પર્વતની ગોદમાં ખળખળતા ઝરણાં,
પર્વતની ગોખમાં ભ્રમણ કરતાં હરણાં...

પર્વતની ટોચ પર જોગી જટાળો,
પર્વતની તળેટી જાણે નદીઓનો આળો...

પર્વતની મૂળેથી ફૂટી નીકળતાં ડાળખાં,
પર્વતે ઓઢ્યાં હળિયાળા પાલવ આયખાં...

પર્વતની કઠોળતા અખંડ ભુજાઓ,
પર્વતની મૃદુતા કે એને ધરી શિરે ધજાઓ...

પર્વતને કોટે ટહુકતા મોરલાના સ્વરો,
પર્વતની પાળે બંધાતી ઇતિહાસની અનમોલ પળો..

પર્વતની ગોદમાં ખળખળતાં ઝરણાં,
પર્વતથી સીંચતા ન જાણે અનેક જીવન તરણાં...

-

એક સાંજ ઝાંખી એવી,
આભે ઓઢી સપ્તરંગી સાડી એવી,

પ્રિયતમની વાટમાં નીરખે છે કોણ વાદળો,
ઝળમળ મોસમ પ્રેમની 'ને સંગે યાદોની વંટોળી એવી...

-

શું મેહુલિયાનું કોઈ ઘર હશે?
કે આભ આખું મારું એવી એની જક હશે..

શું ધરામાં સમાવાની તલપ હશે?
કે ખાબકી ગયા પછી કોઈ અધૂરપ હશે...

શું મેહુલિયો એક જ તરબતર હશે?
કે આંસુના દરિયા સામે એ ખાલીખપ હશે...

શું વાદળ સાથે કદી અનબન હશે?
કે વરસીને માનવાની એની કોઈ કરતબ હશે...

શું તરસ છીપાવવી જ એની લત હશે?
કે મન મૂકી વરસી જીવાતી કોઈ કિંમતી પળ હશે...

શું મેહુલિયાનું કોઈ ઘર હશે?
કે આભ આખું મારું એવી એની જક હશે....

-

જીવનની અંતિમ સફર,
ક્યાં, ક્યારે, કોની સાથે, કેવી લખેલી છે?..કોણ જાણે?
.
.
.
.
.
તો કેમ નહીં,
જ્યાં, જ્યારે, જેની સાથે જેટલું જીવાય એટલું જીવી લેવું...

-

એક વિમાન ઉડાન ભરી અગન ગોળો બની ગયું,
પટકાયું જે ધરા પર એ પણ વેરાન કરી ગયું...

અકસ્માત, સમય, સંજોગ અને વિજ્ઞાન બધું,
અટકળોમાં જ આગ જ્વાળામાં લપટાઈ ગયું...

ક્ષીણ ક્ષીણ થઈ જહાજ કાટમાળમાં ફેરવાઈ ગયું,
ઉડાન, માસૂમ સ્વપ્ન આગ થકી રાખમાં સમાઈ ગયું...

પળ ભરની એ ક્ષણમાં ન જાણે જીવ કેવાં તડપ્યાં હશે,
આભ અને ધરાના મિલનમાં સઘળું છીનવાઈ ગયું....

-

સંઘર્ષ
.
.
સમજ
.
.
સમર્પણ....

-

સારસની બેલડી સંગાથી,
.
.
.
.
ભૂલચૂક માફ'ને
સુખદુઃખના
સહભાગી...

-

કદી વ્યોમે વાદળી, કદી ધરા ધખધખતી,
વાતા વંટોળ વાયુ હવે વખોડી સઘળી વણઝાર....

દીશશે ઈશના અવળાં સવળાં સ્વરૂપો હવે,
જ્યાં લગી માનવ નહી પહોંચે માનવતાને મઝધાર...

-

રણમાં ઉભી વીરડી,
એમ જ એકલી બોરડી..

ગાય કદી ગાણું નહીં,
જમે કોઈની સાથે ખાણું નહીં...

મનથી કટાયેલી ટીલડી,
એકમાં જ એ એકલી બેલડી,

કોઈને દે હુંકારો નહીં,
કોઈ એ પાણીનો પાણિયારો નહીં..

મન પર છવાયેલી વાદળી,
સદા સુની એની સાદડી...

ગુંજે તો ય કિકિયારી નહીં,
સાથ દે તેવી હવે એ ય સહિયારી નહીં..

-

ઘૂંટાઈ મનમાં 'ને મનમાં અંતે ઘૂંટવું કાગળ પર કેટલું,
ચહેરો જે વાંચી ન શક્યા, એ ભણ્યા તો ય અભણ જેટલું..

-