ਕੱਲੇ ਕੈਰੇ ਪੁੱਤਰ  ਮਾਂਵਾ ਦੇ  ਰੁੱਲ  ਜਾਂਦੇ
ਵਿਛੜਣ  ਵਾਲਾ  ਤੂੰ ਸੱਚ  ਨੀ ਜਾਣਦੀ

ਸੂਰਜ ਦੇ ਮੱਥੇ ਲੱਗਕੇ ਹੱਸਿਆ ਕਰ ਤੂੰ
ਮੇਰੀਆ ਰਾਤਾ ਦਾ ਤੂੰ ਸੱਚ ਨੀ ਜਾਣਦੀ

-

ਸੁਪਨਿਆ ਦਾ ਕੀ ਏ ਵੇਖੇ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਤੇ ਮੈਂ ਵੇਖਦਾਂ ਰਵਾਂਗਾ
ਜਿਵੇਂ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਸੁਪਨਾ ਵੇਖਿਆ ਮੈਂ
ਤੇਰਿਆ ਹੱਥਾਂ 'ਚ
ਮੇਰੀ ਹੱਥ ਲਿਖ਼ਤ "ਕਿਤਾਬ"

-

ਤੇਰੀ ਮੁਹੱਬਤ 'ਚ ਮੈਂ ਤਕਸ਼ੀਮ ਹੋ ਗਿਆ
ਕਾਸ਼  !  ਜਮਾਂ  ਤੇ   ਘਟਾਉਂ   ਹੋ   ਜਾਂਦਾ
 ਤੇ ਕਿਸੇ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਆ ਜਾਂਦਾ
ਤਾਂਅ ਉਮਰ ਗੁਆਚਿਆਂ ਸੁਪਨਿਆ ਦਾ
ਮੈਂ ਖ਼ੋਜੀ ਬਣਕੇ ਦਰ - ਦਰ ਭਟਕਦਾ ਨਾ

-

ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਹੁਣ ਉਹ ਜਦੋ
ਮੁਸ਼ਕਰਾਹਟ ਦੇ ਦੇਦੀਂ ਐ
ਤਾ ਉਸ ਵਕਤ ਇਹ ਸਵਾਲ
ਜ਼ਾਇਜ ਹੀ ਨਹੀ ਰਹਿੰਦਾਂ !
ਕਿ ਤੂੰ ਏਨੀ ਚੁੱਪ ਕਿਉਂ ਏ
ਅੱਜ................?

-

ਉਡੀਕ ਤੋਂ ਭੈੜਾਂ ਵੀ ਕੁਝ ਹੁੰਦਾਂ ਏ
ਹਾ ਸੱਚ ਤੂੰ ਦੱਸਿਆ ਸੀ ।

!!!!!!!!! ਸੱਜਣ ਨੂੰ ਲਾਇਆ ਲਾਰਾ

-

ਕਾਸ਼ !
ਆਖ਼ਰੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਦਾ ਉਸ ਦਿਨ
ਮੈਨੂੰ ਸੁਪਨਾਂ ਆ ਜਾਂਦਾ

-

ਸੋਚਾਂ ਦੀ ਸੂਲੀ ਟੰਗਿਆਂ ਬੰਦਾਂ
ਜਦੋ ਆਖ਼ੀਰ ਮੋਤ ਉਡੀਕਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਐ
ਉਦੋਂ ਗਲੀਆ ਦੇ ਕੱਖ ਵੀ ਹਮਦਰਦ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਆ
ਸ਼ਾਇਦ ਇਹ ਭਰੋਸ਼ੇ ਦੀ ਫਿਰ ਤੋ ਸੂਰੁਆਤ ਹੁੰਦੀ ਐ
ਅਸੀ ਇੱਕਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਵੀ
ਇੱਕਲੇ ਨੀ ਹੁੰਦੇ
ਤੇ ਸੂਲੀ ਤੇ ਟੰਗਿਆ ਬੰਦਾਂ ਵੀ
ਬੱਚ ਜਾਂਦਾ ਐ
ਇੱਕ ਆਸ਼ ਨਾਲ

-

ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਰੋ ਨਾ ਝੱਲਿਆਂ
ਮੈਂ ਸਮਝਿਆ ਉਹ ਮੇਰੇ ਹਮਦਰਦ ਨੇ
ਤੇ ਕੰਨ 'ਚ ਹੋਅਲੀ ਜੀ ਸਲਾਹ ਦੇ ਗਏ
ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ "ਮਰਜਾਂ"
ਤੇ ਮੈਂ ਮੁਸ਼ਕਰਾਂ ਰਿਹਾਂ ਹਾ ! ਹੁਣ

-

ਪਿਆਰ ਕਰਣ ਦੀ ਏਨੀ ਕੁ ਸ਼ਜਾਂ ਹੰਢਾਈ ਏ
ਹਰ ਕਿਸੇ ਕੋਲੋ 'ਮੈਂ  ਸ਼ੁਦਾਈ ਅਖਵਾਇਆਂ ਏ

-

ਆਪਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਜਾਨਣਾਂ ਸੀ ।
ਪਰ ਆਪਾ ਆਪਣੀਆ ਜਰੂਰਤਾਂ ਵੱਲ
ਜਿਆਦਾਂ ਧਿਆਨ ਦਿੱਤਾ
ਨਤੀਜੇ ਵੱਜੋ ਰਿਸ਼ਤਾਂ ਤਿੜਕਇਆ
ਫਿਰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਸਿਰ ਤੋਹਮਤਾਂ ਦਾ ਤਾਜ ਪਾਇਆ
ਹੁਣ ਅਸੀ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀਆ ਪੀੜਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝ
ਰਹੇ ਆ ਤੇ ਜਾਣ ਰਹੇ ਆ ਅਸੀ ਖੁਸ਼ ਕਿਵੇ ਹੋਣਾ ਏ
ਤੇ ਇਸ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੇ ਫਿਰ ਤੋ ਦਰਪਨ ਦਾ ਰੂਪ ਕਦੋ
ਧਾਰਨ ਕਰਨਾ ਹੈ ।
ਕੀ ਮੁਹੱਬਤ ਕੋਈ ਇਮਾਰਤ ਦਾ ਨਕਸ਼ਾਂ ਏ
ਜਿਸ 'ਚ ਇੱਕ ਵਾਰ ਕੁਝ ਬਣਾਇਆ ਤੇ ਫਿਰ ਤੋੜਿਆ
ਤੇ ਫਿਰ ਬਣਾਇਆ
ਸਮਝਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਐ ,ਕੰਧਾਂ ਤੇ ਪਏ ਜੋੜ ਵੀ
ਇੱਕ ਵਕਤ ਨਾਲ ਨਜ਼ਰ ਆ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਕੀਮਤ ਸਮਝਣੀ ਬੜੀ ਜਰੂਰੀ ਏ
ਰਿਸ਼ਤਿਆ ਦੀ ਮੁਹੱਬਤ ਦੀ
ਤੇ ਇੱਕ ਇਮਾਰਤ ਦੀ ਵੀ
ਬਹੁਮੁੱਲੀਆਂ ਚੀਜਾਂ ਏਵੇ ਨੀ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀਆ

-