मनी कोंडू कस स्वतः ला या दुनियेच्या पिंजऱ्यात,
पाय मोकळा की श्वास ह्यात कळलेच नाही कधी अडकलो ह्या जबाबदारीनंच्या पंध्यात...🍁

-

बाबा

बाबा ह्या दोन अक्षरात सार काही समावलेल्या,
फणसारख व्यक्तिमत्व बाहेरून काटेरी पण आतून मात्र तेवढंच गोड आणि रसाळ , कोणालाही न पटणार पण सर्वांना खुप जास्त आवडणार असं हे रसायन.
आपल्या मुलांच्या आयुष्यात त्यांना काही कमी पडू नये म्हणून स्वतः अहोरात्र खपत असतो तो बाप असतो.
कर्तव्य आणि सामाजिक बांधिलकी ह्यांचा योग्य संगम घालून आपल्या कुटुंबाला ही तेवढंच प्राधान्य देतो तो बाप असतो,
तळहाताच्या फोडाप्रमाणे संपूर्ण आयष्यभर जपतो तो बाप असतो,
आयुष्याच्या ह्या परीक्षेत संकटांना सामोरे जाणे हाच त्याचा ध्यास असतो ,
कधी आलंच संकट कुटुंबा पुढे, आधी बाप पुढे ठाकतो
जळत्या विस्तवाची आस मागे सारून तुम्हा तो स्वतः झेलतो,
थकतो ,
दमतो पण पुन्हा नव्या जोमाने आयुष्याला सामोरे जातो तो बाप असतो.

Jayesh Pawar

-

माय मराठी

मातृत्वची ढाल मराठी ,
सह्याद्रीची शाल मराठी ,
श्वासा श्वासात माझी माय मराठी ,
स्पंदानातिल ऊर्जा मराठी ,
निखळ समुद्रातील पाणी मराठी,
अथांग आणि अपार साहित्यातील वाणी मराठी ,
कुसुमाग्रजांच्या कविता आणि प्र के अत्रे चे करहेंचे पाणी,
ज्ञानेश्वराचे अभंग आणि मुक्ताईच्या ओव्या,
जुंपला गेला ह्यातूनच साहित्याचा पाया ,
अमृता जैसी वाणी ,
नभा नभात शिरते,
तू कोण, मी कोण
असा भेदभाव न करता आपले से करते ,
जन्मलो महाराष्ट्र भूमीत ,
अभिमान मराठीचा ,
ठसा आमुच्या मनी आदर मराठीचा...

Jayesh Pawar

-

इसिलिये हम गिरे नही ,
वक्त खराब था फिर भी हम रोये नही ,
नशा सी लगती थी जिंदगी फिर भी हम झुके नही ,
हर दफा बहते आसू के पीछे एक मिठी मुस्कान लेके खडे रहे ,
पर इस आदमियो के भिड मे हम कभी किसी को दिखे नही...

Jayesh Pawar

-

कस्तुरीचा सुगंध दरवळवावा
जणू नभात हा माझा श्वास मिसळवावा
माझ्या सवे हा देह माझा
ह्यातल्या " मी " पणाचा नाश व्हावा
थकलेल्या ह्या शरीराच्या माझ्या ऱ्हास व्हावा
पुन्हा नव्याने " माणूस " म्हणून
जन्मास येता यावे हाच मनी ध्यास असावा

-

धुंडते धुंडते मंजिल को कही दूर चला आया ,
कहा पता पैरो को मे तो अपना गाव छोड आया ....

-

नभात तो श्वास विरला ,
मातीत तो पावसाचा गंध मुरला ..
अफाट त्या सागरात ,
शिंपल्यात एक मोती गवसला ..
शोधला मी त्याला कित्येकवेळी ,
हातातून तो मात्र सहजच निसटला ..
सुरकुतलेल्या त्या चेहऱ्यावर ,
मंद गार हवेचा मारा बसला ..
झिजलेल्या त्या देहाला चिरून ,
‘ श्वास ‘ मात्र पुढच्या प्रवासाला निघाला ...

Jayesh Pawar

-

सून तो सही मेरी जिंदगी
कुछ बाते है बतानी
कल की फिकर छोडी तो
आज की रात सुकुन मै है बितानी
भाग रहा हुं अरसो से पर ठिाकानो का पता नहीं
वो खुशी मिलती कहा अब इंसानो का ही अता पता नहीं
हारा मे नही , हारा मेरे अंदर का इंसान है
खाविशो के गर्दिश मै पीछे छोड़ आया वह स्वाभिमान है
हौसला रखकर बस आगे बढ़ने की तयारी है
चाहें कल मरे या आज मौत किसे प्यारी है
रिवायतों मै अब थोड़ा उलझा हूं
गमों की सादगी भी तो जतानी है
अकेले ही सही लंबा सफ़र तय करना है
कल के देखे सपने आज ही तो पूरा करना है

-

नारी
चालते ती पाऊलवाट एकटी आजही ,
असंख्य अडथळे पायदळी रोज तुडवत ..
भीती नाही कसली आता तिच्या मना,
पाठीचा मात्र तिच्या नेहमी असतो ताठ कणा ...

जबाबदारीच्या ओझ्याखाली आजही जगते ,
पोरं जगवण्याचा प्रयत्नात स्वतः तीळ तीळ राबते ,
निधड्या छातीने समाजाशी दोन हात करते ,
बिनधास्त होऊन कधी मुक्त संचार करते ,
वात्सल्याचा हात डोक्यावरती फिरुनी ,
पोरक असलेल्यांना ही आपलसं करते ,
बळी न पडता कुठल्या लोभाला ती पुढे मार्गक्रमण करते ,
सावित्री सारखी समाजाला साक्षर करते ,
अन्यायाला वाचा फोडून सत्यावर अश्वारूढ होते ती ,
सोसून हा सारा अन्यायाचा मारा ,
लढण थांबवत नाही ती ..
लाख आल्या अडचणी समोर ,
पण कुणासमोर लाचारीने हात पसरवत नाही ती ...

कैक हीचे रूप आणि अफाट हीची क्षमता,
हिरकणीने ही बुरुजावरुन उतरावे हीच तिची ममता ..
एकमेव ती कर्तृत्ववान जगात भारी ,
आदिशक्तीचे रूप तिच्यात ती जणू एक नारी ...

Jayesh Pawar

-

जान कर भी अनजान हुए तो क्या कहना ,
एक राज ये किसी दिन हमें भी ज़रूर बताना ।।

-