ପ୍ରାପ୍ତିର ସୁଖ ଯଦି ନାହିଁ ମୋ ଭାଗ୍ୟେ
ଆଶାର ବୀଜ କାଇଁ ବୁଣୁଛ,
ଶୋଇଯିବି ଜହ୍ନକୁ ଦୁଃଖ ଶୁଣେଇ
ସହି ନ ପାରିବି ଉପୁଡିଗଲେ ଗଛ।

-

ତୁମ ମିଠା ମିଠା କଥାରେ ମୁଁ ଏମିତି ଭାସିଗଲି ,
କୋଉଟା ମୁଖା କୋଉଟା ମୁହଁ ଚିହ୍ନି ନ ପାରିଲି।

ତୁମେ ନିଜର କହି ମୋ ସୁଖରେ ନିଆଁ ଲଗେଇଲ
ମୁଁ ପାଣି ଟୋପେ ପାଇଁ ପୁଣି ତୁମକୁ ନେହୁରା ହେଲି।

-

                 ଭାଗ-୨
ପୁଅ ବୋଲି ତ ସେ ଘରର ମେରୁଦଣ୍ଡ 
ଝିଅ ହେଇଥିଲେ....
ବୁନ୍ଦାଏ ଲୁହରେ ବାପାଙ୍କ ଛାତି ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ ,
ଟିକିଏ ଝୁଣ୍ଟିପଡିଲେ କାନ୍ଦି ଉଠେ ଦାଣ୍ଡ।

ପୁଅ ବୋଲି ତ ସହିଯାଏ ଅତ୍ୟାଚାର 
ଝିଅ ହେଇଥିଲେ.....
ଟିକିଏ ଚିତ୍କାରରେ ଜମିଥାଆନ୍ତା ଭିଡ,
ଖୋଲିଯାଆନ୍ତା ଥାନାରୁ କଚେରିର ଦରବାର,
ଉତ୍ତୋଳନ କରିଥାଆନ୍ତେ ଅୟୁତେ ସ୍ୱର।

ପୁଅ ବୋଲି ତ ମୁଣ୍ଡାଏ ଦାୟିତ୍ୱର ବୋଝ
ପିନ୍ଧେ କର୍ତ୍ତବ୍ୟର ବେଡି,
ଜାଳେ ନିଜ ସ୍ୱପ୍ନ କିଣିବାକୁ ଘରର ଖୁସି 
ଅଗଣା ହସିବ ବୋଲି 
ଲିଭିଯାଏ ନିଜେ ଆୟୁଷକୁ ଘିଅ କରି।

*ଅନୀତା ଦାସ*
ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀ, ଯାଜପୁର 

-

*ସମାନତା ନା ବିଭେଦତା*
 
ଝିଅ ବୋଲି ତ ଅନ୍ଧାର ଡର
ପୁଅ ହେଇଥିଲେ....
ଦୂରକୁ ଦୂରକୁ ଆଖି ପାଉନଥିବା ସହର
ମଧ୍ୟରାତ୍ରିର ବହଳ ଅନ୍ଧକାର,
ଧୁ ଧୁ ଖରାବେଳର  ପହର 
ସବୁ ହେଇଥାଆନ୍ତା ତା'ର।

ଝିଅ ବୋଲି ତ ଲାଜ ତା ଗହଣା,
ପୁଅ ହେଇଥିଲେ....
ତା ଦେହରେ ଖଞ୍ଜା ଥାଆନ୍ତା ଡେଣା
ବେଖିଆଲି ହେଇ ଉଡିଥାନ୍ତା ଅଗଣାରୁ ଅଗଣା
ଗୋଟିଏ ଜନମେ ତା ଭାଗେ ନଥାନ୍ତା ଦୁଇଟା ଠିକଣା।

ଝିଅ ବୋଲି ତ ତା ଦୁନିଆ ଏରୁଣ୍ଡି ଭିତରେ
ପୁଅ ହେଇଥିଲେ....
କେହି ଦେଖିନଥାନ୍ତେ ପ୍ରଶ୍ନିଳ ଆଖିରେ
ପଚାରିନଥାନ୍ତେ ଏତେ ବିଳମ୍ବ କେଉଁ କାରଣରେ
ସ୍ୱପ୍ନକୁ ଶିଡି ମିଳିଥାଆନ୍ତା କ୍ଷଣିକ ଭିତରେ।

ଝିଅ ବୋଲି ତ କଢିରୁ ମଉଳେ 
ଚୁଲି ଜାଳୁ ଜାଳୁ ଦୁଃଖକୁ ଜାଳେ
ଲୁହକୁ ଚାପି ହସରେ ଝୋଟି ଆଙ୍କେ 
ପାଦରେ ବେଡି ପିନ୍ଧି ପାଉଁଜିର ନାଟକ ଲେଖେ।
            କ୍ରମଶଃ....

