પ્રથમ પગલું ભર્યું મરુસ્થળ પર,
છાયો જોયો તો હું ભૂલી ગયો,

કંટક પંથની આદત હતી મને,
ગુલાબ જોયું તો હું રડી ગયો,
~'હાર્દ'

-

મારા દિલે મનાઈ ફરમાવી છે મને,
હવે લાગણીઓ સાથે રમવા નઈ દઉં તને,
~'હાર્દ'

-

ભરત ભરેલા વસ્ત્રોમાં, આ ગરવી ગુજરાતણ નાર,
મનડાં મોહી એ બેસે, પછી હૈયાં કેમ ન માને હાર,
~'હાર્દ'

-

જઈ બેઠો છું એવાં ટેકરે,
જ્યાં ધરા ને આભનો મિલાપ દેખું,
એમાં વરસી છે વસમી ઘડી,
જ્યાં બધાને એકબીજાથી ખિલાફ દેખું,
~'હાર્દ'

-

મુજ સ્પંદમાન હૃદયનું સ્પંદન છે તું,
એક છબીમાં રચેલું મનોમંથન છે તું,

યદમ પણ જાણે આભાર વ્યક્ત કરે,
અશ્રુઓ નાં અભિષેકનું વંદન છે તું,

ભટકતાં રહેતા એકલા જગતમાં,
મુજ ભોમિયા માટે નું બંધન છે તું,

હદયપટલ પર વહેતાં એ કાયમ,
અમીરસનાં ઝરણાં નું કંચન છે તું,

નતમસ્તક થવું સદાય ગમે મને,
એ સુંદરતાનું કોઈ મંજર છે તું,
~'હાર્દ'

-

मत पूछ, मेरे अतीत के बारे में
तु अपना वर्तमान भुल जायेगा

बाढ़, सुखा सबकुछ मिलेगा तुझे
पर तु कहानी समझ भूल जायेगा
~'हार्द'

-

हमारा भी एक दफा दिल किया
किसीने चाहने पर मजबूर किया

फिर इश्क़ की ऐसी बीमारी लगी
पर मसरुफ़ियत में न इलाज किया
~'हार्द'

-

जमाने की सोच से मेरी सोच अलग है,
पर कुछ ज्यादा नहीं
जितना बाट सकता था खुद को बाटा,
बस इससे ज्यादा नहीं
~'हार्द'

-

કલમને કાગળ સુધી પહોંચવું
પણ સમય કરાવે છે પ્રતિક્ષા
લાધવું અંજલિ ભરીને મારે
'હાર્દ' વર્ષોથી છે આ પ્રતિક્ષા
~'હાર્દ'

-

સળગતા બે લાકડાં, રાખ બનવા તૈયાર છે
'હાર્દ' પૂછો આદમને શું એજ એની કાલ છે
અવિરત ફરતાં અનોખાં કાળચક્ર માં
માનવીની દુર્દશા, પણ હકીકત આજ છે
~'હાર્દ'

-