ତୁମ ସହ ଦେଖାହେବା
ଘଟଣା ନୁହଁ, ଘା' ଟିଏ ଆଉ
ମୁଁ ମାଙ୍କଡ଼ ।।

-

ଏ ଆଖି କିନ୍ତୁ ତା'
ଆଖି ପରି ବିଲକୁଲ ବି ନୁହଁ;
ତା' ଆଖିରେ ମୁଁ ନ ଥାଏ ଆଉ
ସେ ମୋ ଆଖିରୁ ବହୁତ ଦୂରରେ ।।

-

ଆଖି

-

ବାଏ ! ଗୁଡ଼୍ ନାଇଟ୍
ଉଁହୁଁ , ନାଇଁ , ଓକେ ପରେ ବି
ଚେଇଁ ରହୁଥିବା ଆଖି ହଳକ ହିଁ ପ୍ରେମିକର ।।

-

ଗାଁକୁ ଗାଁ ଠୁ ଛଡ଼େଇ ନେଇ ଏଇ କି  ଅଭିନବ ପ୍ରୟାସ
ମୃତ ବୃକ୍ଷର ଠିକଣାରେ ହିଁ ଜନ୍ମ ନିଏ ନଭଶ୍ଚୁମ୍ଭି ଉଆସ

-

ପତ୍ରଝଡ଼ା ସମୟକୁ ତୁମେ
ଫଗୁଣ ନେଇ ଆସିଛ, ହଉ ଆଣ
ଏଇ ଥୋଇଦିଅ ସେଇଠି, ଯେଉଁଠି ମୁଁ
ବୈଶାଖ ଓ ଝାଞ୍ଜିକୁ ରଖିଛି ।

ଏବେ ଏଠି କୁଢ଼କୁଢ଼ ଶୁଖିଲା ପତ୍ର
ଆଉ କିଛି ଝଡ଼ିବା ପାଇଁ ଅପେକ୍ଷାରତ
କେମିତି କହିବି କୁହ-
ଯେ ଝଡ଼ିବା ପୂର୍ବରୁ ପତ୍ରଟିଏ ,
ବଞ୍ଚିଥାଏ ଡାଳରେ;  ନା ସାଜେ ମୃତ ?
କାହାକୁ ଆଉ କେମିତିବା ଦେଖେଇବି ଏ ଅଦେଖା କ୍ଷତ !!

ତଥାପି ତୁମ ଫଗୁଣକୁ ମୋ ଅଗଣାରୁ
ଫେରାଇ ଦେବାର ଦୁଃସାହସ ନାହିଁ,
ଆପଣେଇଲି ତୁମ ଫଗୁଣକୁ ମୋର ଏଇ
ଦଦରା କାୟାରେ; ମୋ ପତ୍ରଝଡ଼ା ବେଳରେ ।।

ଦେଖିବ
ତୁମ ଫଗୁଣର ସ୍ପର୍ଶରେ କେମିତି
ମୋ ଝାଞ୍ଜିସବୁ ଚଇତାଳି ସାଜିବେ,
ଭଙ୍ଗା ସ୍ୱପ୍ନ ସବୁ ଅଣ୍ଟା ଭିଡ଼ିବେ,
ଓଠ ତଳ ଲିଭା ହସ ଟିକକ
ପୁଣି ଫୁଟିଉଠିବେ ।।

-

ତୁମ ପାଇଁ
କାହାର ଶବ୍ଦରେ ପ୍ରଶଂସା ଶୁଣି
ମୁଁ ଯେଉଁ ଟିକିଏ ହସିଦିଏ
ଆଉ ନିନ୍ଦାରେ ଯେଉଁ ରାଗ,
ସେଇଟା କଣ ପ୍ରେମ !

