ଗୁମ୍-ସୁମ୍ କବିର କବିତାଟିଏ ପରି
ଜହ୍ନ ଆଲୁଅରେ ଅଦୃଶ୍ୟ
ପରୀ ରାଇଜର ଅଦେଖା ଆଲୁଅ ।
କିଛି ସ୍ମୃତି ବହନ କରେ ସନ୍ତୋଷର
ତ..
କିଛି ଅକୁହା ପରିତାପର ପରିବେଷଣ ।

ଏଇ ଆକାଶର ତାରା ସବୁ
ବୈଜ୍ଞାନିକ ପରିଭାଷା ର ପରିଶେଷେ
ଅକୁଣ୍ଠ ଅବଶୋଷର ମରୀଚିକା
କୃଷ୍ଣ ପକ୍ଷେ ପ୍ରେମ ଅବକାଶେ,
ତ ପୁଣି...
ପ୍ରେମୀର ଆକୁଳ ନିବେଦନ
ନିର୍ମଳ ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନାବୃତ ନିଶାଗମେ।

-

Ladki na hoti toh acha hota...
Koi kuch bole to sir jhukake sehna na hota..
"Jaldi aa jaungi" - yeh bolna na hota..
Kuch karne se pehle sochna na hota..
Kabil hokar b sahara dhundhna na hota..
Akele hone par darna na hota..
Choti choti baaton pe yun rona na hota..
Ladki na hoti toh sayad acha hota...

-

~To the Butterfly~

Let thy wings hold these hues a couple of years more...
To take my dreams beyond the shore..
So i can breathe in the faded glee;
Resting my solace upon thy flee.

-

Writing a note to self,
Discovering the profound essence of yearning..
Twisted and turned; yet straight,
A memoir of selfless feeling.

-

Once upon a spring..
I spoke my heart out..
And he patiently listened.❣️

-

ଚରିତ୍ର ସଂହାର କେବଳ ଯେ ଆନୁମାନିକ, ତାହା ଧରିନେବା ଏକ ପ୍ରକାର ପକ୍ଷପାତିତା ହେଇଯିବ । କେବେ କେବେ ବିଲେଇ ଆଖିବୁଜି କ୍ଷୀର ପିଇବା ପରି ବାସ୍ତବିକତା କୁ ଆଖିବୁଜି ଜୀବନର ଦୃଷ୍ଟିଭଙ୍ଗୀ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ କରୁଥିବା ମଣିଷମାନଙ୍କୁ ଅନୁଧ୍ୟାନ କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି। ସେବେ ଅଙ୍ଗଭଙ୍ଗୀ...ବ୍ୟବହାର... ନିଜର ମାର୍ମିକତା ହରାଇ ବସନ୍ତି... ଆଉ ଶବ୍ଦ ହରାଇ ବସନ୍ତି ନିଜର ମୌଳିକତା । ଅତୀତ ଓ ବର୍ତ୍ତମାନର ସ୍ୱରୂପ ଚିତ୍ରିତ ହୁଏ କିଛି ବିଚିତ୍ର ରଙ୍ଗରେ... ସତମିଛର ନଈ ପାର୍ ହେଇ ଚରିତ୍ର ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ହୁଏ କିଛି ଅଦ୍ଭୁତ ଢ଼ଙ୍ଗରେ । ସର୍ବୋପରେ..ଏ କୃତ୍ରିମ ଚରିତ୍ର ସଂହାରରେ ବଳି ପଡ଼େ ବିବେକର.. ଯାହାର ଚିତ୍କାର କାହିଁ କେଉଁଠି ମିଳେଇ ଯାଏ ସେ ଆତ୍ମିକ ଅହଙ୍କାରର ଅନ୍ଧକାର ଭିତରେ।

-

Drowned in self doubt,
Hearts whisper poesy of failings
From restrictive tunnels that often sprout...

A wider grin to hide the fear
And louder claps to lighten
the weight that the mind has to bear..

Yeah..they do exist
Silently in the chokes of the wavered morality..
And
Flattering life for not feeling guilty...

-

Interludes, a momentary escape for restoring sanity before stepping into the week-long endurance test of patience.

-

ସମ୍ମୋହନ
(Full piece in caption)

-

କଟକ ଭାଗ -୪

ପାର୍ବଣ ଉପଲକ୍ଷେ ୫-୬ ଦିନର ମନୁଷ୍ୟକୃତ ଉଜ୍ଜ୍ଵଳତାକୁ ନିଜର କରି ସୁନ୍ଦର ଦିଶୁଥିବା ସହରଟା ଆଜି ସେଇ ଅନାବଶ୍ୟକୀୟ ଆଲୋକ ହରାଇ କେମିତି ନିଷ୍ପ୍ରଭ ଦିଶୁଛି । ଆଉ ସେ ଆଲୋକ ତୋରଣର ଆଲୁଅ ଲିଭିବା ସହ ଯେମିତି ଅପସରି ଯାଉଛି ଶତୁଆରୀର ବାସ୍ନା । ଗଣେଶ ପୂଜାଠାରୁ ନିଜର ଭୁରି ଭୁରି ଗନ୍ଧରେ ସେ କଟକର ସ୍ନାୟୂତନ୍ତ୍ରିକୁ ଯେମିତି ଅନୁବନ୍ଧିତ କରି ରଖିଥିଲା । ମହାନଦୀ ହେଉ କି କାଠଯୋଡ଼ି ବନ୍ଧ, କ୍ୟାଣ୍ଟନମେଣ୍ଟ ରୋଡ୍ ହେଉ କି ସିଡିଏ, ସବୁଠି ଯେମିତି ପାର୍ବଣମୁଖର ସହରର ଉନ୍ମାଦନାକୁ ବହୁଗୁଣିତ କରିଦେଇଥିଲା ଶତୁଆରୀ । ଆଜି ମାଆଙ୍କ ମେଲାଣି, ଆଉ ସେ ମେଲାଣିରେ ଶତୁଆରୀ ବି ମେଲାଣି ମାଗୁଛି ସହରଠାରୁ । ଶାରଦୀୟ ସ୍ବାଗତ ସୁରଭି ସାଜିଥିବା ଶତୁଆରୀ ଆଜି ଭସାଣିରେ ମାଆଙ୍କ ବିଦାୟୀ ଧୂପ। କାର୍ତ୍ତିକର କୁହୁଡ଼ିଆ ରାତି ବୋଧ୍ ହୁଏ ଅସହ୍ୟ ତା ପାଇଁ । ସେଥି ପାଇଁ ସେ ଚାଲିଯିବାକୁ ବସିଛି। ଏ କଥା ବି ସେ ଭଲରେ ଜାଣେ ଯେ ତା ନାକଫଟା ବାସ୍ନାରେ ମସଗୁଲ ହୋଇ ପୂଜାକୁ ମନଭରି ଉପଭୋଗ କରୁଥିବା ଅନେକ ସହରବାସୀ ତାକୁ ଚିହ୍ନନ୍ତିନି.. ତା ବିଷୟରେ ଜାଣନ୍ତିନି । ତା ଛଡ଼ା, ଆଉ ମାସଟାଏ ପରେ ଦୟା ଆଶ୍ରମ ସାମ୍ନା ଷ୍ଟାଡିୟମ୍ ଛକ ରାସ୍ତାରେ ଶତୁଆରୀ ଗଛ ମୂଳରେ ଠିଆ ହୋଇ ଶୁଖୁଆର ଦର ବୁଝିଲା ବେଳେ ତା ବାସ୍ନା ଆଉ କାହାର ମନେ ବି ଥିବ କି ନାହିଁ, କେଜାଣି !

-