सिय मनु राम चरन अनुरागा ।
अवध सहस सम बनु प्रिय लागा ।

# सिय हिय राम

-

रंगभूमि जब सिय पगु धारी।
देखि रुप मोहे नर नारी।।








रही भुवन भरि जय जय बानी।
धनुषभंग धुनि जात न जानी।।
बालकान्ड
रामचरितमानस

-

ફુલ ! કળી ને ફોરમ, એ થયા શણગાર વસંતના !
ગાલ પર જરી કંકુ ખરેને, શૃંગાર જેવું લાગે હે ને !

મહેન્દ્ર પંડ્યા 'નાદ'

-

ગમે તો આપજો ! ઓળખાણ એને,
એને પણ હવે, કરચલીઓ પડી છે.


મહેન્દ્ર પંડ્યા 'નાદ'

-

યાદો એમ અકબંધ ! કબાટમાં પડી છે,
હશે ! ઉપર થોડીક ધૂળ પણ ચડી છે.



મહેન્દ્ર પંડ્યા 'નાદ'

-

જેને ફાગણ ફોરે ! ફળિયામાં,
હાલ્યા હેત હિલોળા હૈયામાં.


મહેન્દ્ર પંડ્યા 'નાદ'

-

પરીક્ષા - જીવન સફરની

બોલ હવે ! અમારે કેટકેટલી તારી કરવાની છે પ્રતીક્ષા,
હજું જે કેડો છોડતી નથી , એ પરીક્ષા જીવન સફરની.

તેજ પૂંજ શિશુના સરવાળા રોજ માપતી માપપટ્ટી,
તૉય પરમાણુ ટૂંકુ પડતું જેનું ,એ પરીક્ષા જીવન સફરની.

અંબર ઉડતી આશાઓની કિલકારીને પૂરી છે પાંજરે,
આકાંક્ષા એની સફળ કરે , એ પરીક્ષા જીવન સફરની.

પહેલા લઈ લે પરીક્ષા ને પછી શિખવવા જે આવે છે,
જ્યાં જવાબો જડતા નથી,એ પરીક્ષા જીવન સફરની,

માપી ગઈ જાણે એ સઘળા જીવન તણા પરિમાણ,
પરિણામ જેનું મળે ન મળે,એ પરીક્ષા જીવન સફરની.

આવકારો છે આનંદને, લે હવે પાસ થયું પોતે પરિણામ,
જો ભણતર જીવતર ચણે ,એ પરીક્ષા જીવન સફરની.

મહેન્દ્ર પંડ્યા 'નાદ'
(મારાં સંવેદન- મારી કલમ )

-

सुनियो साहेबजी,जरा धूंधट तो उठाओ,
रे माघी पूनम आयो, घूंघट चांद छुपायो।









महेन्द्र पंड्या 'नाद'

-

ભૂધરા પર દેવ જેવો ! આજ વૈભવ લાગતો,
એમ અમને એ મળી છે શીત માઘી પૂર્ણિમા.


મહેન્દ્ર પંડ્યા 'નાદ'


(છંદ ; રમલ ૨૬)

-

અમથો અમથો ક્યા ઉગે છે ઉજાસ !
અસ્તાચળે ઓગળી, પ્રગટે છે પ્રકાશ.

'નાદ'



મહેન્દ્ર પંડ્યા

-