The moment we realize this, we are covered in the garbage of losses.

-

🌌 “നക്ഷത്രങ്ങളുടെ മൗനം” 🌌

അവനെയും അവളെയും വേർതിരിച്ചത് അകലങ്ങൾ മാത്രമല്ല,രഹസ്യങ്ങളുമായിരുന്നു.
ഒരു രാത്രി, ഗ്രാമത്തിലെ പഴയ പാലത്തിന്റെ മുകളിൽ അവർ കണ്ടുമുട്ടി. ആകാശം നിറയെ നക്ഷത്രങ്ങൾ.
“നക്ഷത്രങ്ങൾ തമ്മിൽ സംസാരിക്കുന്നില്ലല്ലോ…” അവൾ ചിരിച്ചുപറഞ്ഞു.
അവൻ മറുപടി നൽകി — “അവരുടെ മൗനത്തിൽ തന്നെയാണ് ഏറ്റവും അപകടകരമായ കഥകൾ.”
അവൾ ആശങ്കപ്പെട്ടു, കാരണം അവൻ കണ്ണുകളിൽ ഭയം നിറഞ്ഞിരുന്നു.അപ്പോഴാണ് താഴെ നദിക്കരയിൽ നിന്നും ആരോ അവരുടെ പേരുകൾ വിളിച്ചത്. ശബ്ദം തണുത്തും ഭീഷണികരവുമായിരുന്നു.അവൾ വിറച്ചു — “ഇത് ആരാണ്?”
അവൻ മെല്ലെ പറഞ്ഞു: “നമ്മളെ വേർതിരിക്കാൻ മരണം പോലും വന്നിരിക്കുന്നു.”
നക്ഷത്രങ്ങളുടെ മൗനം, അവർക്കു പ്രണയത്തിന്റെ സാക്ഷിയായി മാറി; പക്ഷേ, ആ മൗനത്തിനുള്ളിൽ ഒളിഞ്ഞത് വേദനയും ഭീഷണിയും. അവർ കൈകൾ പിടിച്ചു.
ആകാശം തെളിഞ്ഞു. പക്ഷേ നദിക്കരയിലെ ആ ശബ്ദം വീണ്ടും മുഴങ്ങി —
“ഒന്നിച്ച് നില്ക്കുന്നവർക്ക് ഇവിടെ സ്ഥലം ഇല്ല…” 🌑

-

🌠 നക്ഷത്രങ്ങളുടെ മൗനം 🌠

നക്ഷത്രങ്ങൾ തമ്മിൽ മിണ്ടാതിരുന്നാലും,
അവരുടെ ഹൃദയം കഥകൾ പറയുന്നു.
ദൂരങ്ങൾക്കപ്പുറം തെളിഞ്ഞു നില്ക്കുന്ന
ആ മൗനം,
പ്രണയികളുടെ കണ്ണിൽ പതിഞ്ഞു വീഴുന്ന
നിശ്ശബ്ദ ചുംബനം പോലെ.

രാത്രി മുഴുവൻ അവർ നോക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കും,
ഒന്നും ചോദിക്കാതെ, ഒന്നും മറച്ചുവെക്കാതെ —
പക്ഷേ,
ആ മൗനത്തിനുള്ളിൽ
ഒരു ബ്രഹ്മാണ്ഡം നിറഞ്ഞു നില്ക്കുന്നു:
ആഗ്രഹങ്ങളുടെ പ്രകാശം,
വേദനകളുടെ ചായം,
പ്രണയത്തിന്റെ നിത്യഗാനം. 🌌💫

-

നിശാശാന്തിയുടെ നടുവിൽ,
നക്ഷത്രങ്ങൾ കണ്ണുകുളിർന്നു നോക്കുന്നു.
ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലെങ്കിലും,
അവരുടെ ഇടയിൽ കഥകൾ ഒഴുകുന്നു.

കാറ്റിൻ ചിറകിൽ തെന്നിയെത്തുന്ന
ശാന്തമായൊരു ഗാനം പോലെ,
മൗനം തന്നെ അവരുടെ ഭാഷ,
പ്രകാശം അവരുടെ കവിത. 🌌

-

🌌 “നക്ഷത്രങ്ങൾ തമ്മിൽ ഉള്ള മൗനം” 🌌

രാത്രിയുടെ കറുത്ത തിരശ്ശീലയിൽ,
നക്ഷത്രങ്ങൾ തമ്മിൽ മിണ്ടാതെ നോക്കുന്നു.
വാക്കുകളില്ലാതെ പകരുന്ന രഹസ്യം,
മനസ്സുകളുടെ ഭാഷയായ് വിരിയുന്നു.

