दि. ० ३ ...० ५ ...२ ० २ ४
नको रे मना नको खेळू खेळ
प्रीतीतील मोहक दरवळ
करते जीवाची होरपळ

नको रे मना नको होऊ चलबिचल
काळजातील भावुक घालमेल
उध्वस्त करते स्वप्नांची वेल

नको रे मना नको पाहू मृगजळ
कवितेतील प्रत्येक ओळ
वेदनेत होते अनमोल.

-

सं सा र
स्वप्नपाकळी उमलता देहफुलाचा सुगंध दरवळतो
पहाटेच्या मंगलमय स्पर्शात अवघे देहभान हरवतो
स्वप्नफुल फुलता भावगंध शांत काळजात बहरतो
चैतन्याच्या मधुर शब्दांत हलकेच काव्यात उमटतो


गंधवेड अलगद सजवता भाववेडा जीव मोहरतो
मनमंदिराच्या गाभाऱ्यात भक्तीचा भाव उजळतो
जीवनस्पर्श लाभता ओला श्वासगंध देहभर बरसतो
वर्तमानातील मोहरंगात आनंदमय संसार बहरतो.

-

चूक तरी काय असते आपली ?
भावना असते अगदीच साधीभोळी
जो कोणी अनोळखी भेटतो अचानक
तो आपल्या मनाला हमखास जाळी

चूक तरी काय असते आपली ?
विश्वास ठेवतो आपण पावलोपावली
पण आपल्याविरुद्ध शत्रूच्या कलात्मक खेळी
कोसो दूर जाते तेव्हा आपुलकीची सावली.

-

मनाचा संयम यशाची उत्तम गुरुकिल्ली
जगण्यातील संघर्षात विवेकाची सावली
अहंकारातील वा-यात सत्याची अनुभूती
भावुक कसोटीत शांततेची दिव्य प्रचिती

मनाचा संयम वास्तवातील गुपिते खोली
संभ्रमाच्या मोहात कळते आत्मीय बोली
मनाचा संयम मूल्यांतील सखोल पातळी
एकांताच्या काळोखात ज्ञानज्योत उजळी.

-

शु भ स का ळ !
पहाट कविता
अमृत असते
पहाट अस्मिता
जिवंत करते.

-

दि. ० २ ...० ५ ...२ ० २ ४
प्रेमातील दिव्य अनुभूतीत
हळवे काळीज चंदनासारखे झिजते
उथळसर भावना अल्पजीवी असते
तसेही जगण्यातील प्रत्येक अनुभवात
आपले अस्तित्व पणाला लागते
आपण कितीही जीव लावला तरीही
वर्तमानातील दाहक भोग
आपला पाठलाग कधीच सोडत नसतात
मात्र आपल्या संवेदनशीलतेवर जर आपणच
संशय निर्माण करीत असू तर मग
आपल्या सावलीचे आशयघन संदर्भ
कोणत्याच कसोटीवर ठळकपणे
अधोरेखित होत नसतात.

-

शृं गा र
जगणे झाले तोकडे स्वप्न अती महागडे
हाल जीवाचे केवढे ! क्षण मोहक तेवढे
प्रेम मधुर भोवरे मनात अस्वस्थ कोपरे
श्वासांचे आर्त किनारे भरे अंगात कापरे

देह रूपेरी चांदणे अंगणी साज दिवाणे
मायेचे मंद हसणे ओठांत लाज लाजणे
मन क्षणोक्षणी बावरे भाबडे मन सावरे
सुगंधित सारे पसारे अंगी सुमधुर शहारे.

-

मोकळ्या आकाशी मन हिंदोळ्यावर झुलते
मनमोहक चांदण्यात स्वप्न डोळ्यांत मोहरते
मनोहर आकाशी आठवण वा-यात गंधाळते
सुगंधित भेटीतील जीवन क्षितिजावर मंतरते
मोकळ्या आकाशी संवेदन कवितेत उमटते
निसर्गातील सौंदर्यात अवघे देहभान हरपते
नित्यनूतन आकाशी मनपक्षी मुक्तीत विहरते
चैतन्यमय दर्शनात देहनक्षी अनंतात उजळते.

-

सोईचे विचार तात्कालिक असतात
सत्य विचार जीवन मूल्य ठरवितात
सोईचे विचार परिस्थितीनुसार असतात
मंगलमय विचार दिशादर्शक ठरतात

सोईचे विचार औपचारिकता पाळतात
न्यायिक विचार जीवन प्रगती गाठतात
सोईचे विचार अत्यंत आपगर्जी असतात
पवित्र विचार अनमोल संस्कार दर्शवितात.

-

शु भ स का ळ !
हे गुरुमाउली !
डोळ्यांत दिसली
तृप्तीमय पाकळी
आनंदात उमलली
अस्तित्व सावली.

-