂલો કરી છે હજાર,
દૂર કરી દો મને પણ આમ જાણી જોઈને અજાણ્યા ના કરો.

દિવાસળી પોતે જ બળે છે બીજાને બાળવાની ચાહમાં 'જીમીત',
એટલે શંકા છે તો ખુદાને અજમાવી લો પણ કર્મોને અજમાવ્યા ના કરો.

-

બની તીર પોતે, દેશને કમાન આપી દીધી.
છાતી ચીરી દુશ્મનની, વીરતાની પહેચાન આપી દીધી.

નાકામ કરી દરેક ચાલ નાપાક પાકની,
ભારતે તેના યુધ્ધ કૌશલ્યની વિશ્વને ભાણ આપી દીધી.

વહી ગયો પોતાના લોહીનો કતરો કતરો પણ,
ના નમવા દઈ તિરંગો, માતૃભૂમિને પુનઃ તેની શાન આપી દીધી.

શત શત કરું છું નમન હું એવા દરેક વીર શહીદને,
જેને કારગિલ માટે લોહી 'ને વતન માટે જાન આપી દીધી.

-

અજવાળા કરવા રાતોને જ બાળી દીધી મેં.
લાગેલી આગને અશ્કોમાં ઓગાળી દીધી મેં.

રુઝ આવવાની જ હતી દાઝેલી જગ્યા પર,
પણ નિશાની તાજી કરવા પાછી ખંજવાળી દીધી મેં.

સ્પષ્ટ નમી હતી પાંપણો પર દર્દ-એ-દીલથી,
પણ હકીકત સંતાડવા છાંટી પાણી પલાળી દીધી મેં.

ચાંદને જોતા જોતા નજર પડી તેના ડાઘ પર ,
તો અરીસા સામે જઈ પોતાની જાતને પંપાળી દીધી મેં.

મનાવતો રહ્યો દરિયાને હું ઘણા સિતમ પછી પણ,
છેવટે કંટાળી નદીને જ પોતાની તરફ વાળી દીધી મેં.

-

ખરાબ સમય આવે ત્યારે દરેક માણસ પોતાનો ઢંગ બદલી નાખે છે.
સાથે ચાલનારા લોકો પણ પોતાનો સંગ બદલી નાખે છે.
ખેર આમાં પણ તેમની કોઈ ભૂલ નથી,કદાચ આ જ કુદરતની રીત છે,
કેમકે સૂરજને ઢળતો જોઈ, આકાશ પણ પોતાનો રંગ બદલી નાખે છે.

-

લહેરાય છે તિરંગો એનો શાનમાં,
પહોંચી છે બુંલદી એની આસમાનમાં,

છાતી પર ગોળી ખાઈને પણ એકલો હણી જાય એકસો ને,
અહીં દોડે છે ખુમારી એટલી દરેક જવાનમાં.

પોતે ભૂખે મરીને પણ બીજાને ખવડાવશે,
જીવતો છે હજી કર્ણ અહીં દરેક કિસાનમાં.

પોતાના ચારિત્ર્યને બચાવવા કરી લેશે જૌહર પણ,
શબ્દો ઓછા પડે છે અહીં ની નારીઓના વખાણમાં.

ચૂમે છે ખુદ ભગવાન પણ જેની રજ,
શું લખી શકું હું પામર, એ ધરાના સન્માનમાં.

એટલે જ છાતી ઠોકીને આ દુનિયાને કહું છું,
મને ગર્વ છે કે હું જન્મ્યો છું આ મહાન હિન્દુસ્તાનમાં.

-

ધોળા દિવસે પણ આસમાન શામળ રહે છે,
જાણે ધગધગતા સૂરજ પાસે કામળ રહે છે,
અને ઉતરે છે દિલનો દુકાળ જયારે કલમથી,
તો કાગળ પર પુર અને આંખોમાં ઝાકળ રહે છે.

-

रास्ते है गुमशुदा,
और चारो तरफ अंधेरा है।
पर हाथों में है मेहनत की मशाल
और मंजिल सवेरा है।

-

સફર છે લાંબીને નથી સહારા નસીબમાં,
ખબર નથી શું લખાયું છે અમારા નસીબમાં,

મધદરિયે ડુબે છે અકસર એ જ કસ્તીઓ,
જેને નથી મળતા કિનારા નસીબમાં.

ગુલાબના ફૂલ વચ્ચે પણ વાગી જાય કાંટા,
જયારે ના લખાયા હોય ચમનના નજારા નસીબમાં.

ભર ચોમાસે પણ બળતા રહે છે એ ફૂલ,
જેને મળ્યા છે સૂર્યની જેમ અંગારા નસીબમાં.

પોતાને સળગાવીને પણ ના થયું અજવાળું,
જેમ સિતારાને મળ્યા છે અંધારા નસીબમાં.

-