तू दिलेले फुल गुलाबाचे अजुनही
काळजात अन् पुस्तकाच्या पानात आहे
पाकळी पाकळी त्याची
रचलेल्या तुझ्या प्रत्येक कवनात आहे...

तुझ्याच कवितेत सख्या
तुझा कुठेही उल्लेख नाही रे
तुझ्याच शब्दात तुझा
उंचावलेला आलेख नाही रे...

निःशब्द आहे आणि शब्दहीन मी
तुझ्या शब्दसागरात माझे गुण पाहून
इतका कुणी असतो का कधी
कुणामध्ये कित्येकदा गेलेला वाहून...

किती क्षण वेचले माझ्या जीवनाचे
जे मलाही, कधी घडले ठाऊक नाही
तूच आहेस का माझे प्रतिबिंब
की मी तुझीच प्रतिमा समजू मलाही...

एकांताच्या या क्षणी मी
तुला अन् तुझ्या शब्दांना स्मरते
कधी मिठीत असतो तू माझ्या
कधी तुझ्या विरहात मी असते...

-

सरणावर चढण्याआधी
शेवटचा शब्द तुला देईन मी
आकाश सारे तार्‍यांसवे
अलगद मिठीत या घेईन मी...

आजवरच्या सोबतीचे क्षण
क्षणात सारे जगून घेईन मी
आसवांच्याही पलीकडे
ओठांवर तुझ्या हसू देईन मी...

ज्वाळा आगीच्या देहावर
हसत हसत फासून घेईन मी
नको उगाच तिटकारा विरहाचा माझ्या
तुझ्या रूपाने पुन्हा हे जग पाहीन मी...

डोळ्यातले तुझ्या चित्र माझे
पापण्या आड असेच कायम असू दे
नको विसरू चेहरा माझा
नयनात तुझ्या तो नित्य दिसू दे...

देईन तुला मी शब्द अखेरचा
श्वासांत तुझ्या सदैव दरवळेल मी
नको थांबू तू लिहित रहा
शब्दातून तुझ्या सदा उजळेल मी...

-

तुझ्या केसांची बट
मला हलकेच खुणावत होती
तुझ्या नजरेची तीर कमान
मला जवळ बोलावत होती...

गंध तुझ्या देहाचा हलका
होता घामात भिजलेल्या अत्तराचा
प्राजक्त जणू हातात माझ्या
इतका प्रांजळ स्पर्श तुझ्या देहाचा...

धडधड तुझी श्वासातुन
श्‍वासांना माझ्या जाणवत होती
केवळ स्पर्शाने माझ्या
कोवळी काया तुझी शहारत होती...

नजर माझी तुझ्या
सौंदर्याचं परीक्षण करू लागली
एका दमात शब्दांची माझ्या
तुझ्यासाठीच कविता होऊ लागली...

-

स्वप्नांच्या विश्वात जगणारा मी
वास्तवातल्या विस्तवात भाजतो आहे,
करतो मीच सारे काही त्यांच्यासाठी
पण स्वतःसाठीच मी लाजतो आहे...

काय घ्यावे, किती अन् कसे ?
कुठून घ्यावे, काहीच कळत नाही
घेतल्याशिवाय काहीतरी
मन हे माझे घराकडे वळत नाही...

म्हणावा तसा स्रोत उत्पन्नाचा
माझा कालही नव्हता अन् आजही नाही
पण अपेक्षांचा डोंगर मात्र
त्यांच्या काही केल्या थांबत नाही...

फाटक्या खिशात हात घालून
उनाड वागणाऱ्या या जगाकडे बघतो आहे
मन मात्र निरपेक्ष ठेवून
निःस्वार्थपणे मी जगतो आहे...

काम करणार्‍या हातांना या
कधी कुणाकडे पसरायची हिंमत नाही
पण झटतात ज्यांच्यासाठी हे हात
त्यांना मात्र हाताची किमंत नाही...

