ଆଜି ଆକାଶର ପକ୍ଷୀ ପ୍ରଶ୍ନ କଲା?
ଆଉ କେତେ ଦିନ?
ନିଜ ଇଚ୍ଛାକୁ ହାତରେ ମୁଠାଇବୁ?

ମୁଁହ ଉପରକୁ କରି ଓଠ ପାଖରୁ ଲୁହ ମଥା ବାଟେ ବୁହାଇବୁ?

ନିଜ କାମନାକୁ ଅନ୍ୟର ଶବ୍ଦରେ ଖୋଜିବୁ?

ସକାଳ ସ୍ୱପ୍ନରେ ଚମକି ଉଠିବୁ?

ଆଲୁଅ କୁ ଡରି ଅନ୍ଧାର କୁ ଦୌଡ଼ି ଯିବୁ?

ପଞ୍ଜୁରୀ ନା ଥାଇ ନିଜକୁ ବାନ୍ଧିବୁ ?

ଥରେ ଆସେ ନା ....ନୀଳ ଆକାଶକୁ ଉଡିଯିବୁ
ସବୁ ପ୍ରଶ୍ନ କୁ ମାଟିକୁ ଉଡେଇ ଦବୁ.......

-

ମନର କଥା ତ ମନରେ ରହୁଛି
କହିବାକୁ କେହି ନାହିଁ
ଆଖି ଲୁହ, ଆଖିରେ ରହୁଛି
ବହିବାକୁ ବାଟ କାହିଁ
ଯେତେ ସପନ ନିଦ ନେଉଛି
ଦେଖିବାକୁ ରାତି ନାହିଁ
ଚଲା ବାଟ ତ କଣ୍ଟାର ଗାଲିଚା
ଫୁଲ ଫୁଟିବ କି 'ପାଇଁ
ଜୀବନ ଅନ୍ଧାର ଆଲୁଅର ଛିଟା
ସେ ଛିଟା ଦାଗ ହୋଇଯାଏ
ସେ ଦାଗ ଲିଭିନି ତ ପାରେନା
ମରଣ ଆସିବା ଯାଏ
ଆଖିର ପ୍ରେମ ହୃଦୟ ଜାଣେନା
ହୃଦୟର ପ୍ରେମ ଜାଣେନା ମନ
ତ୍ରିକୋଣୀ ପ୍ରେମ କେହି ତ ନ ଥିବେ ଶୁଣି
ଆଖିର ଲୁହ ହୃଦୟ ବୁଝେନା
ହୃଦୟ ସ୍ପନ୍ଦନ କି ବୁଝେ ମନ
ମନ ଖୋଜୁଥାଏ ଆଖିର ପ୍ରେମକୁ
ଆଖି କି ପାରେ ଦେଖି ତାକୁ
ଜୀବନ ଜିଇଁବା ପାଇଁ ପ୍ରେମ ଦରକାର
ଦରକାର କି ଲୋଭ ମୋହ
ଆଖି ମନ ହୃଦୟ ସ୍ପନ୍ଦନ ମିଶିକି
ହୋଇ ଯାଏ ଏକ ଦେହ.....

-

ରୁଗ୍ଣ ଗଛ
ପତ୍ର ଯାଇଛି ଜଳି
ଅନେକ ଫୁଲ ଯାଇଛି ମରି
ତଥାପି ଆଶାର ନୂଆ ଲହରୀ କୁ
ନେଇ ଥାପିଛି ନୂଆ ଆକାଂକ୍ଷା
ପୁଣି ଜନ୍ମ ଦେଇଛି ନୂଆ ସୃଷ୍ଟି କୁ
ସେ ଏକ ଶବ୍ଦ ହୀନ

ମାତ୍ର ଆମେ କଣ ??

-

ଏକାକୀ ଜୀବନେ ଏକଇର ବଳେ
ନିଜେ ବଞ୍ଚିବାକୁ ହୁଏ ନିଜ କୌଶଳେ,
ନା ଥାଏ କାହା ଅହଂକାର ବଳ
ନଥାଏ ମିଠା ବଚନର ଛଳ,
ହାରିବା ଜିତିବା ସହ ହୁଏ ସମାନ
ଭାରି କଷ୍ଟ ଲାଗେ ମାନ ଅପମାନ
ନିଜ ଜିଦ କୁ ପାଦେ ଦଳିଦେଇ
ଜୀବନ ମାଟିକୁ କାଦୁଅ କରେଇ,
ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ପଶ୍ନରେ ସରେ
ଭବିଷ୍ୟତ ଆଖି ଆଗେ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା କରେ,
ମୁଠାଏ ଲୁହକୁ କୋହ ସହ ମିଶାଇ
ପୁଣି ବଞ୍ଚିବାକୁ ବାଟ ଖୋଜଇ,
ଆଖି ଆଗେ ଜୀବନର ଦେଖି ପରିଣତି
ତଥାପି ମାରିବାକୁ ମାଗେ ଅନୁମତି,
ଚାହିଁ ପାଦକୁ ନ ପାରେ ଫେରାଇ
ଆଗକୁ କାହା ସହ ଯିବକି ସେଇ,
କୁହୁଡି ଘେରରେ ଶୁଭେ ନିଜ ପ୍ରତିଶବ୍ଦ
କିଏ ଲିଭେଇଲା ମୋର ପ୍ରାରଦ୍ଧ,
ତଥାପି ହାରିବା ନା ଚାହେଁ ଏ ପ୍ରାଣ
ଜୀବନ ଗତିରେ ଜିତିବା କରେ ପଣ.....