*ଅନୀତା ଦାସ*
ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀ, ଯାଜପୁର 

-

ସେ ସମୟଟା ଏତେ ନିଷ୍ଠୁର ହବାର ନଥିଲା,
କାହା ଶୋଷର ଶିକାର ତାକୁ ହବାର ନଥିଲା
ଶ୍ୱେତରଙ୍ଗ ତା ଡ୍ରେସ ହଳକରେ ଏମିତି
ରକ୍ତ ଛିଟା ଲାଗିବାର ନଥିଲା,
ସେ ନାରୀଟିଏ ହବାର ନଥିଲା।

-

ତମେ ମୋ ବଗିଚାରେ ଫୁଟିଥିବା ସେଇ ରକ୍ତ ଗୋଲାପ ଫୁଲଟିଏ,
ଯାହାକୁ ଦେଖିବାକୁ ମତେ ଭାରୀ ଭଲଲାଗେ,ଛିଡେଇବାକୁ ନୁହେଁ।
❤️❤️

-

ତମେ ମୋ ବଗିଚାରେ ଫୁଟିଥିବା ସେଇ ରକ୍ତ ଗୋଲାପ ଫୁଲଟିଏ,
ଯାହାକୁ ଦେଖିବାକୁ ମତେ ଭାରୀ ଭଲଲାଗେ,ଛିଡେଇବାକୁ ନୁହେଁ।
❤️❤️

-

ଦିନଟିଏ ନୁହେଁ କ୍ଷଣଟିଏ ମାଗିଥିଲି
ତା ସମୟ ବାରିଧିରୁ
ସେ ବ୍ୟସ୍ତତା ଆଳରେ ବଞ୍ଚିତ କଲା
ସେଇ କାଣିଚାଏ ପ୍ରେମରୁ।
ତା ପାଇଁ ତା ସମୟଗୁଡା ହୀରାଠୁ ବି ଦାମୀ
ମୁଁ ଏଠି ମୋ ଗହଣା ବିକୁଛି ସେଇ
ଦାମୀ ସମୟରୁ ଟିକିଏ କିଣିବାକୁ।

-

ସେ କ'ଣ କେବେ ପଢିଥିବ ମୋ କବିତାକୁ
ନା ବୁଝିଥିବ କବିତାରେ ଥିବା ପ୍ରତିଟି ଶବ୍ଦକୁ,
ଯଦି ପଢିଥାନ୍ତା ,ଯଦି ବୁଝିଥାନ୍ତା ହୁଏତ ଜାଣିଥାନ୍ତା
ମୋ ଶବ୍ଦ ଗୁଡିକ ଖାଲି ତା ପାଇଁ ଉତ୍ସର୍ଗୀକୃତ
ଯଦି ସେ ଆସିପାରନ୍ତା ମୋ କଳ୍ପନାରେ ତେବେ
ଅନୁଭବି ପାରନ୍ତା ମୋ ଭାବନା ରାଇଜରେ ଥିବା ତା ରାଜତ୍ଵ।

-

ଆମ ଓଡ଼ିଆରେ ଗୋଟେ କଥା ଅଛି । କୁହନ୍ତି ବର୍ଷର ପ୍ରଥମ ଦିନରେ ଯାହା କରିଥିବ , ବର୍ଷସାରା ସେମିତି କଟିବ। ଏଇ ବର୍ଷକୁ ମିଶେଇ ଛଅ ବର୍ଷ ହେଲାଣି ମୋର ପ୍ରଥମ ଦିନ ବସ୍ ରେ ବିତିଯାଏ । ବୋଧହୁଏ ସେଥିପାଇଁ ମୋ ଜୀବନଟା ଯାତ୍ରା ହେଇଗଲାଣି। ଯୋଉ ସହରରେ ମନ ଲାଗିଥିଲା ସେ ସହର ମୋ ଭାଗ୍ୟରେ ନାହିଁ।ଯୋଉ ସହର ଭାଗ୍ୟରେ ଲେଖା ସେ ସହରରେ ମନ ଲଗେଇ ପାରିଲିନି। ମନ ଆଉ ଭାଗ୍ୟର ଲୁଚକାଳି ଖେଳ କେଜାଣି କେବେ ସରିବ ? ମୋ ଜୀବନ ନୌକା କେବେ କୂଳ ଛୁଇଁବ!!

-