-

गंध तुझा वेगळा, रंग तुझा वेगळा
लागलेला मला हा छंद तुझा वेगळा...

रंगात तुझ्या रंगलेला मी सदैव
पार्वती तू माझी, शंकर मी तुझा निळा...

तल्लीन माझ्यातली तू मीरा ती
भजनातला तुझ्या मी तो कृष्ण सावळा...

रंगात तुझ्या जातो रंगून मी कायम
हातातला तुझ्या मी रंग तो निळा पिवळा...

-

कोण काय घेतो काव्यातून माझ्या
नाही माहित मला आजवर हे पडले
शब्दांना वाचून लिहिलेल्या मी
कोण घडले नि कोण बिघडले..?

सापडतो कुणांना प्राजक्त शब्दात
कुणाला शब्दांचा गंधही कळत नाही
करतात कित्येक वाट वाकडी
जाणकार शब्दांचा कधी पळत नाही...

शोधतो कोणी काव्यात माझ्या
सरलेल्या आयुष्याच्या जुन्या आठवणी
स्मरता स्मरता कालचा काळ
देतो वाहून कोरड्या डोळ्यातून पाणी...

होतो कोणी घायाळ
जळणारा काव्यावर माझ्या मनोमनी
कोणी करतं कौतुक शब्दांचं
होतं कुणी आतुर वाचण्या क्षणोक्षणी...

-

उगवतीच्या सूर्याला
अस्ताची कधीच भीती नसते
माहीत असते त्यालाही
रात्र अंधारी कायमची नसते...

येतात कित्येकदा ढग आडवे
कित्येकदा भोवती ग्रहण लागते
तरीही उद्या नव्याने येईन
हीच जिद्द त्याच्या उरी जन्म घेते...

उदयाला अन् अस्ताला त्याच्या
उपमा कैकजण आपुलकीची देतात
कित्येकदा उष्ण भासणार्‍या रविला
गारव्यात मात्र मित्र त्यास म्हणतात...

मित्रच आहे तो या जीवनाचा
तोच आश्वस्त सोबती माझा खरा
सूर्यास्त सांजवेळचा सूर्याचा
उदयापेक्षाही मला वाटतो बरा...

रोज रोज सांजवेळी कोवळ्या
किनारी सागराच्या असतो मी खरा
पण गुज नसते सागराशी माझे
बोलतो रोज मी त्या भास्करा...

-

साथी हात हाती देशील का.?
अनोळखी वाटेवर चालताना
कवटाळून हृदयाशी घेशील का..?
कळतील तुझी स्पंदने भावनांना..

-

साथी.!
श्‍वासांनी श्‍वासातून एक व्हावं,
श्‍वासांनी श्‍वासातून श्‍वास घ्यावं,
हातात घेऊन हात दोघांनी
एकत्रपणाचा ध्यास घ्यावं..!
असंख्यातुन असंख्य मिळवावं
असंख्यातुन असंख्य गमवावं
देह दोन असुनही वेगळे
कायमचं एक होऊन जगावं..!

-

अनोळखी तिचा चेहरा
मला ओळखीचा वाटू लागला
क्षण अन् क्षण क्षणिक भेटीचा
मला आज परत भेटू लागला..

सावळा तिचा सतेज चेहरा
मला आता तिच्यात दिसू लागला
तिचा आवाज मंजुळ बोलका
मला तिच्या बोलण्यात भासु लागला...

कोण कुठली ती कोण जाणे
मला मात्र तिचा हेवा वाटू लागला
असतात का चेहरे सारखे कुणाचे
प्रश्न उरात माझ्या फिरून दाटू लागला...

नयनात तिच्याही होती काजळ
अगदी तिच्या नयनात मला दिसलेली
रेखीव बांधा भरल्या देहाची
काया तिची ह्या तिच्यात असलेली...

चित्र तिचे साकारता साकारता
मला सदैव ती तिच्यात ह्या दिसू लागली
अगदी तिच्याच सारखी तीही
खळी गालावर आणून गोड हसू लागली...

-