മഴ മാറിയ വേനലിലും വീണ്ടും എന്തിനാണ് ചോദിക്കുന്നത് വേദനിക്കുന്ന നിമിഷങ്ങളെ പറ്റി, കണ്ണുകളെന്തേ നിറയുന്നതോ അവ ഉള്ളിലെരിയുന്ന കനലോരോന്നായ് അണയ്ക്കാൻ പാതിയിൽ ചുറ്റിലും മുള്ളുവേലി പണിയരുത് വിത്തിലേ നട്ടുനനച്ചിട്ടും ഉളളിലുണർന്ന് തേങ്ങുന്നു വിടരാനാവാതെ ഒരു ചെറുവസന്തം കൊഴിഞ്ഞിട്ടും പൂക്കുന്നു മഴവില്ല് വിരിയിക്കാത്ത മാനം നോക്കി സ്നേഹിക്കാനറിയുന്ന പൂവ് ഇനി നിങ്ങളിലേക്കില്ല വെറുക്കാനറിയില്ല വിട പറയാനും.
മഴ കാണാതെ വേനല് വരാൻ മടിക്കുമ്പോൾ, പൂ വിരിയാത്ത വസന്തത്തിൽ ഇല പൊഴിയാൻ മറക്കുമ്പോൾ, സൂര്യനെ മറന്ന് നിലാവ് കഥകൾ പറയുമ്പോൾ, കൊഴിഞ്ഞു വീണ ഇതളിലും ശലഭം തേൻ തേടി പോകുമ്പോൾ, വാക്കുകൾ മുറിഞ്ഞിടത്ത് സംഗീതം സംസാരിക്കുമ്പോൾ, അവിടെയെല്ലാം നീ നിറയുന്നു... നീയെന്ന പ്രണയം മാത്രം.!!