धुंदी कळ्यांना, धुंदी फुलांना
मनसोक्त नाचवित 'क्षण' हे आले..
ओंजळीत समेटून गंध सारे,
मिटता पापण्या प्रफुल्लित झाले...

भुरळ पाडता रंग गहिरा भावनांना,
जे जे सुंदर ते ते चराचरी पसरले..
निसर्गाच्या हलक्याच श्रावण सरींना,
घेऊन पुन्हा दूर दूर उत्सुकतेत बरसले...

उजाळा देऊन जुन्या आठवणींना,
मखमली गवतावर जरा विसावले..
नवीन संदर्भ जोडत स्वप्नांच्या पंखांना,
स्वाधीन होऊन अधीन होण्यास सरसावले...

-

भल्या पहाटे एक स्मृती, ओघळून हाती आली,
बेधुंद मधुमती रात सरता, सहज बोलू लागली...

काळजाच्या दारात ती उगाच टकटक करत बसली,
"मी तुझा स्पर्श आहे", असंच काहीसे कुजबुजत हसली..

मनाचा कोपरा अजूनही उजळत आहे गं, तुझ्या स्पर्शाने,
काल मी स्वतः देखील हरवले होते, या अलौकिक अनुभूतीने...

जाणले जे जे काही, पाहा नि:शब्द मी ही झाले.
गर्द रात्रीच्या छायेत‌, आनंद गूढतेच्या मिठीत हरवले...

-

देव जरी मज कधी भेटला,
सांगेन अगोदर आईचं नावं..
कानाशी तिच्या असतो फोन,
कधीच दिसत नाही आलं कोण...

शाळेची गोष्ट, आजकाल ऐकत नाही,
नुसते 'हो' म्हणते विचारता काही..
तिच्या कुशीत, हरवून राहायचं मला,
जुनी आई हो, असं सांग तिला...

भाजीला मीठ,आता नसतंच कधी,
फोनच्या दुनियेत, शोधते संधी..
तिचा रुचकर स्वयंपाक, खायचा मला,
तुला गोड परी आहे,असं सांग तिला...

-

धुंद आज डोळे, हवा धुंद झाली ,
सांग मज,स्पर्श तुझा का भास हा नवा..

मनात गारवा, ओठावर गोड हसू,
सांज शिंपते, जणू चांदण्याचं कसु ...

हळूच तू बोले, ओठ न हलवता,
शब्दांचा खेळांतुनी,वाढे डोळ्यातील गुंता...

श्रावणही लाजे, वाट पाहून क्षणभर,
मंद वाऱ्यासवे , श्वास घेत इतभर...

स्वप्नांच्या गोष्टी, आज सहज खुणावल्या,
भास असेल वाटे, तेच सत्यात उतरल्या...

पापण्यांच्या कडांवर, ओझरतं ओलं पाणी,
प्रेमात मिळुनी दोघे, गाऊ सुरेल गाणी...

-

"जो बिना कोई फल की, लालसा का कर्म करे,
वही मनुष्य अपने जीवन में, पर्याप्त सुख पाये।"

-

"वफ़ा तुम्हारी मिसाल क्या ही दूं, तुम खुद ही लाजवाब हो।"

-

" ये वफ़ा, तूफान लाये, इससे पहले ये जिंदगी,तेज खुशी में जी लेते है।"

-

"इन बंद दरवाजे के पीछे,
एक भोला सा सपना है।
जिसे गहरी रात का वादा है,
उसे दिल में संजोए रखा है।
तेरी हँसी की छाया में,
खिलताखिला रह रहा है।
ना कोई लालच, ना कोई डर,
बस तेरे साथ चलने की चाह है।"

-

" ,
होले से कह दूं, कुछ आज तुझे।
बरसों का हमारा साथ है।
कहीं यू पलभर में ना बिखर जाए।
थक गई हु अब मुस्कुराने से,
अब छिपा ले तुम मुझे अपने साए से।"

-

तोच चंद्रमा नभात,
तीच चांदणी सोबत...
पुन्हा तोच प्रकाश,
तीच ती शितल साथ...

मागण्या असे काय वेगळे,
तेच सुख असे कोवळे...
सांग रे सख्या रोज च,
नवीन काय असे सगळे...

तरीही गूढ गुंफित आनंद,
कोवळ्या नीऱ्यातती सुगंध..
मधुर स्पर्शातून मोहरे मन,
मंद श्वासातूनही होई धुंद...

-