ମାଷ୍ଟରକ୍ଯାଣ୍ଟିନ ଛକ, ପକେଟରୁ ରୁମାଲ ବାହାର କରି, ମୁଣ୍ଡରୁ ବହି ଯାଉଥିବା ଝାଳ ସହିତ ଆଖିରେ ଜକେଇ ଆସୁଥିବା ଲୁହକୁ ପୋଛି, ଅଟୋ କୁ ଡାକିଲା,
ଅଟୋ ରୂପାଲି ଛକ ଯିବୁ?
ଅଟୋବାଲା ହଁ କହିବାରୁ ଲଗେଜ ରଖି ସେ ଅଟୋରେ ବସିଲା, ଅଟୋ ଚାଲିଲା ଆଉ ସେ କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ନିଜକୁ ହଜାଇ ଦେଲା ଭାବନା ରାଇଜରେ।
କେତେ ବଢିଆଥିଲା ତା ସହିତ ବିତେଇଥିବା ଏଇ କିଛି ଦିନ। କେତେବେଳେ ସମୟ ଗଡିଗଲା ଜଣା ବି ପଡିଲାନି। ସତରେ କେତେ ଯାଦୁ ଥିଲା ତା ଚୋରା ଚାହାଣୀର, ମତୁଆଳା ତା ଖିଲି ଖିଲି ହସର। କାଇଁ କେଜାଣି ଏଇ କିଛିଦିନ ଭିତରେ ସେ ଅତି ନିଜର ନିଜର ଲାଗିଲା। ତା ସହିତ ବିତେଇଥିବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ମୂହୂର୍ତ୍ତ ଥିଲା ସ୍ୱର୍ଗିୟ।
ଭୂବନେଶ୍ୱର ଷ୍ଟେସନରେ ଓହ୍ଲାଇଲାବେଳକୁ ବାଟେଇ ଦବାକୁ ଆସିଥିଲା, "ଆଉ କହିଲା ତୋ ସହିତ ଗୋଟେ ଲାଷ୍ଟ୍ ସେଲ୍ଫି।" ଠିକ୍ ସେତିକିବେଳେ ଟ୍ରେନର ସାଇରନ୍,"ଏତେ ତ ଫଟୋ ଉଠେଇଲୁ, ପୁଣି ସେଲ୍ଫି,ଯା ଗାଡି ଛାଡିବ।"
ମୁହଁ କୁ ହାଣ୍ଡି କରି, ଗୋଡ କଚାଡି ଚାଲିଗଲା। ଆଉ ଟ୍ରେନର ଗେଟ ପାଖେ ଛିଡା ହେଇ, ହାତ ହଲେଇ ବିଦାୟ ଦେଉଥାଏ।
ତାର ସେଇ ଅଭିମାନ ଭରା ଚାହାଣୀରେ ଯେମିତି କହୁଥାଏ, " ଏଇଟା ତୋର ମୋର ଶେଷ ଦେଖା, ଜଣା ନାହିଁ ପୁଣି କେତେବେଳେ ଏ ଦୁନିଆ ଭିଡରେ ଦେଖାହେବ। ତୁ ନିଜର ଯତ୍ନ ନବୁ ଆଉ ପଢା ପଢି ଠିକ୍ ସେ କରିବୁ।"
ଟ୍ରେନଟି ଆଖି ଆଗରୁ ଅଦୂଶ୍ଯ ହବା ଆଗରୁ ବାଷ୍ପଋଧ ଅବସ୍ଥାରେ କହିଲା, "ଗାଁରେ ପହଞ୍ଚି ଜଣେଇବୁ। "ଠିକ୍ ଏତିକି ବେଳେ ଅଟୋବାଲା ଡାକିଲା, ବାବୁ ରୂପାଲି ଛକ ହେଲା, ଓହ୍ଲେଇବେନିକି?-
ଦୁଃଖ ଦେଇଗଲା କରମଣ୍ଡଳ
