'બા'
શબ્દ જ એવો છે, જાણે ઘરનો ભરેલો કોઠાર,જેના દાણાને કદી એ કોઈ અછત નાં આવવા દે!..
ઘરનું કોઈ પણ રડતું બાળક કે પછી બાળકના મમ્મી ને પપ્પ;બા ને જુએ ને ખીલી જાય, જેમ ફુલને છોડ સહિત કોઈ પાણી પીવડાવે..
'બા' એમ બોલવામાં ય કેવી ભરી ભરી લાગણી થાય, દાદી બોલવામાં એ મજા નથી..
એના સાડીના છેડામાં સંતાવું ને કાયમ ત્યાં જ મળી જવું, એણે આપેલ ભાગ લેવાના પૈસા અને એમાં ય પડતો બધા ભારું નો ભાગ..એ નાનપણની સૌથી મોટી દોલત હતી. માં ખીજાય કે મારે કદીક તો એ પહેલા જ બા વચ્ચે આવી જાય, ને બચાવી લેય! ને આપણા જ તોફાન માટે ઉલ્ટાનું મમ્મીને એ મીઠો ઠપકો આપે ત્યારે મનમાં એક અલગ લેવલ નો confidence આવી જાય કે મારી સાથે 'મારી બા' છે.
પપ્પા આવે ઘરમાં ને બા એને ય જાણે એના એ જ નાના સંતાન હોય એમ ચિંતા કરે, જમવાનું આપે ને એની હારે જમવા બેસે.. લે ને ભાઈ હજી એક રોટલી એમ કેય એટલે આપોઆપ ભૂખ ઉઘડે..સાસરે ગયેલ દીકરીને પૂછ્યા કરે, બેન કેદી આવીશ રોકાવા ને આવીએ એટલે જાણે આખું પિયર એ એક માણસમાં મળી જાય.. એ બા
એ મમ્મીને મળતો આરામ છે, ને વણમાંગી હિંમત પણ, સાસુપણાની આડમાં મળતી એક માં છે! એ દાદાને ય એમ કહી દે કે તમે પછી પેલા મારાં છોકરાવ.. એ બા
તમે હંમેશ બહું યાદ આવશો બા, એ વિચારે આંખો ભીંજાય જ જશે કે હવે અમારી રાહ જોવા તમે ફળિયામાં નહીં બેઠા હો..તમને અમે સદાય મનમાં જીવતા રાખીશું.. અમારા બા🙏🏻
-