Its selflessness...

-

That what exists beyond every individuals life time.

-

കവിക്കു ശ്രദ്ധാഞ്ജലി..

നമിക്കുന്നു, ഞാനാ കവിമനസ്സിനെ,
നെഞ്ചിലിനിക്കു,ന്നൊരുകുമ്പിൾ മരന്ദമീ,
കാവ്യകൈരളിക്കേകി
മടങ്ങിയ ഭാവനാപാരതയെ...

തെളിക്കുന്നു നീ കവികുലപതിയേ
നിലവിളക്കൊന്നെൻ
ശൂന്യമിരുട്ടുകയറിക്കിടക്കും
കാവ്യധ്യാനമണ്ഡപത്തിങ്കൽ നിത്യം..
എഴുത്തിനിരിക്കുമീ പാമരബുദ്ധിക്കു
മുന്നിൽ നിവരുന്നൊരെൺചുവടിയും നീ...

നിന്നിൽ നിന്നു തുടങ്ങി ഞാൻ
എൻ കാവ്യസപര്യകൾ നിന്നിൽ നിന്നൂർജ്ജമാവാഹിപ്പൂ...
നീ നീട്ടിത്തന്നൊ,രുപ്പി,ൽ നിന്നു ലവണവും, 'അമ്മ'യിൽ
നിന്നുമുൺമയും കൈപ്പുണ്യവും
ഭൂമിക്കുള്ള ചരമഗീതത്തിൽ നിന്നു
നിലനിൽപ്പിന്നാവലാതിയും പഠിച്ചു..

നീ വിളങ്ങുന്നു നിലാവിന്റെ നാട്ടിൽ
പാട്ടിന്റെ പാലാഴിയായ്,
നീ വരികയല്ലോ വീണ്ടും മണ്ണിൽ കവിതതന്നാർദ്ദ്രമാം
വെളിച്ചമായ് നിലാശോഭയായ്
എനിക്കെൻ ഭാവനയ്ക്കു നിറകതിരായ്...


ജനീഷ്  പി.

-

പ്രണയദർപ്പണം..


ഉറങ്ങിക്കിടന്നൊരെൻ
മനസ്സിനൊരുണർത്തു പാട്ടായ്

വന്നൊരനുരാഗത്തെന്നലേ
വളർത്തിയെന്നിലിന്നലെ നീ

മുളയിട്ട സ്വപ്നത്തിൻ
തളിർലതാജാലങ്ങൾ

മുഗ്ധമാമനുരാഗഭാവങ്ങൾ
രാഗിലമാക്കി നീ,
സിദ്ധമാം ഹൃദയാഭിലാഷങ്ങ-
ളുണർത്തിത്തന്നൂ...

കരളിലെ കൂട്ടിൽ ഞാൻ
പോറ്റി വളർത്തിയ
പൈങ്കിളിക്കുഞ്ഞിനും തേനൂട്ടീ...

വർണ്ണത്തളിരിതൾ തൂവലൊന്നെന്നെ
നീ വീശിത്തരിക
മായിക സ്വപ്നത്തിലങ്ങലിയട്ടെ ഞാൻ..



ജനീഷ്.പി

-

ബാല്യം, കൊച്ചു സ്വർഗ്ഗം.

അന്നു കൊച്ചുകുസൃതിക്കാനനം
കടക്കുമ്പോൾ,
എന്നെ കൊതിപ്പിച്ചു ഞാന്നുകിടന്ന പൂച്ചപ്പഴം..
എത്താകൈയ്യെത്തി ഞാൻ
പൊട്ടിച്ചു നിന്നെയെൻ കുഞ്ഞുവായിൽ തിരുകി,
ഒത്തിരി നുണഞ്ഞു, കൂട്ടരെ കൊതിപ്പിച്ചു,
വച്ചു കാത്തൊളിച്ചു നിന്നെ കസ്തൂരി പോൽ,
കൊതിയൻ ഞാൻ..
ചിത്രമതൊട്ടുമേ മായാതിരിപ്പിന്നും, കാല-
ചക്രമതെത്ര തിരിഞ്ഞൂ,
തിരയുന്നു മുത്തൊളി ചിന്നുന്ന നിന്നെ
നാട്ടിൻപ്പുറത്തെ നുറുങ്ങു കൗതുകമേ...


ജനീഷ്.പി.


Picture courtesy: facebook

-

പാമരന്റെ പരിദേവനങ്ങൾ

അറിയുന്നില്ലയോ കാലമേ,
നിന്റെയൊരു പരിച്ഛേദമിന്നു കടന്നുപോകുമ്പോൾ,

മതവെറിയാൽ,മൃഗതൃഷ്ണയാ,
ലന്ധവിശ്വാസങ്ങളാ,ലിന്നും മാനവികതയെ,സഹജീവനത്തെ,
സമഭാവനയെ,
തച്ചുകൊല്ലുന്നൂ നിൻ
സഹയാത്രികൻ, മനുഷ്യൻ..

