പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ കൃപ
പുറത്ത് നല്ല കാറ്റാണ്, ഇന്നേരത്തെ കൊടും ചൂടിൽ ഒരു നല്ലിളം തെന്നലെന്നെ നിർത്താതെ തഴുകവേ, വിഫലമായ മോഹങ്ങളുണർത്തിയ നോവുകൾ ഞാൻ താനേ മറക്കുന്നു.
ഈ തെന്നൽ നിലച്ചുപോകരുതേയെന്ന് ഞാനാശിച്ചു പോകുന്നു.
ഒരു കടൽ കരയിലോ, കുളക്കടവിലോ, പാറപ്പുറത്തോ, ജനലരികിലോ കണ്ണെത്താ ദൂരത്തേക്ക് സ്വന്തം ചിത്തത്തെയോർത്ത് സഹതപിച്ച് നിൽക്കുമ്പോൾ മഴയെക്കാളേറെ കൊതിച്ചത് തലോടൽ പോലൊരു തെന്നലിനെയായിരുന്നുവെന്ന് ഞാനറിയുന്നു.ഏകാകിയായ നേരത്ത് ഒരായിരം ചിന്തകൾ തലച്ചോറിനോട് യുദ്ധം ചെയ്യുമ്പോൾ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ രൂപരഹിതമായ ആ മനോഹര സൃഷ്ടി എന്റെ മനസ്സിനും ശരീരത്തിനും വിരാമമേകുന്നു, ഭൂമി ദേവത കരുണ കാണിക്കുന്നു, ഞാൻ പ്രകൃതിയെ ആശ്രയിച്ച്, അതിലലിയാൻ ശ്രമിക്കുന്നു.
-