-

ଅଳକାନନ୍ଦା କହେ ଆଜି ଭାଗିରଥେ ଚାହିଁ
ମୋ ନାମ ଲିଭିଯାଏ ସଙ୍ଗମ ପରେ କାହିଁ....
ଭାଗିରଥ କହେ ତୁମେ କେବେ ଲିଭିଲ...
ମୋ ସହ ମିଶି ପରା ଗଙ୍ଗା ହୋଇ ଗଲ
ଅଳକା କୁହେ ତେବେ ମୋର କି ଲାଭ...
ଦୁନିଆ ଯଦି ମତେ ଭୁଲିଯିବ
ତୁମ ପ୍ରେମେ ପ୍ରିୟ ଅସ୍ତିତ୍ୱ ହାରିଲି....
ତୁମ ପ୍ରେମେ ଜୀବନକୁ ତୁମର କରି ଦେଲି
ତୁମ ପ୍ରେମେ ଆରମ୍ଭ ହେଲା ଜୀବନ ଶୀର୍ଷକ
ତୁମ ସହ ଅନ୍ତ ହେଇଯାଉ ସମୟ ମୁଠାକ......


ଭାଗିରଥି କୁହେ ଅଳକେ ଚାହିଁ
ତୁମ ମଧ୍ୟେ ପରା ମୁଁ ଥାଇ....
ମୋର ଅସ୍ତିତ୍ୱକୁ ତୁମକୁ ଦେଇ
ମୁଁ ଚିର ଗଙ୍ଗା ହେଇଗଲି....
ପୁରୁଷ୍ୟତ୍ୱକୁ ନାରୀ କରିଦେଲି
ମୋର ଶାନ୍ତ ମନ ମଧ୍ୟେ ତୁମେ....
ଚଞ୍ଚଳତା ଭରି ଆଗେଇଲ କେମନ୍ତେ
ତେଣୁ ବୋଧେ ଚାଲିପାରିଲି.....
ପାହାଡ଼ ପରବତ କୁ ଡେଇଁଲି....
ଏବେ କୁହ ପ୍ରିୟେ କାହାର ରହିଲା ଅସ୍ତିତ୍ୱ..
କିଏ କାହା ପାଇଁ କଲା ନିଜକୁ ସମାପ୍ତ....?

-

ଜୀବନ ଆରମ୍ଭ ମାତୃ କୋଳେ
ଶେଷ ହୁଏ ପୁଣି ଶରୀର ଜଳେ।
ଜୀବନ ଜିଇବା ଯା ସାଥେ ଥାଏ
ସେହି ହିଁ ଜୀବନ ସାଥି ଟେ ହୁଏ।
ଯୌବନର ସାଥି ସଭିଏଁ ଥାଏ
ବୃଦ୍ଧା କାଳେ ଏକା ସେହି ତ ଯାଏ।
ମାତା ପିତା ପରେ ସେହି ସମ୍ଭାଳେ
ଏକା ନ ହେଲେ ମଣିଷ ସଭିଙ୍କ ମେଳେ।
ଯୌବନ ସୁଖ ସନ୍ତାନ ସୁଖ ହାରିଯାଏ
ଜୀବନ ସାଥି ଯଦି ଆଗ ଚାଲିଯାଏ।
ପତି ହଉ ଅବା ପତ୍ନୀ
ଏକ ବିନା ଏକ ଖୁର୍ଣ୍ଣି।
ଜୀବନ ରାସ୍ତାର ଅଙ୍କା ବଙ୍କା ସ୍ଥାନେ
ସେହି ସାଥି ଥାଏ ବନ ନିର୍ଜନେ।
ଏକ ବିନା ଅନ୍ୟ ଗତି ନାହିଁ
ସେହି ଜୀବନ ସାଥିଟିଏ ହୋଇ.......

-

ଖୁସି ଦୁଃଖର ଏ କି ଅପୂର୍ବ ମିଳନ
ଭଉଣୀ ଚାଲିଯାଏ ବଦଳେଇ ଭାଇର ଜୀବନ
ଏକ ରକ୍ତ ବିନ୍ଦୁର ପଥ ହେବ ଭିନ୍ନ
ସାମାଜିକ ପ୍ରାଣୀର ଏ କି ଅଭିଶପ୍ତ ବର୍ଣ୍ଣ।

ତୁ ଆଜି ଚାଲିଯିବୁ, ତୋ ଘରକୁ
ମୁଁ ବୋଧେ ହରେଇବି ମୋ ଅଧିକାରକୁ
ଇଚ୍ଛା ହେଲେ କହି ପାରୁ ନଥିବି କାହାକୁ
ମନକୁ ବୁଝାଇ ରୋକି ହୁଏନି ଲୁହକୁ।