ଛାତି ଚିରି ଅନ୍ଧକାରର
ଧାଉଁଥିଲା ସେ ପବନ ବେଗର,
କାଳରାତ୍ରିର କରାଳ ରୂପ
କରମଣ୍ଡଳ ହୁଏ ଦୂର୍ଘଟଣା ଗ୍ରସ୍ତ।
ଚାରିଆଡେ ଖାଲି କରୁଣ ଚିତ୍କାର
ଲିଭିଯାଏ କେତେ ମଥାର ସିନ୍ଦୁର
ଶୁଭେ ନାହିଁ ଆଉ ବାପା ବାପା ଡାକ
ଭାଗ୍ୟ ବିଧାତାର ଏକି ଦାରୁଣ ବିଚାର।
ରକ୍ତ ଭିଜା ତା ଯାନ୍ତ୍ରିକ ଶରୀର,
ଜଣା ନାହିଁ କେତେ ମ୍ରୃତ
ପୁଣି କେତେ ଯେ ଜୀବିତ।
ଖୋଜେ ବନ୍ଧୁ, ଖୋଜେ ଆତ୍ମିୟ ସ୍ୱଜନ
ପାଇବାକୁ ନିଜ ଲୋକର
ଟିକେ ଶେଷ ଦରଶନ।
ମାନସ
-
ଅନ୍ଧାରର କଳା ଚାଦର ତଳେ
ତା, ଜୀବନ ରଫ ଖାତାରେ
ବଳକା ସ୍ୱପ୍ନର ଅଙ୍କ କଷେ।
କ୍ଲାନ୍ତ ଶରୀରେ ଶ୍ରାନ୍ତ ମନରେ
ଏକାନ୍ତରେ ବସି,ସ୍ମୂତିରଫର୍ଦ୍ଧ ସବୁକୁ
ଗୋଟେ ପରେ ଗୋଟେ ଲେଉଟାଉଥାଏ।
ଜହ୍ନ ତାରାର ଲୁଚକାଳି ଖେଳେ
ମନ ମାନସରେ କେତେ କବିତା ଲେଖେ
ନିଃସଙ୍ଗ ରାତିର ନିରବତା ମଧ୍ଯେ
ରାତି ପାହିବାକୁ,ସେ ଚାହିଁ ରହିଥାଏ।
ମାନସ
-
ବର୍ଷା ନୁହେଁ ସେ ତ କେତେ ବୁନ୍ଦା ପାଣି
ତାର ପ୍ରତି ବିନ୍ଦୁରେ ଲୁଚି ରହିଛି
କେତେ ଯେ କାହାଣି।
ମାନସ-
शब्दों को अधरों पर रख कर,
मन का भेद ना खोलो,
में आखों से सुन सकता हूँ,
तुम आखौं से बोलो।
-
ଯେବେ ପ୍ରତିକ୍ଷାର ଅନ୍ତରାଳେ,
ବିରହ ନିଆଁର ଜୁଇ ଜଳେ,
ସ୍ମୂତିର ପାଉଁଶ ତଳେ,
ଅବା ନିଳାମ୍ଭୁ ସାଗର କୂଳେ,
ତେବେ ମନ ଆଇନାରେ
କାଇଁ ତୁମ ଛବି ଉକିଂମାରେ।-
जनाब,
लेकिन दफ्ने हुए सपनो को हकीकत में बदलेने का सपना कुछ सपनो के सौदागर ही करते हैं।-
ତୁମ ନିରଵତା, ଲାଗେ ମହାକାଶର ଶୂନ୍ଯତା ପରି,
ଦିଗହରା ଉଲ୍କାଟିଏ ପରି ଖୋଜି ତୁମକୁ
ନିଜକୁ ଜାଳି ହଜାଇ ଦେବି ସମୟ ସୂଅରେ,
ଆଉ ଅପେକ୍ଷାରେ ଥିବି ଅନନ୍ତ କାଳ ଯାଏଁ
ସାଜି ଧ୍ରୁବ ତାରା ସେଇ ଦୂର ଆକାଶରେ।-