ദുർബലമാകുന്നു, അതിജീവനത്തിൻ സമരങ്ങൾ,
നന്മയുടെ സത്യാഗ്രഹങ്ങൾ ....
വിറളിപൂണ്ട സ്വാർത്ഥലാഭങ്ങൾ
വിഷംപുരട്ടിയ താൻപോരിമയുടെ കൂരമ്പുകൾ എയ്യുന്നു ദൈനംദിനം..
പിടയുന്നു നിസ്സഹായരായവർ..

അധികാരത്തിൻ ഹുങ്കാരങ്ങൾ
തെരുവുകളിലെ നിലവിളികൾ മറക്കുന്നു..

നിരാശ്രയത്തത്തിൻ ഹതാശകളിൽ
സഹജനങ്ങൾ ആത്മാഹൂതി ചെയ്യുന്നു..

മാനിഷാദപാടിയോരാദികവിയുടെ
പിൻമുറക്കാർ, തൂലികപ്പടയാളികൾ
ഇന്ന് രാജഭക്തിക്കടിമകൾ, വെറും സ്തുതിപാടകരായ് പരിണമിച്ചവർ...

ഇനിയില്ല, പിറക്കില്ലൊരു മഹാത്മാവിടെ, ഈ കലിയുടെ നരകത്തിൽ....

കാലമേ നിന്നശ്വരഥത്തിൽ
നിന്നൊരു പരത്മാവുയിർക്കുമോ ?,
എന്റെ മുക്തിക്കൊരു പുതിയ ഗീതോപദേശമായ്...


ജനീഷ്. പി.

-

Jingle bell rings
Santa is on the way
X'mas comes my Home.

-

നീറാനില്ലിനി ഞാൻ,നിന്നെയോർത്ത്,
കോറിയിട്ടതാണീയീറൻ മണ്ണിൽ
നാമിരുവരും നമ്മുടെ പ്രണയമാദ്യം,
തിരക്കൈയ്യാലതു മാഞ്ഞെങ്കിലും,
മായുകയില്ലതെന്നുറച്ചു നാം നമ്മുടെയുൾതടത്തിലൊരിക്കലും..

ചേരാത്തതു ചേർത്തുവയ്ക്കാൻ
വെറുതെ ശ്രമിച്ചു കാലംകഴിച്ചു നാം,
തിരിച്ചറിയുവാനപക്വമാം പ്രണയമന്നു നമുക്ക് തടസ്സമായീ, ഇന്ന്
വേർപെട്ടുപോയ് നീ, എന്നിൽ നിന്നെങ്കിലും,
നേരുന്നു ഞാൻ മംഗളാശംസകൾ.

-

ഉത്തിഷ്ഠത ജാഗ്രത.

നാമിന്നുമുണരാതുറങ്ങുന്നൂ,
നാടിന്റെ സ്പന്ദനമറിയാതെ..
ദീപം തെളിക്കുന്നു, നാടിനോടുള്ള
പ്രതിപത്തിയുണരുവാൻ..
ഉള്ളിലാത്മപ്രദീപ്തി തെളിയാതെ
നാടിനു നേരുന്നു നാം ആശംസകൾ

നമ്മെ നാമാക്കിയൊരമ്മയ്ക്കു,
ഇന്നിപ്പോള്‍ മാതൃത്വവേലയ്ക്കു
വേതനം നിശ്ചയിപ്പവർ നാം..
എന്റെ നാടെന്നു, നിന്റെ നാടെന്നും
തർക്കിച്ചു നമ്മുടെ നാടിലന്യരാകുന്നു നാം..
അർഹരായുള്ളോർക്കനുഗ്രം നല്കാതെ
അനർഹരെ ആശീർവദിപ്പവർ നാം..
പ്രബുദ്ധരാണെന്നുള്ളൊരു ഭാവേന
അബോധതമസ്സിൽ വിരാജിപ്പവർ നാം..
നേരു നേരായറിയുവാൻ,  മൂന്നു
നയനങ്ങൾ തുറക്കുക, ജാഗ്രത്താവുക...

ജനീഷ്. പി.

-

അന്തിവെട്ടം വീണു, ഒരുതുള്ളി
ബാക്കിയവളുടെ കണ്ണിലും തുളുമ്പീ,
നടവഴിയിൽ മനക്കണ്ണുനട്ടിരിക്കും
തന്വി നിൻ, മനസ്സിൻ
പുരാണമറിയാത്തതവൻ മാത്രമോ.?

പ്രണയമതു നിന്നോടുമാത്ര,
മാണെന്നവനാണയിടുമ്പോഴും,
തനിച്ചിരിക്കാനാണു നിൻ നിയോഗം.
ഇനിയൊരു കല്പാന്തം കാക്കണോ നീ
പ്രണയമെന്നതിൻ പൊരുളവൻ
പൂർണ്ണമായി പഠിക്കുവാൻ...

ജനീഷ്.പി.

-