এয়া মাজ নিশা। মন গৈছিল কলমখন হাতত তুলি, দুৱাৰ খিৰিকী বন্ধ কৰি, বগা কাগজৰ মসৃণ পৃষ্ঠাত তোমাৰ নামত কবিতা লিখিবলৈ...মন গৈছিল তোমাৰ নামত লিখা চিঠিখন ধুনীয়া খাম এখনিৰ সৈতে সজাবলৈ... কিন্তু...!! কিন্তু কিবা লাভ হ'ব জানোঁ! হৃদয়ৰ দুৱাৰত খুন্দা মৰা প্ৰেমৰ উচুপনি তুমি শুনা পাবানে বাৰু? হানি-খুচি হত্যা কৰা মৰমৰ 'ব দ্বীপ'ত পুনৰ ৰোৱা সুখৰ গছজোপা গজিবনে আৰু?

নাই... আগৰ সেই ইভ' নাই দিবলৈ সাৰ-পানী, ইফালে সাগৰ কৰিছা খৰাং মৎস্যকন্যা তুমি! তথাপি তুমি সুখত থাকা নিজৰাটি হৈ, অচিন দৃষ্টিৰে কান্দিব কবিতাই মোৰ তোমালৈ বুলি ৰৈ!!

-

কেতিয়াবা মন যায় ক'ৰবাত গুচি যাওঁগৈ বুলি... নিৰ্জন-নিস্তব্ধ পাহাৰ এখনত উঠি এই ব্যস্ততাভৰা জীৱনৰ স্পৰ্শ নোপোৱাকৈ জীয়াই থাকিম! বিলাসী জীৱনৰ সন্ধান বিচাৰি সৰু-সৰু সুখৰ উৎসবোৰক মোচৰ মাৰি ভাঙি দিয়া মানুহ যে হ'ব নোৱাৰিলোঁ! জংঘলৰ খৰিকটীয়া জনৰো সুখ আছে, তেওঁ উপলব্ধি কৰিব পাৰে সুখৰ মূল্য কি! দুদিনীয়া জীৱনত সুখী হোৱাৰ স্বাৰ্থত নিজে নিঃস্বাৰ্থ হৈ থাকিবৰ মন। মই সেয়া কৰিব নোখোজোঁ, যে মৃত্যুৰ আগদিনা ভাবিব লাগিব- জীৱনটো বৰ সুন্দৰ হলহেঁতেন,ব্যস্ততাত সময় নাই নাই বুলি মোৰ সন্তানটোক এবাৰ সোণটি বুলি মাতিবলৈ নহ'ল; তেওঁ চাগে কিমান আশা কৰি আছিল!

-

Corona toh yuhi badnam hae, asli virus toh logo ka dil hota hae!!

-

Ignorance kills more than a cigarette 🙂

-

মই অব্যক্ত হৈ ৰ'ম যুগ ধৰি
এদিন তৰাই গণিব মোৰ হৃদয়ৰ ধপ্‌ধপনি
নষ্ট হৃদয়ে চিঞৰিব
আকাশ খহি পৰিব
শেষ সন্ধিয়াত বাটৰুৱা হৈ ৰ'বগৈ কেতেকী।

-

বৰষুণৰ পানীত অমৃত বৰষিৱ
হেঁপাহৰ সৌজন্যত সুবাস বিচাৰি
মেঘ ভেদি কোমল ৰ'দ বিয়পিব।

শ মাইল বাট মুহূৰ্ততে পাৰ হৈ পাইছা নে?
এবাৰ হাত ধৰি চোৱা,
বিৰক্তি লগা সময়বোৰত পাখি লগাই
হেজাৰ ধুমুহাক চেৰ পেলাই
মিনিটতে আশাৰ আলয় পাবা।

-

তুমি আহি মোক দি গ'লা;
ডাৱৰীয়া বতৰ কিন্তু ফৰকাল মন আজি
হেজাৰ মৰম ৰাখিছিলোঁ গুপুতে সাঁচি
চকলেটৰ এটা টুকুৰা হিচাপে পঠিয়ালোঁ সাজি!

মৰমক তুমি এই চকলেটটিৰ দৰেই
সদায় হাঁহিমুখে ল'বা না আদৰি
তোমাৰ মিঠা মাতৰ গুনগুণনী শুনি
পাৰ কৰিম দিন জগত পাহৰি।

মাথোঁ মিঠা মিঠা অনুভূতিবোৰ
তিতা কৰি নল'বা,
স্মৃতিৰ পাতবোৰ ব'লা সযতনে সজাম
প্ৰেম আমাৰ হৈ ৰ'ব শুৱলা।

-

মই যে নহয় পাৰ
বিলাই দিবলৈ সুখৰ চিঠি!
মই যে নহয় ৰুমাল
মচি দিবলৈ দুখৰ চকুপানী!

মই হলোঁ ৰাৱণ লঙ্কাৰ
তোমাক পাবলৈ হেজাৰ যুদ্ধ কৰিলোঁ,
ৰামে মোৰ ভালপোৱাক লৈ প্ৰশ্ন কৰে
ইমান সুযোগ পাইয়ো মই
সীতাৰ সতীত্ব কিয় নেহেৰুৱালোঁ!

-

पता नहीं क्यों रात जितनी गहरी होती है
उतनी ही पढ़ाई में कम, कबिता में ध्यान ज्यादा हो जाता है!

-

প্ৰেমে হেনো আঘাত কৰে!

-