पता नहीं जिंदगी किस मोड पे ले आई
मंजिल छोडके मैं कही और ही चली आई-
अफाट शब्दसंपदेला उत्कृष्टतेची जोड असावी
छोट्याशा काव्यातूनही कवीची मोहोर उमटावी-
घर पहुचते पहुचते देर होती हैं
फिर भी बहुत खुशी होती हैं
आज का दिन खत्म नहीं होता
फिर भी कल की चिंता सताती हैं।।
दिनभर काम करके थक जाते हैं
ऐसा लगता हैं चुपचाप सो जाऊ मगर
बिस्तर पर लेट जाते ही धीरे धीरे
निंद चुराके परेशानी छा जाती हैं।।
मन में हजार सवाल उठते हैं
अंदर ही अंदर मन बहोत रोता हैं
न जाने कब चुपके से निंद आती हैं
और कब सुबह हो जाती हैं।।
फिरसे वही दिनक्रम चालू रहता हैं
छुट्टी का दिन तो यूही चला जाता हैं
दूसरों को समय देना तो दूर यहाँ
अपनेलिए भी समय देना नहीं मिलता हैं।।-
Sunshine and Pleasant Air for getting positive energy a whole day...
-
तुझाच ध्यास अन तुझीच आस
नित्य हवाहवासा तुझा सहवास...
तूच आभास अन तूच माझा श्वास
क्षणोक्षणी होई मला तुझाच रे भास...
तुझा सहवास जणू माझ्यासाठी पर्वणी
परमेश्वराने भेट दिलेली अमूल्य देणगी
-
जो भी हुआ हैं वो भूल जावो
कल से नई जिंदगी की शुरुवात करो
हसते रहो, खिलते रहो
एक एक कदम आगे बढते रहो ।।-
आजकाल समोरच्याचं कुठे चुकतंय हे पाहिलं जातंय
आपण कुठे चुकतोय हे मात्र नजरेआड होतंय
विसरली ती आम्हांला अगदी सहज म्हटलं जातंय
परंतु तिच्या भावना समजून घेणं नाही जमतंय...
तिला वेळ नसेल आपण आठवण काढूया
असं म्हणण्याऐवजी तिलाच दोष दिला जातोय
तिने दिलेली कारणं कशी खोटी आहेत आणि
आपण दिलेली कशी खरी तेच सिद्ध केलं जातंय...
बरं वेळात वेळ काढून आठवण करावी तर म्हणे
खूप दिवसांनी आठवण केलीत या गरिबांची
एवढं करुनही आव असा आणतात जसं काही
यांनी रोजच ओवाळली पंचारती तिच्या नावाची...
प्रत्येकजण म्हणे इथे मी मोठा माझा आब राखा
जमणार नाही तुमचा अहंकार आधी बाहेर फेका
कमीपणा घेतला म्हणून तुमची किंमत कमी होत नाही
काय उपयोग, जर तुम्ही नात्यांसाठी एवढं करु शकत नाही??-