चल..एकदाचं
ठरवूनच टाकू..
गोड गुपितं आयुष्याची
सप्तपदी घेऊन
जीवनडायरीत जपु..
मी तु अन् गरम
वाफाळलेला चहा नाष्ता हेच
आपल्या आयुष्याचं समीकरण बनवुन टाकु..एकदाच सांग ना गं..तुला कुठं भेटू ??
शब्दवेडा किशोर

-

माझे आयुष्याचे तु
सोनसळी आभाळ..
माझी तु मनमोहक
सकाळ अन् संध्याकाळ..
माझ्या गळ्यातली
मोतीयाची तु माळ..
देवा विठ्ठला
तुच माझा
जन्मदाता
अन् काळ..
तुलाच अर्पण
हे माझे
जीवन सकळ..
शब्दवेडा किशोर

-

मनाच्या शिंपल्यात जपावा
सुंदर आठवणींचा
मोती..
अशीच फुलत रहावी
आपली साताजन्माची
नाती..

शब्दवेडा किशोर

-

एकांत..
शब्दवेडा किशोर

ज्याला हवाय त्याला न मिळणारा अन् ज्याला नकोय त्याची साथ कधीही न सोडणारा..एकांत..
निसर्गाच्या सानिध्यात हवाहवासा वाटणारा अन् रात्रीच्या वेळी कुत्र्याच्या रडण्याप्रमाणे काळजात घर करणारा..एकांत..
मनाला वाऱ्याच्या हिंदोळ्यावर अलगद डोलावणारा
अन् खवळलेल्या समुद्रात त्याच मनाला हेलकावे घ्यायला लावणारा..एकांत..
आपणहून सुखाच्या गर्तेत गुंग होऊ पाहणारा अन् त्याच चक्रव्युहातून बाहेर पडण्याचा केविलवाणा प्रयत्न करणारा..एकांत..
पक्ष्यांचा चिवचिवाट मधुर गाण्यासारखा भासणारा
अन् तोच चिवचिवाट कधीकधी जीवन किती बेसूर बनवतो याची जाणीव करून देणारा..एकांत..
येणाऱ्या आयुष्याकडे आशेने पाहायला शिकवणारा
अन् आयुष्यभर होऊन गेलेल्या चुकांचा शोक करत बसणारा..एकांत..
चेहऱ्यावर हास्याची रेघ ओढणारा अन् तीच रेघ हळूच आसवांनी मिटवणारा..एकांत..
निर्जीवाला जगणं शिकवणारा अन् जगणाऱ्याला शांतपणे आतल्या आत मारणारा..एकांत..

-

काय सांगू मी..
शब्दवेडा किशोर

काय सांगू आई तूला किती मोठी चूक मी केली बळी पडून खोट्या विश्वासाला आयुष्याची माती केली....
काय सांगू आई तूला त्याने गोड स्वप्नांची रित नव्या जमान्याची दाखवली अन् स्वत:च्या नजरेतंच मला नग्नता बहाल केली..
काय सांगू आई तूला खुप आस दाखवून
तो आला होता गुंतवून मज त्याच्या विश्वात
जणू माझाच झाला होता..
काय सांगू आई तूला अलगद त्याच्यात
हरवले होते गं मी त्याने दाखवलेल्या गोड
स्वप्नांमुळं खुपच बहरले होते गं मी..
काय सांगू आई तूला त्या बहरलेल्या यौवनात
तोल माझाच मजला न सावरला गेला हरवून भान माझे
मी आयुष्याचा पुर्ण सारीपाटच मोडला..
काय सांगू आई तूला नजरेतून माझ्या मीच उतरले
बोलण्यासाठीही तुजला आता शब्दच मजकडे न उरले..
असे पापी कर्म केले कुठल्या तोंडानं काय सांगु मी तुला
मग लिहीते शेवटच्या चार ओळी अन् संपवते आज मी स्वतःला..

-

अशक्य असतं..
शब्दवेडा किशोर
दुखावलेलं मन अन्
अवेळी लाभलेलं माणसांच्या
गर्दीतलं एकटेपण सावरून न खचता
मनमौजी जगणं..
के.पी.

-

मौनाची भाषा
शब्दवेडा किशोर
मौन कुणाचे किती जरी असले बोलके
पण शब्दावाचून होतंच नाही मन हे हलके
सांगायचे होते आज सखे इतुकेच तुजला
आता भुतकाळाच्या आठवणीत झुरायचे नाही मजला
सांग करू काय मी जगावया
आनंदी कसं दुःख रितं करू
अन् कसे करू परत माझे अबोल हे डोळे बोलके..
के.पी.

-

प्रेम
शब्दवेडा किशोर
प्रेम आहे निशब्द समुद्र
शब्दांनाही सहज न सापडणारा..
प्रेम आहे अनेक गुपीतांचा खजिना
कुणालाही सहज न उलगडला जाणारा..
प्रेम आहे शितल भावविश्वाचा पसारा
स्पर्शालाही अलगद न समजणारा..
प्रेम आहे जीवनातील सुख-दुःखाचा खेळ न्यारा
मरणानेही सहजपणे न संपणारा..
के.पी.

-

जीवन कि गुजरी याँदे
शब्दभेदी किशोर
ना जीने की खुशी ना मरने का गम अब तो बस तेरा ही इंतजार हैं..आ जाना कभी बिताएंगे जरासा वक्त साथ में फिर बताएंगे तुम्हे भी के हमारा सच्चा दर्द क्या हैं..जब आ जाओ तब साथ ले आना बितें हुए पलों की कुछ खट्टी मिठी याँदे फिर से ताजा करेंगे उन गुजरे हुए पलों को तब बताएंगे हम तुम्हें के तुमबिन आज भी हमारा वजूद क्या हैं और साथ में जताएंगे यह भी के खाई थी ज्यों कसमें मिलकर किए थें एकदुसरे को ज्यों वादें उन कसमों वादों की दास्तां क्या हैं..
के.पी.

-

सुगंध
शब्दवेडा किशोर
सुकलेले फुल
सुगंध देऊन जातात
गेलेले क्षण आठवणी देऊन
जातात..प्रत्येकाशी ओळख असतेच निराळी
कुणी मैत्रीत प्रेम तर कुणी प्रेमात मैत्री देऊन जातात....
के.पी.

-