રહી સહી સમાજમાં હવે બાબતો થોડી જ છે,
વળગ્યાં રહેવું એકમેકમાં એવી આદતો થોડી જ છે.
શાખને સજતાં ફૂલોની હવે માંજરો થોડી જ છે,
કડી કડીને જોડતી ધરખમ સાંકળો થોડી જ છે..
સભ્યતાના નામે અદબ પછી લાગણી થોડી જ છે,
અનુકરણ કરીને શીખાય એવી વાવણી થોડી જ છે..
પરિવર્તન નામે પવન સારે એવી ચારણી થોડી જ છે,
'હું ય એમાંનો એક' એમ માની માપણી થોડી જ છે...
ભેખડોની વચ્ચે વહેતી ઝઝૂમતી નાવડી થોડી જ છે,
ચરણોમાં શોભે પણ ચરણરજ બને એવી પાવડી થોડી જ છે..
રંધાય જ્યાં સંયુક્ત રોટલા એવી તાવડી થોડી જ છે,
શોખ થાય પૂરાં ભલે પણ ઘોર નિંદ્રા અર્પતી સાદડી થોડી જ છે..-
મંઝિલ પામવાની આશ નથી, હું બસ સફરને માણતી રહું છું,
વળાંકે અટવાઈ ન ... read more
બૂંદને સાગર બનવાના કોડ ઘણાં,
ઝૂમી રહ્યું જે મોજમાં તોય ઝાકળ બની...
આંખોને આભ પામવાના કોડ ઘણાં,
પામ્યું જે અંતર પાંપણો પર અશ્રુ બની...
હાથને મ્હેંદી રચવાના કોડ ઘણાં,
ઘૂંટી રહ્યાં જે વર્ણ વિજોગમાં કલમ બની..
વાતોને સંસ્મરણ બનવાના કોડ ઘણાં,
નાહકની વહેતી રહી લોકમાં જે વતેસર બની...
ઝખ્મોને ધૂળ સમ સરી જવાના કોડ ઘણાં,
ભોંકાતાં રહ્યાં ઊંડા જે ઉરમાં શૂળ બની..
હૈયાને સાગર બનવાના કોડ ઘણાં,
વરસી રહ્યું અધૂરી પ્રીતમાં હજુ વાદળ બની...-
અનહદ પ્રતિ દિન મન ચાહે કરવા નિખાલસ ચર્ચા,
અદબ તારી વિનમ્ર નામની રોકે મુજ મનની મનછા...
હૈયામાં હરખ આંખોમાં શરમ રાખી રહેવું મૌન કેટલું,
વાગોળી વાતોને અંતર મહિં એ જ પછી યાદોના ખર્ચા...-
અહો.. અહોભાગી ઝાકળ બૂંદ કેવું,
પહોંચ્યું પાનની ટશળથી જળ વમળ સુધી,
અહો.. રહ્યાં અમે કોરાં ધાકોર કેવાં,
ડૂબ્યાં હતાં ભલે'ને પ્યાલીમાં અધર સુધી...-
ન માણી મનાવવાની રીતો ત્યારથી ભૂલી છું હું રિસામણાં,
હોય પ્રેમમાં રિસાઈને રિઝવવાંની રીતો એ માત્ર સંભારણાં...-
भला फिकर इस जहान में किसकी किसको सताती है,
कभी पार लगाई थी जो नैया, एक दिन वहीं डूबाती है।-
નાના સાં વાદળ તળે ભીંજાયેલું પાન,
કે ગહકે પંખી આજે ભૂલી આન બાન...
ઝાકળ બૂંદ ટોળું ઝૂમી રચે નવીન નાચ,
સૂણી કોયલ સ્વર ભુલ્યું છે સ્વર્ગ ભાન...
કાગળ હોડી તળી, જાણે સાગરની નાવ,
ફૂલ ખીલ્યાં આજે જ્યાં હતાં ઊંડા ઘાવ...
મયુર 'ને કોલિલ કંઠે રમતાં મલ્હાર રાગ,
પવન પાણી સંગે મોજમાં પાંગળતો બાગ...
બેસી બંધ નયને માણું વાછંટની પંપાળ,
યાદોનું મોજું ધરી ઉર છલકાયું મઝધાર....-
અધૂરી વાતો ફૂલ સમાન જીવનની એવી પંખૂડીઓ છે,
જેને કરમાવાની શરત મંજૂર છે,
પણ યાદોની ડાયરીમાં મહેકવાની સાથે......-
પ્રેમનું સરનામું પંખીની પાંખે,
હેત વલખતી નીતરતી આંખે,
ખૂટે નહિ એવું ચોમેર સદા...
ઝરણું વહેતું લખલૂંટ લાખે...
હૂંફ ભરી માવલડીની કાંખે,
શશી સ્નેહ સામે ભાનુ ઝાંખે,
મોસમ ખીલતી દિનરાત એવી..
વિરહ વેદના સઘળું હૈયું સાંખે....-
कुछ अधूरे वादों से ज्यादा, कहां कुछ पूरा होता है.....
जिसके नाम पर करते हैं पूरी जिंदगी, वह इश्क भी अधूरा होता है ।
-