ଝଗଡା କରିବି ଆଉ କା ସହ
ମିଛେ କନ୍ଦେଇ, ଦେହେ ବି ଯିବନି ତା ଲୁହ
ଭଙ୍ଗା ଗଢ଼ା, ଧୂଳି ମାଟିର ଆମ ଖେଳ
ଅଧା କରିଯିବୁ ବୁଝିବାକୁ ତୋ ଜଞ୍ଜାଳ।

କିଏ ଆଉ ତୋ ମୋ, କହି ପଛେ ଗୋଡ଼ାଇବ?
ନ ଖାଇ ରାତି ଦିନ କେ ଜଗି ବସିବ?
ଜୀବନର ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ହାତ ଧରି ନେବ?
କିଏ ଆଉ ବାପାମାଆ ଗାଳିରୁ ବଞ୍ଚାଇବ

ଛାତିକୁ କରି ପଥର ହସି ହସି ସହି
ଲୁଚି ଲୁଚି କାନ୍ଦୁଥାଏ ଓଠକୁ ଚାପିନେଇ
ଚାହିଁବସିବି ତୋ ଆସିବା ବାଟକୁ
ଧାଇଁଯିବି ଭାଇ ଡାକ ଶୁଣିବାକୁ,କବାଟ ପାଖକୁ।......

-

ଅଂଶ ନଥିଲି ମୁଁ ତା କାହାଣୀର,
ଅଭିନୟ କରୁଥିଲି ବାସ ଏକ ଚରିତ୍ରର।

ମନ ମଧ୍ୟରେ କରି କେତେ ଆଶା ପୋଷଣ
ଏହି ଠିକଣାରେ ବଞ୍ଚିବାକୁ କଲି ପଣ।

ସୁନ୍ଦର ଅଭିନୟ ବୋଲି ମନେ ଥିଲା ଗର୍ବ
ଅଭିନୟ ବାସ୍ତବ ସାଜି ହେଇଗଲା ସର୍ବ।

ନାଟ୍ୟକାର ମନରେ ବୋଧେ ଥିଲା ଅନ୍ୟ କିଛି
ବିଧାତାର ରଙ୍ଗମଞ୍ଚକୁ ପାରିଲିନି ବୁଝି।

ମୁଖ୍ୟ ନାୟିକା ସେ, ଭାବୁଥିଲି ନିଜକୁ ନାୟକ
ଗଳ୍ପ ସରିଗଲା ହେଲେ ରହିଗଲି ପର୍ଦା ପଛକ।

ନାୟିକା ନାୟକ ପ୍ରଥମ ଉପସ୍ଥାପନା
ଗୋଟିଏ ଅଙ୍କରେ ହୋଇଗଲା ଚୂନା।

ପରଦା ପଛରେ ରହିଗଲା ସବୁ
ମଞ୍ଚ ବାଛିନେଲା ଆଉ ଏକ ନବୀନ କୁ।

ମଞ୍ଚ ଭାଙ୍ଗିଗଲା ନାଟକ ହେଲା ସମାପ୍ତ
ତଥାପି ମୁଁ ଠିଆ ହେଇ ରହିଗଲି ନତ ମସ୍ତକ.।

ଲିଭିଗଲା ସଭିଙ୍କ ମୁଖରୁ ସେ ଦିନର କାହାଣୀ..
ନା ମୁଁ ହେଲି ରାଜା ନା କରି ପାରିଲି ତାକୁ ମୋ ରାଣୀ..

-

ଝଡି ବର୍ଷାର ଜିଦିଆ ଜଳଧାରାଟିଏ
ପୁଣି ବସନ୍ତ ଆଗମନରେ ଲାଜେଇ ଫୁଲଟିଏ
ବୈଶାଖ ନିଦାଘର ନିଚ୍ଛକ ବାସ୍ତବ ଟିଏ
ମଉଳା ଫୁଲର ବାସ ଟିଏ
ପରି ହୋଇ ରୁହନ୍ତିକି
ତୁମ ଜୀବନେ ଅସ୍ପଷ୍ଟ ବାସ୍ନାଟିଏ ...

-

କଣ ସେ ଅତୀତ?

ଜୀବନର ନୌକାରେ କାତ ଧରି
ପଛକୁ ଠେଲି ଦେଉ ଥିବା ସମୟର ସ୍ରୋତ ଅତୀତ.....
ଆଖି ଅପାରନ୍ତା ଲହରୀ ହେଉଛି ଭବିଷ୍ୟତ....
ଆଉ ଆମେ ହ୍ରଦର ସଂଘର୍ଷ ରତ
ନୌକା ଚାଳକ ମାତ୍ର.....
ଲକ୍ଷ୍ୟ, ସ୍ମୁତି, ଇଚ୍ଛା, କାମନା, ଐଶର୍ଯ୍ୟ
ଆକାଂକ୍ଷା, ସ୍ବପ୍ନ, ଦୁଃଖ, ଖୁସି.... ଏକ ଏକ ଲହରୀ....

-