ମୋ ମନ କଥା

ପ୍ରେମରେ ଉପହାର ଦିଆନିଆଟା ଅତି ସାଧାରଣ କଥା। ତା' ସହ ଦେଖାହେବା ପୂର୍ବରୁ ସେ' କହିଥିବା ଦ୍ରବ୍ୟଟିକୁ ଆଣି ପାଖରେ ରଖିବା, ମୋର ଗୋଟେ ପୁରୁଣା ଅଭ୍ୟାସ। ଏମିତି ଗୋଟେ ଛୋଟଆ ଉପହାର ସଂଗ୍ରହ କରିଥିଲି। ଅବଶ୍ୟ ସହରଟା ସାରା ବୁଲିବାକୁ ପଡ଼ିଥିଲା ଜିନିଷଟି ବାଛିବାକୁ।

ସେଇ ଛୋଟ ଜିନିଷଟା ତାକୁ ଦେବା ପାଇଁ ଆଦୌ ସୁଯୋଗ ମିଳିଲାନି। ସେ ମୋତେ ଜିନିଷଟା କ'ଣ, କେମିତି ଇତ୍ୟାଦି ପ୍ରଶ୍ନ କରି ବ୍ୟତିବ୍ୟସ୍ତ କରି ପକେଇଲାଣି। ମୁଁ କିନ୍ତୁ ଜିନିଷଟି ସମ୍ପର୍କରେ କିଛି କହିନଥାଏ। ଅନେକ ଦିନ ପରେ ଗୋଟେ ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା। ତାଙ୍କ ଘରେ କେହି ନଥାନ୍ତି ଆଉ ମୁଁ ନିଜେ ଗଲି ସେଇଟା ତା' ହାତରେ ଦେବା ପାଇଁ। ସେ ଫାଟକ ପାଖକୁ ଓହ୍ଲାଇ ଆସି ଦୁଇହାତ ବଢ଼େଇ ଦେଲା। ଭାବୁଥାଏ ଖୁବ୍ ଗୋଟେ ବଡ କିଛି ଜିନିଷ ହୋଇଥିବ...।

ମୁଁ ପକେଟରୁ ବାହାର କରି ଗୋଲାପି କାଗଜର ପ୍ୟାକେଟଟା ତା'କୁ ବଢ଼େଇ ଦେଲି। ଜିନିଷଟାକୁ ଦେଖି ସେ କହିଉଠିଲା "ଏତେ ଟିକିଟିଏ। ଏଇଟା କ'ଣ?"
ମୁଁ କହିଲି, " ମୋ ମନ କଥା"

ସେ ପ୍ୟାକେଟଟିକୁ ଖେଲି ଦେଖିଲା; ସାରା କଟକ ବାଛିବାଛି ମୁଁ ଆଣିଥିବା ସୁନାର ଟିକି ଲକେଟ୍ ଟିକୁ। ଯାହାକୁ ଫୁଙ୍କି ଦେଲେ ତା' ମଝିରେ ଥିବା ସୁନା ଚକ୍ରିଟା ବୁଲିବ ଏବଂ ସେ ବୁଲିବା ଭିତରେ ଦେଖାଯିବ। " I LOVE YOU"।
ସେତେବେଳକୁ ଲାଜ ଓ ହସର ସମିଶ୍ରଣରେ ତା' ମୁହଁଟି ଲାଲ୍ ପଡ଼ି ଆସୁଥିଲା।
ମୋର ବୁଝିବା ବାକି ନଥିଲା, ସେ ଏବେ କହିବ - ତୁମ ମନ କଥା ମୁଁ ଦେଖିଲି, ତମେ ଏଇନା ଏଠୁ ଶୀଘ୍ର ପଳାଅ, ନଚେତ୍ ତମକୁ କିଏ ଦେଖିନେବ ଯେ...

-

ହଜେଇଲେ ବୁଝିବା

କେହି କେହି କୁହନ୍ତି; ଖୋଜିବାରେ ଆନନ୍ଦ!

ମୁଁ ବି ଭାବି ନେଇଥିଲି, ଖୋଜିବାରେ ଆନନ୍ଦ ଅଛି। ତାକୁ ପାଇ ମନେହେଲା, ପାଇବାରେ ହିଁ ଆନନ୍ଦ ଅଛି। ଆଉ ତାକୁ ହରେଇଲା ପରେ ବୁଝୁଛି - ହଜେଇବା ହିଁ ପ୍ରକୃତ ଆନନ୍ଦ।

ବୋଧହୁଏ ପ୍ରେମଟା ଏତେ ସହଜ କି ଶସ୍ତା ଜିନିଷ ନୁହେଁ; ବୁଝିବାକୁ ହେଲେ, ହଜେଇବା ଯାଏ ଧର୍ଯ୍ୟ ଥିବା ଦରକାର୍...

-

Today’s date should be made promise day by default

May 13...🤩

-

ତା' ପାଇଁ ଦିନଟିଏ କ'ଣ ଯେ...;

ଯାହା ପାଇଁ ଆମେ ଦୁନିଆଁର ଆଲୋକ ଦେଖିଲେ, ସେହି ମା' ପାଇଁ ତ ସବୁଦିନ ଉତ୍ସର୍ଗୀକୃତ।

-

ହଁ
ତୁମ ହାତର ସ୍ପର୍ଶକୁ
ମୁଁ ଆଜି ବି ଅନୁଭବ କରେ

ଦଲକାଏ ଥଣ୍ଡା ପବନ
ମୋ ମଥାକୁ ଛୁଇଁଗଲା ପରେ...

