ફૂલોની મહેફિલમાં રાતરાણી અને ગુલાબની લ્હાણી છે,
પૂછું એ કાંટાને શું કદી તને જોઈ કોઈ આંખ અંજાણી છે.

માયાજાળ માનવની કહું, કે કહું કરામત ઈશ્વરની અહીં,
ચૂભ્યું એ બધું શૂળ-ધૂળ થયું, રમ્યતાની જગમાં ઉજાણી છે..

-

કહી દો રવિને ઉગે નહિ ઝડપથી,
બેઠો છે કવિ હજી રજનીને લખવા...

તારાલિયાને યતિ'ને ચંદ્રનો અલંકાર રચી,
વાદળ ભૂસ્યાં એ આભનું કાજળ ઘસવા...

-

કદી જો મળે વટેમાર્ગે તો મારે મુજ ભાગ્યની મુલાકાત કરવી છે,
કઈ તારી સવારી કે નિત્ય પીછેહઠ બસ એ જ પૂછતાછ કરવી છે.

-

જ્યાં વાચા હારી ઘૂંટણિયે,
ગુંજીત એકમાત્ર ત્યાં મૌન..

ખાંસી-સરેખમ બન્યા હુંકારો,
શબ્દે પહેરયા ચીર મૌન..

રહેવું અટલ બનીને જાણે તરુ,
શાખા પવન સંગી મૌન..

ભાષા હતી એ તુજ હદયની,
બંધ દ્વારે લાચાર મૌન..

સ્મિત-ભમર રહ્યા હવે શસ્ત્ર,
આંખોનું અવતારી મૌન..

બળ- સ્વમાન સઘરૂં સમાયું,
હીરાહીન ઘરેણું એક મૌન..

-

વાદળ સમ હૈયું જે ઘડે ભવિષ્ય વર્ણવી કાળને..
દિશાસૂચક રહીને જે ઊંચા શિખર ચીંધે બાળને..

માત તાત પછીનું જેને ધર્યું સ્થાન શાસ્ત્રો મહીં,
નથી ઉભો ભલે સરહદે તોય રચે જે દેશ આકારને..

-

શું કપાયું છે વૃક્ષ ?
નહિ...હણાઈ છે માનવતા જ્યાં..

જમીનદોસ્ત થયું તરુ?
નહિ...ભૌયે ભટકાઈ નિર્દયતા જ્યાં..

ખગ થયાં ગૃહ વિહોણા?
નહિ...ઉર થયું સ્નેહવિહોણું જ્યાં..

શું રચાયું અહો.. રાચરચીલું?
નહિ.. આહ.. નીસરી એ કાષ્ઠે જ્યાં..

શું વધશે માનવનો ભાર હજી ?
નહિ..ડૂબશે નૌકા કુહાડીના ઠારે જ્યાં..

કહેવું શું એ અરણ્ય'ને નીરને ?
નહિ.. પાને પાને દિવા ? કે નિસાસા ? જ્યાં..

-

ભલે વાતચીતનો વધુ વ્યવહાર નથી,
પણ અટલ અને વ્યવહારુકુશળ છો એટલું જાણું..

ક્ષત્રિય સદા સંઘર્ષ જ ન જાણે,
પણ ખૂબ તટસ્થ અમે મક્કમ છો એટલું જાણું..

વર્તમાન અને ભવિષ્યવેતા કોણ અહીં,
આપ ઇતિહાસ માટે દરિયાખેડુ છો એટલું જાણું..

નિયમિત અહીં હવે હું ય નથી,
અનિયમિત રહી સૌને નિયમિત પ્રિય છો એ જાણું..

પરિશ્રમ અને પ્રારબ્ધનો ફેર સમજી,
ખડતલ મહેતનની ધૂણી ધપાવો છો એટલું જાણું..

જન્મદિવસની ખૂબ શુભકામનાઓ,
ઇશ કૃપાથી આપ સદા આગળ વધતાં રહો એટલું ઈચ્છું..

-

બીલીનાં ઝાડે ઘડી,
કાગળ-કલમ મળ્યાં ઘડી,

અહીં હવે શું કહું,
ઉડી જ્યાં સમયની રજ ઘણી..

વાતને વિસામો ઘડી,
'ને હરખનો જ્યાં ધામો ઘડી,

દર્દને નવરાશ કદી,
મનને મળી મોકળાશ ઘણી...

પ્રેમાંકુરિત પાંખ ઘડી,
અલંકારનો જ્યાં શૃંગાર ઘડી...

કુવિચારે બળવો કદી,
પ્રતિબિંબ ભાસે આકાર ઘડી..

Caption...

-

"હું શું પીરસું જીવન તને થાળમાં,
હાથ-પગ'ને હૈયે હામ છે બાથમાં"

-

જેના સ્મરણ માત્રથી જાણે અધરને રુઆબ ચડે,
જેનો પ્રવેશ જીવનમાં ગાલોનું મનમોહક ખંજન બને,

હોય એક પળ કે હોય આખું વાદળું ખુશીઓ ધર્યું,
પ્રસરે જીવનમાં એમ જાણે એ દિવ્ય અનુભૂતિ ઠરે...

-