लहानपणी मला तू सर्व ठिकाणी दिसायचा.पण आता खरं सांगायचं झालं तर, क्वचितचं कुठे सापडतोस. तुझी जागा त्या छोट्याश्या मोबाईल ने हिरावून घेतली आहे आणि त्याला आम्ही जबाबदार आहोत.
तुला वाचण्यात जी मजा असायची ती त्या मोबाईल मध्ये अजिबातच नाही. शब्दांना झूम करून पहावं लागतं त्यात डोळ्यांनाही त्रास. मला आठवतंय,बाबा तुला वाचत असायचे, त्यावेळी मी तुझ्यामधून तोच पान शोधून ओढून घ्यायचो, ज्यामध्ये निरनिराळे चित्र असायचे. मग त्यांना रंगवायचो.
बाबांनी मला सूडोकु कसं पूर्ण करायचं हे शिकवलं.आता त्या मोबाईल ने सूडोकु ची जागा स्वतःमध्ये तयार केली.तुला वाईट वाटत असेल ना ! शब्दकोडे न चुकता सोडवायला खूप विचार करावा लागतो आणि खरोखर बाबा ते सोडवतात सुद्धा.त्यांना यातून बक्षीस म्हणून मिक्सर मिळाला होता.हे अजूनही मला आठवतंय.
ती तुझी कात्रणे,प्रोजेक्ट साठी तुझ्यामध्ये शोधलेले फोटो,काही थोर व्यक्तीची माहिती अजूनही माझ्या वही मध्ये जपून ठेवलेली आहेत.तुझ्यासोबत जोडल्या गेलेल्या खूप आठवणी आहेत ज्या मी कधीच विसरू शकत नाही.
-