যি শ্ৰী কৃষ্ণই এক আঙুলিৰে পৃথিৱী তল ওপৰ কৰিব পাৰিছিল , সেই শ্ৰী কৃষ্ণই শিশুপালৰ এশ ভুল ক্ষমা কৰিছিল |
যি শ্ৰী কৃষ্ণই গোটেই পৃথিৱীৰ ভৰ বহন কৰিছিল সেই শ্ৰীকৃষ্ণই নিজকে দূৰ্যোধনৰ হাতত বন্দী হ'বলৈ দিছিল |
যি শ্ৰীকৃষ্ণৰ সুদৰ্শন চক্ৰই সূৰ্য্য ঢাকিব পাৰিছিল সেই শ্ৰীকৃষ্ণই কালীয়াৱন অসুৰৰ পৰা পলাই গৈ গুহাত প্ৰৱেশ কৰি লুকাই আছিল |
অৰ্থাৎ অহংকাৰীৰ অহংকাৰৰ জয় হ'বলৈ দিয়াটোৱেই তেওঁলোকৰ প্ৰথম পৰাজয় |
কেতিয়াবা আমি চকুৰে দেখা ঘটনাবোৰো সত্য নহয় , আৰু কেতিয়াবা আনক জয়ী হ'বলৈ দিয়াটোও সময়ত আমাৰ ডাঙৰ জয়ৰ কাৰণ হ'ব পাৰে | প্ৰতিটো প্ৰতিক্ৰিয়া কৰাৰ আগত মনত ৰখা উচিত ঈশ্বৰেই সত্য আৰু সময়তকৈ শক্তিশালী কোনো নাই |
-
নকওঁ বুলি ৰাখি থোৱা কথাৰ নৈখন কলমে নিগৰে ...
সহস্ৰ কথানদী ইয়াতে বৈ থাকে ...
🌸🌸💚💚