પરસેવે રેબ જેબ થઉં છું ઉનાળા માં, મને તાપ થી ફરિયાદ નથી.

ભર જુવાની માં હું મોજ શોખ ભૂલી જાવ છું, મને જવાબદારી થી ફરિયાદ નથી.

પરિવાર ના સભ્યો સાથે રૂબરૂ બેસીને પણ, માનસિક વિચારો માં ક્યાંક અટવાયો છું, મને એ ક્ષણ થી ફરિયાદ નથી.

હા, કાંઇક તો ક્યારેક એવું બને, કે કાંઇક તો ક્યારેક એવું બને,
કે હું જીવું બે ક્ષણ મારા માટે,
પછી મને જિંદગી આખી થી કોઇ ફરિયાદ નથી!

-

ચાલ, કરી નાખિયે શબ્દો ના માપદંડ નક્કી,
એજ બહાને કઈક સંવાદ તો થશે.

જોયા હશે આ સમાજે ઘણા બધા કવિ;
કે જોયા હશે, આ સમાજે, ઘણા બધા કવિ,

આવી કવિતા થકી સમાજ, સંવાદ થતાં પેહલી વાર જોશે!

(વિશ્વ કવિતા દિવસ)

-

तुम चलती फिरती कविता का ज़िक्र,
और में उन शब्दों सा लापता मजनू।

-

જો કેહતા હોવ તો વયો જાવ, પાણી ના વહેણ માં,
જો લહેરો મને પાછો લઇ આવે તો કેહતા નઈ.

લઇ જાવ પાછી લગણિયો મારી, ના ગમતી હોય તમને તો,
મારી યાદ જો તમને મને પાછો બોલાવે, તો કેહતા નઈ.

કહી દઉ જમણી ને ડાબી અને ડાબી ને જમણી,
જો તમે મારા વિલાપ માં દિશાહીન થઈ જાવ, તો પછી કેહતા નઈ.

રિસામણા માં, સામે જોયા વગર, શબ્દ કઈ બોલ્યા વગર,
ગુસ્સો તમારો બરફ સમાન છે, તેની મને જાણ છે.
પણ મારા સ્મિત ની હૂંફ થી, તમારો જો ગુસ્સો ઓગળી જાય, તો પછી મને કેહતા નઈ.

-

ख़ैर जो गया वो गया, अब मतलब उन बातों का नहीं,
ये ज़माने को जो सही लगा, तो फिर अब बहेस उन बातों पे नहीं। (२)

सवेरे हर दिन नए होते है, वक़्त हर किसी का बदलता है, (२)

अब होश में आकर जब ज़माना अपनी कही बात वापिस ले,
तो यह गुस्ताखी अब हमें ज़रा भी मंज़ूर नहीं।

-

बड़ी मेहनत से अपना होश सम्हाला है,
ये दुनियादारी हर किसी के बस की बात नहीं। (२)

तुम चाहो तो रखलो अपनी कामयाबी के क़िस्से अपने पास, (२)
हमें अब यू तुम्हारे लिए गया गुज़रा होना गवारा नहीं।

हा मानता हूँ,
होंगे कुछ क़िस्से तुम्हारे तुम्हारी गुमनामी के भी सही; (२)
पर हमें अब यू तुम्हें तवज्जो देना ख़ामख़ा गवारा नहीं।

-

खुली ज़ुल्फ़ो की बात ही कुछ अलग है,
वरना मुस्कुराती वो पहले भी थी।

चलो मान लिया अदब से बालों को बांधा है,
लेकिन खुले बाल और खुलते हुए बालों में फ़रक है।

है हसरत कुछ ऐसी, की लिखे किताब उनपर,
लेकिन ग़र पढ़ले वो यह किताब, तो फिर ये ख्वाहिश कैसी?

-

दर्द मायूस होने में नहीं,
बल्कि मायूस होकर भी हस्ते रहने में है।

-

अक्सर बहतरीन के चक्कर में लैट्रिन पाया जाता है,
है इंसान, तू अक्सर कुछ पाने के चक्कर में खर्च हो ज़ाया करता है। 🫡

तालिया।

-

एक एहसास है,
बंध कमरे में घुटन जैसा।

एक ख़्वाब है,
जैसे एक परिंदा, बिना पंखों का।

एक शिकवा है,
ना सुनने वालो के बीच कहने के जैसा।

सवेरे पे निर्भर है जैसे उजाला,
रात कितनी भी गहरीं क्यों ना हो?

ज़ख़्म चाहे जितने भी गहरे क्यों ना हो?
निखर कर तू फिर वापिस आएगा।

सब्र कर, तू मुश्किल हर हालत में भी टिक जाएगा।

-