"दो पंछी"

-

बांती बनकर जलूं तुझ संग,
शर्त इतनी की बस बनें दियां तु मेरा।
-Nandkishor Bhangle

-

सामान्य माणसाची व्यथा

-

नव नवीन प्रेमात पडल्यावर ते सुरवातीचे दिवस काहीतरी वेगळेच असतात ना? अगदी आयुष्यात याच्या आधी कधीच न जगलेले ते दिवस असतात. जिकडे तिकडे आनंदी आनंद. अगदी असलेली दुःख आपल मन सोडून कुठेतरी निघून गेलेली असतात आणि ती आपल्याला जाणवतही नाहीत आठवतही नाहीत, जगणं आपल्याला आवडू लागतं, कुणाच्या तरी प्रेमात असताना त्यावेळेस आपण आपल्या स्वतःच्या आयुष्याच्या देखील प्रेमात असतो.
नजरेला नजर फक्त भिडले असते, फक्त तीला-त्याला बघितलेल असतं, किंबहुना अनोळखी असून फक्त एक वेळेस फक्त आणि फक्त बोलण झालेल असत ते ही समोरासमोर नाही. एवढ छोटस कारण असताना देखील त्यावेळेस आपल्या हृदयात सुंदर सुंदर फूल उमलेली आहेत असं वाटू लागतं, अगदी एखाद सुंदर फुलपाखरू आपण गिळलय असंच काहीसं भासू लागत, मनाला होणार्या गुदगुल्या आणि त्यामुळे येणार चेहर्यावरच हसू काही औरच असतं, आणि ते थांबता थांबत नाही. आयुष्य अगदी सुंदर झालेल असतं.
मग पुढे काही दिवसांनी चांगली ओळख होते, चांगल बोलणं होतं, बोलणं होतं, सतत भेटणं होत, प्रेमाचा प्रस्ताव होऊन पुढे प्रेमाचा रस्ता लागतो आणि त्यावरून मग पुढे प्रवास चालू होतो. एकदा का हे सर्व झाल्यानंतर काहींच आयुष्य स्वीकारलेल नातं अतिशय सुंदर होत किंवा कहींचा त्यातील रसच निघून जातो.
मात्र प्रत्येकासाठी प्रेमात पडल्यावर सुरवातीचे दिवस हे आयुष्यातील सर्वात सुंदर दिवस असतात हे मात्र खरे...
-Nandkishor Bhangle.

-

ऐक ना,
मी रात्रभर गाणी ऐकून बघितली,
तुझे जुने चॅट्स वाचून बघितले,
तुझे आणि माझे सगळे फोटो,
मोबाईल मध्ये चाचपडून बघितले,
डोळे बंद करून सगळ्या आठवणी,
परत एकदा डोळ्याखालून घातल्या,
अंगावरचे तुझे ते सघळे स्पर्श,
मी पुन्हा एकदा भासवून बघितले,
तुझ्या श्वासातला तो सुगंध,
मी पुन्हा एकदा दरवळून बघितला,
तुझ्या ओठांची मधाळ चव,
परत एकदा ओठांवर आणून बघितली,
तुझ्या मिठीतली ती गोड उब,
मी उशीला कवटाळून उमगून बघितली,
हे सर्व काही व्यर्थ होतं,
हे सारंच बिनकामी होतं,
मला कसलही समाधान मिळत नव्हतं,
मी व्याकूळ आहे,
मी उपाशी आहे,
मी तहानलेला आहे,
तुझ्या एका स्पर्शासाठी,
तुझ्या एका भेटीसाठी,
तुझ्या एका मिठी साठी,
पण मी हे जे केलेल,
ते सारंच निव्वळ व्यर्थ होतं...
-Nandkishor Bhangle.

-

कोण आहे रे,
खरे कोण आहेत,
खोटे कोण आहेत...
आहेत चेहरे की,
खोटे मुखवटे आहेत...
-Nandkishor Bhangle.

-

अब हम पर हमारा बस कहां,
जब से तुम मिले हो हमसे।
-Nandkishor Bhangle

-

कोणत्याही होणार्या घडणाऱ्या गोष्टींना काहीतरी अर्थ असतोच,

-

हे आठवणं आठवणी साठवणं चालूच राहील,
मात्र आपलं "भेटणं" कधी होईल?😐
-Nandkishor Bhangle.

-

कविता रचताना,
कविता सुचली पाहिजे,
लोकांना ती पचली पाहिजे,
कविता नीट जमली पाहिजे,
कवितेचा अर्थ नीट लागला पाहिजे,
समाजाने ती रूचवून घेतली पाहिजे,
रचलेल्या कवितीने समाज घडवला पाहिजे,
त्या कवितेने एकतरी चांगला माणूस घडला पाहिजे,
चटर पटर लिहीतात भरपुर कवि आपण समाजकारणी कविता लिहिली पाहिजे,
धुळ झोकून समाजाच्या काहीही न लिहीता डोळे उघडवणारी कविता लिहिली पाहिजे,
मरणोत्तर आपल्या मागे कुणी जगो अगर ना जगो अशी एखादी कविता अमर जगली पाहिजे...
-Nandkishor Bhangle.

-