മായ





പ്രിയ

-

വേർപിരിയലിന്റെ വേദന...
മനസ്സു നഷ്ടമായിട്ടും കണ്ണുകൾ നിറയാതെ പുഴുക്കൾക്കിരയാവുന്ന ശരീരത്തിന്റെ വേദനയാണ് തീവ്രം.....അഴുകി ജീർണിച്ചു തുടങ്ങുമ്പോൾ അക്കാലമത്രയും തന്റെ തുടിപ്പിൽ അലിഞ്ഞു ചേർന്നൊരു ആത്മാവിന്റെ നിർവികാരതയെ ആ ശരീരം കണ്ടു...

കാഴ്ച മങ്ങി തുടങ്ങിയ കണ്ണുകളും
കേൾവി നഷ്ടപ്പെട്ട കാതുകളും
ബലഹീനമായ അസ്ഥികളും
ക്രമരഹിതമായി പ്രവർത്തിക്കുന്ന ആന്തരാവയവങ്ങളും വിട്ട് പോയ ആത്മാവ് ഒരിക്കലും പറഞ്ഞതുമില്ല ഉപയോഗിച്ചു ഉപേക്ഷിച്ച ശരീരത്തിനോടുള്ള വേർപാടിന്റെ വേദനയുടെ കഥ....

-

ഭൂതകാല സ്മൃതികളുടെ ഭാരമില്ലാതെ
അപരചിതരെ പോലെ
ഒരു വട്ടം കൂടി ഒന്നു കാണണം..
മറ്റൊരു ശിശിരത്തിനും വർഷത്തിനും വസന്തത്തിനും നൽകാൻ ഓർമകൾക്കൊരിടം കൊടുക്കാതെ,
ഹൃദയത്തിലൊരു മുറിവു ശേഷിക്കാതെ വെറുതെ കാണണം..
സ്വന്തമാണെന്നൊ സ്വന്തമല്ലെന്നോ ഭയമില്ലാതെ
ആയിരമായിരം മുഖങ്ങളിലൊന്നു മാത്രമായി വെറുതെ ഒരിക്കൽ കൂടി കാണുക..
ഹാ കഷ്ടം!!!
ആരുമല്ലാത്ത നീ എനിക്കെത്ര അന്യനാണ്..
പ്രിയ

-

കപാലധാരിയാം നിനക്കിന്നു
കൂവളപ്പൂക്കളാൽ ഒരുക്കിയ
വരണമാല്യം ചാർത്തിടാം.
നീ ഇന്നണയുമ്പോൾ,
പിംഗല വർണം തിളങ്ങും മിഴികളെ
കണ്ടുനിൽക്കുവതെങ്ങിനെ??
പൗർണ്ണമി വിടർന്ന മന്ദസ്മിതത്തെ, കാണാതിരിക്കുവതെങ്ങിനെ??
പാരിജാത മലരുകൾ സാക്ഷി നിൽക്കെ
നീ വരിച്ച മാത്രയിൽ
ജന്മ സായൂജ്യം ഈ പരിണയം.

പ്രിയ

-

മറവിയുടെ കല്ലറയിൽ നീയെന്നെ അടക്കം ചെയ്തപ്പോൾ..നമ്മുടെ ഓർമകൾ അവിടൊരു താജ്മഹൽ തീർത്തിരിക്കുന്നു.. നീയതു കാണുക,
നിന്റെ 'ഹൃദയം' പോലും വിസ്മയിക്കട്ടെ..
പ്രിയ

-

വാരിപ്പുണർന്നു മാറോടണയ്ക്കുന്ന, നെറ്റിയിലൊരു ചുംബനത്താൽ എന്നെ ധന്യമാക്കുന്നൊരു കാമുകനാണ് നീയെന്ന അന്ധ വിശ്വാസം ഞാൻ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു..
എന്നിലെ കാമുകി ആരാധികയിലേക്ക് പരിവർത്തനപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു..നമുക്കിടയിൽ പ്രണയം എന്നൊന്നില്ല..ഇപ്പോൾ നീ എനിക്ക് കേവലമൊരു ദൈവമാണ്.. ഞാൻ നിന്റെ ഭക്തയും...
പ്രിയ

-

മായ കാഴ്ചയാൽ വിസ്മയിക്കും
മാന്ത്രിക ബിംബമീ ഛായാമുഖി.
ഉള്ളു നീറിലും ചെന്നു നിന്നു ഞാൻ
ശങ്കയോടെ അതിൻ മുന്നിലായ്.
മുന്നിൽ കണ്ടതോ ഉള്ളിനുള്ളിലായ്
കാത്തുവച്ച നിൻ രൂപവും.

കണ്ടുനിൽക്കവെ കണ്ഠമിടറുന്നു,
ഈറനാവുന്നു കണ്ണുകൾ..
ബിംബമായൊരെന്നിലെ
പ്രതിബിംബമാകുന്നുവെങ്കിലും
കണ്ടതില്ല നീ, എന്നെയും
എൻ ഉള്ളിലുള്ളൊരു നിന്നെയും.

പ്രിയ

-

LOVE without ACTION and

ACTION without LOVE!!

Reasons may vary... But both are same...!!

Priya

-

ഞാൻ മനസ്സിലാക്കിയിടത്തോളം ദൈവത്തേക്കാളും വലിയ സൈക്കോ ഭൂമിയിൽ ജനിച്ചിട്ടില്ല എന്നു തോന്നുന്നു...
പ്രിയ

-

നിന്നോടു പറയണമെന്ന് തോന്നിയതു കൊണ്ട് എഴുതുന്നു
തനിച്ചിരുന്നാൽ അനുവാദമില്ലാതെ പണ്ടെന്നോ മുറിവേറ്റ ഹൃദയം വിങ്ങിതുടങ്ങും..
ഏകാന്തത കൊണ്ടല്ല.. എവിടെയോ ഏകയായൊരെന്നെ ഓർത്തിട്ടായിരിക്കാം....
സ്നേഹിക്കപ്പെടുക എന്നാൽ ഭാഗ്യം മാത്രമല്ല,അനുഗ്രഹം കൂടിയാണ്...
കൂടെയില്ലലോ എന്നതിനേക്കാൾ
വിട്ടുപോകുമെന്ന തിരിച്ചറിവ് ..
സ്വന്തമല്ലലോ എന്നതിനേക്കാൾ
മറ്റാരുടെയോ ആണെന്ന തിരിച്ചറിവ്...
ഒന്നും സ്നേഹത്തെ തടയുന്നില്ല...
വെറുക്കാനല്ല.. സ്നേഹിക്കാതിരിക്കാനായെങ്കിലെന്നാണ് മോഹിക്കുന്നത്...
പ്രിയ

-