-

ମୁଁ;
ଏମିତି ଏକ ଝାଞ୍ଜି ବୈଶାଖ
ଯିଏ ଅଚିରେ ଧ୍ଵଂସ କରିପାରେ
କଦମ୍ବିତ ଆଷାଢ଼ର ନବ ଉନ୍ମେଷନ

ସେ;
ଏମିତି ଏକ ବର୍ଷାର ମୂର୍ଚ୍ଛନା
ଯା' ଗୀତର ମୁଗ୍ଧତାରେ ଖେଳାଇଦିଏ
ରୁକ୍ଷ ଭୂଇଁରେ ସର୍ଜନଶୀଳତାର ଫୁଆରା...

-

ସମ୍ଭାବନାର ଲୁହ

ମାସରେ ଥରୁଟେ ସେ' କାନ୍ଦେ
ଖୁବ୍ କାନ୍ଦେ...

ଆଉ ବେରଙ୍ଗ ବିଦିର୍ଣ୍ଣ ଦିଶୁଥିବା ତା'ର ମୁଁହଟିକୁ
ମୋ' କାନ୍ଧରେ ଲଦି କହେ;
ବୋଧହୁଏ ଜୀବନ ସିଲଟରେ, ଖୁସିର ଖଡ଼ି ଗାରେଇବା
ନାରୀ କପାଳରେ ନାହଁ।

ମୁଁ ଜାଣେ
ନାରୀର ଏ' ବେଦନା ବୁଝିବାକୁ ପୁରୁଷ ଅସମର୍ଥ
ତଥାପି ତା' ବିଶ୍ୱାସର ମାଟିକାନ୍ଥ ଉପରେ
ପ୍ରେମର ଗୋବର ଲିପି କହେ; ଧର୍ଯ୍ୟଧର
ତୁମର ଏ' ଲୁହ ଦିନେ ଆଣିବ
ସୃଷ୍ଟିର ଅସୁମାରୀ ସମ୍ଭାବନାକୁ...

ସେ ହସେ,
ତା' ଉଦାସୀନତା ପାଲଟିଯାଏ ଆଗ୍ରହରେ
ଆଉ ସ୍ଥାଣୁତା ବଦଳିଯାଏ
ସ୍ମିତହସରେ...

-

ସାବାଳକ

ବୋଧହୁଏ ମୁଁ ଏବେ ସାବାଳକ ହୋଇଗଲିଣି
ଯାହା ମୁଁ କବେ ହେବାକୁ ଚାହୁଁନଥିଲି...

ମୁଁ ଏବେ ବୁଝି ପାରିଲିଣି
ମନରେ ରହିବାକୁ ହେଲେ
ନିହାତି ଜରୁରୀ ନୁହେଁ ପାଖରେ ରହିବା,
ପ୍ରେମିକଟେ ହେବାପାଇଁ
ବାଧ୍ୟବାଧକତା ନୁହେଁ ପ୍ରେମଶାସ୍ତ୍ର ପଢ଼ିବା।

-

କବିତା, ଗୋଟେ ଦୀର୍ଘ ନିରବତାର...

ଭାବିଥିଲି ତୋଳିବାକୁ
କବିତାର କୁଞ୍ଜବନ ଏ' ପ୍ରେମ ସପ୍ତାହରେ
ହେଲେ ମନେ ନାହିଁ...

କେମିତି ମନେରହିବ!
ମନେନାହିଁ ଉଣେଇଶ ବର୍ଷ ବୟସରେ
କ'ଣ ସବୁ ସ୍ବପ୍ନ ଥିଲା ମୋର?
ପ୍ରେମରେ ପଡ଼ିଲି କେତେ ବର୍ଷ ବୟସରେ
କେବେ ମୋ ନିରୀହ ପଣ ବଦଳିଗଲା ନିରବତାରେ
ମନେ ନାହିଁ, ମନେ ନାହିଁ...।

କେବେ ଜିବନ ମତେ ଶିଖାଇଲା
ଦୀପ ପରି ଜଳି ଚାଲିବାର ବ୍ୟାକରଣ,
ପ୍ରାପ୍ତିର କାମନା ବଦଳିଗଲା କେମିତି
ଉତ୍ସର୍ଗରେ,
ମନେ ନାହିଁ, ମନେ ନାହିଁ।

କେବେ ଏ' ସପ୍ତାହ ଆସେ
ଆଖି ପିଛୁଳାକେ ବିତିଯାଏ ସାତଦିନ
ଗୋଲାପ, ଟେଡି ଓ ଚକଲେଟର ସମ୍ଭାର ନେଇ,
ତା' ବି ମନେ ନାହିଁ, ମନେ ନାହିଁ।

-

କପେ ଚା


ଯିବି!
ଫୁରୁସତ୍ ମିଳିଲେ ନିଶ୍ଚୟ ଯିବି
ପିଇବାକୁ ତୁମ ହାତର ଚା

ଶୁଣୁଛି ତମେ କାଳେ ଗୁଜୁରାତି
ଓଠରେ ଭାଙ୍ଗି ଚା' ରେ ପକାଉଛ ବୋଲି...

-