ഒരുത്തന്റെ കണ്ണിൽ മറ്റൊരുത്തന്റെ തിളക്കം,
ദൂരങ്ങൾ തുരത്തിയൊരു ബന്ധം പോലെ.
നിശ്ശബ്ദതയുടെ സംഗീതത്തിൽ
ബ്രഹ്മാണ്ഡം മുഴുവൻ വിറയുന്നു.

മൗനം —
ചോദ്യത്തിന്റെയും മറുപടിയുടെയും ഇടയിലൂടെ
പറയപ്പെടാത്ത കഥകൾ കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു.
അത് കേൾക്കാൻ
മനസ്സിന്റെ ചെവി തുറക്കേണ്ടതുണ്ട്. 🌠

-

നക്ഷത്രങ്ങൾ തമ്മിൽ
നിശ്ശബ്ദ സംഭാഷണം നടക്കുന്നു,
വിസ്മയഭരിതമായ രാത്രിയുടെ
കരിമ്പടത്തിൽ ഒളിഞ്ഞുകൊണ്ട്.

ഒരുനക്ഷത്രം മറ്റൊന്നോട് ചോദിക്കുന്നു —
“നിന്റെ തിളക്കം ഇന്നിത്ര ക്ഷീണിതം എങ്ങനെ?”
അത് മറുപടിയായി പറയുന്നു —
“മനുഷ്യരുടെ കണ്ണീരാണ്
എന്റെ പ്രകാശം മങ്ങിയതു.”

കാറ്റിന്റെ വഴികളിലൂടെ
അവരുടെ ശബ്ദങ്ങൾ ചുരം കടന്ന് ഒഴുകുന്നു,
ചന്ദ്രൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് കേൾക്കുന്നു
ആ സംസാരങ്ങളുടെ സംഗീതം.

നക്ഷത്രങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള
ആ ശാശ്വത സൗഹൃദം,
നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങളിലും തെളിഞ്ഞാൽ,
ലോകം മുഴുവൻ ഒരു
പ്രകാശവഴിയായി മാറുമല്ലോ. 🌌

-

" ആത്മാവിൻ്റെ അവയവങ്ങൾ "

അവയവം 2 / ഭാഗം 3

കാഴ്ചകളുടെ അഗ്രഹാരം 3 : കണ്ണ്

-

" ആത്മാവിൻ്റെ അവയവങ്ങൾ "

അവയവം 2 / ഭാഗം 1

കാഴ്ചകളുടെ അഗ്രഹാരം 1 : കണ്ണ്

-

What we perceive about someone is actually a false version.

-

ഉള്ളിൽ ഒരാൾ

രാത്രി പന്ത്രണ്ടിന് വീട്ടിലെ പഴയ മേശപ്പുറത്ത് വച്ചിരുന്ന കണ്ണാടി തഴുകിക്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ, അനന്തുവിന് ഹൃദയം നിൽക്കുന്ന പോലെ തോന്നി.കണ്ണാടിയിൽ പ്രതിഫലിച്ചത് തന്റെ മുഖമല്ല. ഒരു പരിചിതനായി തോന്നുന്ന, എന്നാൽ ഒരിക്കലും കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത ഒരാളുടെ കണ്ണുകളായിരുന്നു.

“നീ എന്നെ മറന്നോ?” എന്ന ചുളു ചുളുപ്പ് കേട്ടു.
അവന്റെ ശരീരത്തിലൂടെ ഒരു തണുപ്പ് പാഞ്ഞോടി.വീട്ടിലെ ആരും ഉണർന്നില്ല, പക്ഷേ ആ ശബ്ദം സ്പഷ്ടമായി അവന്റെ ചെവിയിൽ മാത്രം.
അടുത്ത നിമിഷം, കണ്ണാടിയുടെ മേൽപ്പുറത്ത് രക്തത്തിൽ പോലെ എഴുത്തു തെളിഞ്ഞു:
“ഞാൻ നിന്റെ ഉള്ളിൽ ഒരാൾ…”
അവൻ പിന്നോട്ട് മാറി, പക്ഷേ കണ്ണാടിയിലെ “അവൻ” മുന്നോട്ടു നീങ്ങി.അവന്റെ കൈ ഉയർന്ന് വരുമ്പോൾ, അനന്തുവിന്റെ സ്വന്തം കൈയും അതേപോലെ ഉയർന്നു.ആ രാത്രി മുതൽ, ആരും തിരിച്ചറിയാനാവാത്ത രീതിയിൽ, അനന്തു മാറിപ്പോയി.പുറത്ത് അവനെ കണ്ടവർ പറഞ്ഞു :
“അവൻ പഴയ അനന്തു അല്ല…
ഉള്ളിൽ മറ്റാരോ താമസിക്കുന്നു.”

-