देहाची तिजोरी किती अनमोल
कसे करावे त्याचे आम्ही मोल

त्यात आहे भगवंत वसलेला
दिसत नसला तरी आहे लपलेला

कसे झुगारू त्याच्या अस्तित्वाला
धामण्यातल्या रुधिरात वाहण्याला

श्वासोच्छ्वास त्याने चालवण्याला
की खाल्लेले अन्न पचवण्याला

हृदयात बसून धडधड करण्याला
मन बुद्धीतून योग्य निर्णय घेण्याला

झोपताक्षणी माझी काळजी वाहण्याला
झोपेतून उठताक्षणी आठवण देण्याला

कसे सांगावे या देहाच्या तिजोरीचा ठेवा
भगवंत नामाने भरून नेहमी तो वहावा

-

देव जरी मज कधी भेटला समजेल का हो मला
कुठल्या रुपी कुठल्या नावे कसं ओळखू मी त्याला

संताघरी आला त्यांना नाही समजला
कधी नाथांच्या कधी नामाच्या घरी राहिला
ते ही अज्ञात झाले मग समजेल कसे मला

बाळ बनून येईल की वृद्ध बनून येईल
रागावून ओरडलो मी तर नाही ना जाईल
काय करू मी देवा की तू समजशील मला

अनंत पापे आमची कशी फेडून होतील
चुकलो जरी वाट पुन्हा ती कशी येतील
कर्माशून्य या परमाच्या समजून घे अज्ञानाला

नको हवे काही फक्त दर्शन देशील का?
येणाऱ्या संकटात सोबतीत राहशील का?
सोबतीने दोघे मिळून हात लावू सत्कार्याला

-

कळी कोवळी उगवली
पाण्यात ठेवताच उमलली
दिवस तिचे हे फुलायचे
माहित नव्हते कुठे जायचे

जन्म होताच ठावूक नव्हते
कुठले ठिकाण मिळेल तिला
प्रश्न होता मनात तिच्या
काय लिहिले असेल नशिबाला
त्या नशिबाच्या भरवश्यावर
ठरवले होते तिने रहायचे

मिळेल का जागा गळ्यात
की जाईल सेजावर
इच्छा होती चरणी जायची
होईल का स्वप्न साकार
स्वप्नाला सत्यात उतरवायला
सांगा काय हो करायचे

आहे फुललेले जीवन
तो पर्यंतच मिळेल मान
एकदा का सुकून गेलो
तर कचऱ्यात राहील स्थान
त्या स्थानाआधी मला देवा
तुझ्या सहवासात आहे यायचे

-

अंधाऱ्या रात्रीत तेजोमय सूर्यप्रकाश दिसला
अंधारल्या जीवांना तेज देणारा पांडुरंग आला

गर्द काळोखात सूर्यरूपी किरण पोहोचला
न सांगता न मागता प्रकाशमान करून गेला

चैतन्यहीन जीवनामध्ये तेजाचा संचार केला
प्रतिबिंब स्वतःचे सर्वांमध्ये तो ओतून गेला

आत्मविश्वास आत्मनिर्भर जीवनात आणिला
स्वकर्माची समिधा देण्या आम्हां शिकवून गेला

हो! मी पहिला रे तो पहिला कृष्ण पांडुरंग पहिला
घरोघरी जाऊन हृदयास हृदय जोडणारा पहिला

-

त्या फुलांच्या गंध कोषीतून तू दरवळतो
तुझे अस्तित्व त्यात लपलेले मी पाहतो

मिटणे फुलणे फुलून मिटणे त्यातही तू
रंगबेरंगी दिसणे असे त्यातही दिसतो तू
तुझ्या असण्याला पाहताना मन भारावतो

किमया तुझी अदभुत नजरेत भरून जाते
समजता समजता समजण्या समजायचे राहते
न उलगडणारे कोडे तुझे मी समजून घेतो

अनंत रुपे अनंत नावे घेऊन येणे तुझे साक्षात
कधी ओळखीने कधी अनोळखीने देतो हात
तुझ्या हाताला हात लागू दे माझा हेच मागतो

-

सल्ले
देणाऱ्यांची कमी नसते
परंतु
कोणाचे ऐकावे
हे आपण ठरवले पाहिजे
कारण
क्रियेवीण वाचाळता व्यर्थ आहे

-

पहिला मी चंद्र पुनवेचा साठला हृदयात
हृदयात जसा साठला तोच चंद्रमा नभात

पांढराशुभ्र होता किती अल्लाहददायक
सागराने उसळी घ्यावी इतका तो प्रेरक
पाहता पाहता दोघे गुंग झाले एकमेकात

पाहून त्याला मन ही आनंदीत झाले माझे
म्हटले किती ते शांत असे रूप त्याचे साजे
प्रकाश देऊन तो लपायचा हळूच ढगात

तोही मागून लपाछपीचा डाव खेळत होता
कधी समोर तर कधी लपून पहात होता
त्याचा तो लपंडाव माझ्या येत होता ध्यानात

-

त्या तिथे पलीकडे काय आहे पाहु
सृष्टीच्या सौंदर्यात चल जाऊन राहू

तिथे फुलला मोगरा,जाई-जुई छान
त्यांच्या सोबतीने गप्पांना येईल उधाण
हिरव्या हिरव्यागार झाडीत बसून राहू

येतील सोबतीला छान छान फुलपाखरे
रंगबेरंगी मनमोहक दिसती गोड साजिरे
त्यांच्या साथीने चल संसाराची स्वप्ने रंगवू

गुणगुणणारे भवरे भेटतील त्या तिथे
पारिजात अन् चाफ्याचा सुहास तिथे
आपणही आपले गीत आनंदाने गाऊ

-

मिटले जरी डोळे तरी तूच तू दिसे
तुला पाहतो रे तुझेच अस्तित्व भासे

तन मन श्वास श्वासात तूच भरला
जळी स्थळी सर्वत्र तुच मला दिसला
तुझ्याशिवाय कोण माझे जगात असे

मुखी नाव तुझे तुझे गुणगान गायले
चालता बोलता माझ्या ध्यानात राहिले
चित्ती वृत्ती तूच तू आणखी काही नसे

मी तुझा आणि तू माझा बस एवढंच
नको काही मला सांगणे तुला एवढंच
तुझ्याशिवाय जगणार तरी आम्ही कसे

-

भेट घेण्या तुझी सावळा
लागला मला तुझा लळा
तुझ्या गळा माझ्या गळा
अंतरीचा हा जिव्हाळा

रूप सगुण निर्गुण
पाहीन डोळ्याने साक्षात
विठुराया पाहू दे ना
मला शांत निवांत

भेट घेण्या भगवंता
जाहलो मी अधीर
नको करू तू उशीर
जीव झालाय काहूर

तुझ्या गळ्यातील मला
होऊ दे तुळशीहार
घे कवटाळून विठुराया
होऊ दे साक्षात्कार

-