-

ଦୁଃଖରେ କାହାରି କେବେବି
ଛାତି ଫାଟିଯାଏ ନାହିଁ, ମୁଁ ତ କେବେ ଦେଖିନି
ଏମିତି ହେବାର, ଏସବୁ କେବଳ କହିବାର କଥା ଓ
କଥାରେ ଲଥା

କୋଳାହଳରେ କେବେ ଭାଙ୍ଗେନି ନିରବତାର ଦମ୍ଭ
ଆକ୍ରମଣରେ ଚୂର୍ଣ୍ଣ ହୁଏନି କଳା ଭାସ୍କର୍ଯ୍ୟ ସ୍ଥାପତ୍ୟ ଓ କୀର୍ତ୍ତିମାନ ସ୍ତମ୍ଭ
ସଂଘର୍ଷ ଓ ସଂଗ୍ରାମର ବକ୍ଷରେ ହିଁ ତ ପୋତାହୁଏ ସଫଳତାର ଖମ୍ଭ;
କୋଳାହଳରେ କେବେ ଭାଙ୍ଗେନି ନିରବତାର ଦମ୍ଭ ।।

ତଥାପି କେବେ କେମିତି
କାହାର କାହାର ଛାତି ଦୁଃଖରେ ଫାଟେ
ଲୁହ ଲହୁ ହୋଇ ବୋହେ, ମୋହ ସବୁ କୋହ ହୋଇ
ଜମାଟ ବାନ୍ଧେ ଛାତିରେ, ଛାତି ପଥର ହୁଏ ;
ପଥର ହେଲା ପରେବି କେବେ କେବେ ଦୁଃଖରେ
କାହାର କାହାର ଛାତି ଫାଟେ ।।

ତେବେ କଣ ସବୁ ଦୁଃଖ ଛାତି ଫଟାଏ?
ନା ଦୁଃଖର ଅର୍ଥ ହିଁ ଛାତି ଫଟା !

-

କେମିତି ଲେଖେ ? କେହିଜଣେ
ପଚାରିଥିଲେ ସେଦିନ ଭିଡ଼ ଭିତରୁ ;

ଏକ ଦୀର୍ଘଶ୍ଵାସ ଯାହା ସମ୍ମିଳିତ ହୋଇ-
ପାରୁ ନ ଥିଲା, ମୋ ଭିତରେ;
ଆଶାନୁରୋପି ଉତ୍ତର ନ ମିଳିଲେ
କେହି ଖୁସି ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ ଉତ୍ତରରେ, ତେଣୁ କିଛି କହିଲି ନାହିଁ ;

କ'ଣ ଦେବି ଉତ୍ତର ?

ସତରେ କିଛି କହି ନ ଥିଲି?
ପୁଣି ଏକ ଅମିମାଂସିତ ଦ୍ୱନ୍ଦ
ଯାହା ଆନ୍ଦୋଳିତ କରୁଥିଲା ନିରନ୍ତର ।

ପୋଡ଼େ ବୋଲି ଲେଖେ, ପଢ଼େ ବୋଲି ଲେଖେ
ବାଜେ ବୋଲି ଲେଖେ, ବଜେଇବାକୁ ଚାହେଁ ବୋଲି ଲେଖେ

ବୋଧେ ଏଇ ଏତକ କହିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲି
ମୁଁ ମୋ ନିଜକୁ ।।

-

ଫି' ଥର ପରି ଏଥର ବି
ଚୂନା ହେବ ପାହାଡ଼, ଭାଙ୍ଗିବ ନୀଡ଼
ଛିଣ୍ଡିବ ଆକାଶ, ଅଟକିବ ନିଶ୍ୱାସ
ଥମିବ ପବନ, ଛଟପଟ ହେବ ମନ
କ୍ଷୁର୍ଣ୍ଣ ହେବ ବିଶ୍ୱାସ, କିଛି ଯଦି ରହିଥିବ
କେବଳ ଅବସୋସ ହିଁ ଅବସୋସ ।।

ତଥାପି
ତୋତେ ଦମ୍ଭ ଧରିବାକୁ ହେବ
ଛାତିକୁ ପାଷାଣ ସଜେଇବାକୁ ହେବ
ଧର୍ଯ୍ୟକୁ ଲଗାମ ଦେବାକୁ ପଡ଼ିବ ।।

ଭଲ ପାଇବାର କଣ ଏୟା ମୂଲ୍ୟ ?

ମାଟି ଲୋ କେବେ ଖସି ଯିବୁନି
ମୋ ପାଦ ତଳୁ;
ସବୁକିଛି ସାଇତା ହେଉ
ତୋରି କୋଳରେ,
ସମୟ ଯେତେ ବଦଳୁଛି, ବଦଳୁ  ।।

-