ഓർത്തില്ലോരിക്കൽ
നിനക്കായ്
ഈ
മനമുരുകുമെന്ന്...

-

ഞാൻ......
മൈലാഞ്ചിക്കമ്പയ് നിക്കണ്.
നേരെഴുതിയ മീസാൻ കല്ലിൻ പക്കം
നീയെന്ന സുമ്പർക്കത്തിൽ
ചായുമ്പോൾ ആയെന്തോ മൂളക്കം
മ്മ്......................................................

-

കനലായെരിഞ്ഞ
ഹൃദയത്തെ
മഴനീരായ്
അണച്ചു
തോർന്നപ്പോൾ
കനലകന്ന കരി
കൊണ്ടാരോ
ഭംഗിയാം
ഹൃദയത്തെ
വരച്ചുചേർത്തു

-

നാളെ അതീഭീകരമാകുമ്പോൾ
പ്രതീക്ഷകൾ അസ്തമിച്ച്
ഇരുളുകൾ ചേർന്ന് നിന്ന്
മന്ത്രിക്കുന്നു..
നമുക്ക് പ്രണയിക്കാം

-

ഹൃദയത്തിന്റെ കാത്തിരിപ്പാണ്..
ആ തുടിപ്പുകളുടെ അനന്തമായ
അവസാനമാണ്...
ചിലപ്പോൾ ചുക്കിച്ചുളിഞ്ഞ്
തെളിവുനികന്ന കണ്ണുകളുടെ
ആനന്ദമായി പരിണമിക്കാം...
അതുമില്ലെങ്കിൽ
ഇനിയും ഒരു ജന്മകടം
അവശേഷിപ്പിച്ച്
നിന്റെ പിറകെക്കൂടുക-
തന്നെചെയ്തെക്കാം
അവസാനിക്കാത്ത
അവശേഷിപ്പിൽ
ജീവിക്കുന്ന
ഹൃദയതുടിപ്പുകളാകുന്നു...

-

ഇനിയും അവ്യക്തമായ പുതിയ
വഴിയുടെ അവസാന കവാടത്തിന്
മുന്നിലായ് നിലയുറപ്പിക്കുവാനുള്ള
യാത്രയാണ്....

-

തള്ളപ്പെട്ട ദിനങ്ങളെ
എണ്ണിയെടുത്ത്
കണ്ണിൽ കയറി
കണ്ണി കോർക്കയാണ്
ഇപ്പോൾ രാത്രിയുടെ
പതിവ്..

-

ഒരു കനൽ ഹൃദത്തെ
ചുട്ടുപൊള്ളിക്കുന്നു
കൈകളിലും കാലുകളിലും തണുപ്പിരച്ചുകയറുന്നു
ചുറ്റിനും പേടിപ്പെടുത്തുന്ന
ഓർമ്മകൾ ഇരുണ്ടുകൂടുന്നു..
കണ്മുന്നിൽ നിന്നെല്ലാം അകന്നുപോകുന്നു
മരണത്തിനുമേൽ ഭീകരമാകുന്നതെന്താണ്.

-

മനതാരിൽ മാരിക്കാറായ്
ഉരുവമെടുത്ത് നീ...
അത്രമെൽ അധികരിക്കുമൊരു
ആഹ്ലാദത്തിൻ അലയടികളിലും,
ദുഃഖത്തിൻ അഗാധ ഗർത്തങ്ങളിലും
മിഴിയിൽ നിന്നുതിരുന്ന പളുങ്ക് -
തുള്ളിയായ് പെയ്തുതോരുമ്പോൾ
മനവും മാനം പോലെ തെളിയുന്നു...

-

ഞാൻ പോവുകയാണ്.
എവിടേക്ക്??
ഇനി ഞാൻ വരില്ല....
അല്ലെങ്കിലും താനിവിടെയില്ലല്ലോ.
(പക്ഷെ എന്റടുത്തുണ്ട് )
എന്ത്....?
കുന്തം......
വായതുറന്നൊന്ന് പറയടി....
................................
...
...........

...

-