ਆਪਣੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਵੱਖਰੀ ਹੀ ਰਹਿਣ ਦੇ,
ਇਸ ਭੀੜ ਵਿਚ ਗੁੰਮਸ਼ੁਦਾ ਨਾ ਕਰ।
ਤੇਰੇ ਚਾਹੁਣ ਵਾਲਿਆ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਐ,
ਇਸ ਮੁਸਕਾਨ ਨੂੰ ਖੁਦ ਤੋਂ ਜੁਦਾ ਨਾ ਕਰ।
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਹਿਸਾਬ ਨਾ ਦੇ,
ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਲੋਕ ਹੀ ਰਹਿਣ ਦੇ, ਖੁਦਾ ਨਾ ਕਰ।

-

ਚੁੱਪ ਵਿਚ ਬੀਤ ਗਈ ਮੁਲਾਕਾਤ ਸਾਰੀ,
ਰਹ ਗਈ ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ਬਾਤ ਸਾਰੀ।।

ਜਦੋਂ ਸਾਹਮਣੇ ਆਏ ਤਾਂ ਰੁੱਸ ਕੇ ਬੈਠ ਗਏ,
ਜਿਸਨੂੰ ਉਡੀਕਿਆ ਸੀ ਜਾਗ ਕੇ ਰਾਤ ਸਾਰੀ।।

-

ਲੱਖ ਵਾਰ ਕਰਾ ਪਿਆਰ ਤੈਨੂੰ, ਪਰ ਜਤਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।
ਤੂੰ ਖੁਸ਼ਬੂ ਐ, ਤੈਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ, ਪਰ ਪਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।

ਤੈਨੂੰ ਸੋਚ ਕੇ ਜੌ ਸੁਪਨੇ ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ, ਸਵਰਗਾਂ ਤੋ ਵੀ ਸੋਹਣੇ ਨੇ,
ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਾਂਗਾ ਮਰਦੇ ਦਮ ਤੱਕ, ਪਰ ਸੱਚ ਬਣਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।

ਦੋ ਕਦਮ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਚਲ ਲਵਾਂ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਰਾਹ ਸੌਖਾ ਹੋ ਜਾਵੇ,
ਪਰ ਤੈਨੂੰ ਅਪਣਾ ਹਮਸਫਰ ਬਣਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।

ਕਿੰਨਾ ਪਿਆਰ ਐ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ, ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਹੀ ਨਹੀਂ,
ਕਿਤੇ ਮਰ ਨਾ ਜਾਵਾਂ, ਇਸ ਲਈ ਆਜਮਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।

ਤੂੰ ਖੁਸ਼ਬੂ ਐ....।

-

ਚਾ ਚੜ੍ਹਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਸੁੱਤੇ ਪਿਆ ਨੂੰ ਵੀ,
ਗਲ ਵਖਰੀ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਨਵਾ ਨਵਾ ਲਿਆਂਦਾ ਸੀ।
ਇਹ ਸਾਇੰਸਦਾਨ ਕਿੱਥੋਂ ਕਰਨਗੇ ਮੁਕਾਬਲਾ,
ਮੈਂ ਤਾਂ ਓਦੋਂ ਚੰਨ ਦੇਖਣ ਵੀ ਸਾਈਕਲ ਤੇ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।

-

एक अकेला निकला हूं ज़माना बदलने को,
सब कहते है मुझे, पागल हूं मैं।
सपने अजीब हैं मेरे, आसमां में उड़ूंगा
धरती की प्यास बुझाउगा, बादल हूं मैं।
काला हूं, शायद बदसूरत भी, फिर भी तुम्हारी फिक्र है,
मां के काले टीके वाला, काजल हूं मैं।
कंधों पर बोझ सा, ज़िन्दगी बांटता हुआ,
जैसे किसी बेपरवाह दरवेश की, छागल हूं मैं।

-

दूर उस कचेहरी में झूठों का मेला लगा था जैसे,
मैं चुपचाप गवाहों कि कतार में खड़ा रह गया।
वोह समझा रहे थे, कितनी नफरत जरूरी है दिलों मे,
और मैं बस, फिजूल की बातों पर अड़ा रह गया।
वोह खुदा तलाश रहे थे, हाथों में रोशनी लेकर,
मैं अनजान सा, आंखे मूंद कर बस अंदर झांकता रह गया।
ख़ामोश, अपनी कलम लेकर कोने में पड़ा था मै,
मुझे उठा कर शमशान ले गए,
मैं बस जीने का हक मांगता रह गया।

-

ਤੇਰਾ ਏਕ ਸਵਾਲ ਅਕਸਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ,
ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਪਿੱਛੇ ਮੋੜਾਂ ਤੇ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਖੜ੍ਹਦਾ ਸੀ।
ਨਾਲੇ ਪੁੱਛਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਯਾਰ ਮੇਰੇ,
ਏਨਾ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋਕੇ ਰੋਡਵੇਜ ਤੇ ਕਿਉਂ ਚੜ੍ਹਦਾ ਸੀ।

ਲਫਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਨਾ ਕਰ ਬਿਆਨ ਹੋਣਾ,
ਇਹ ਕਮਲਾ ਜਿਹਾ ਤੇਰੇ ਤੇ ਕਿੰਨਾ ਮਰਦਾ ਸੀ।
ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ਦਾ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਜਾਣਦਾ ਕੱਲਾ,
ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਜਚਨ ਲਈ ਕੀ ਕੀ ਕਰਦਾ ਸੀ।

-

घर से निकले थे, सोचा न था कि किधर जाएंगे।।
दहलीज पुकारेगी बार बार, जाने जिधर जाएंगे।।

मकान बना लिया इस नए शहर में,
अब क्या? अब हम घर जाएंगे।।

अपने लिए जिए, अपने लिए ही मरे,
तो खुद की ही नज़रों से उतर जाएंगे।।

सबके लिए कुछ ना कुछ तो कर जाएंगे,
आने वालों के लिए, छोड़ कर असर जाएंगे।।

-

ਆਪਣੀ ਆਵਾਜ ਉੱਚੀ ਨਾ ਕਰ, ਆਪਣੇ ਲਫ਼ਜਾ ਵਿਚ ਜਾਨ ਲੈਕੇ ਆ।
ਬਾਹਰੀ ਦੇਖ ਦਿਖਾਵੇ ਵਿਚ ਨਾ ਪੈ, ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਭਗਵਾਨ ਲੈਕੇ ਆ।
ਜੇ ਚਾਹੁਣਾ ਹੈ ਤੂੰ ਪਾਉਣਾ ਮੈਨੂੰ, ਦਿਲ ਵਿਚ ਵਸਾਉਣਾ ਮੈਨੂੰ।
ਚਾਰ ਦੀਵਾਰੀ ਵਿਚ ਨਾ ਕਰ ਕੈਦ, ਮੇਰੇ ਲਈ ਖੁੱਲਾ ਆਸਮਾਨ ਲੈਕੇ ਆ।

-

ਜਿੰਨਾ ਘਟ ਸਾਮਾਨ ਹੋਊਗਾ,
ਸਫਰ ਓਹਨਾ ਹੀ ਆਸਾਨ ਹੋਊਗਾ।

ਗਠੜੀ ਜਿੰਨੀ ਵੱਡੀ ਹੋਊਗੀ,
ਬੰਦਾ ਓਹਨਾ ਹੀ ਜਿਆਦਾ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋਊਗਾ।

ਸਮਝ ਕੇ ਵੀ ਨਾਸਮਝ ਬਣਦਾ ਐ,
ਸੋਚ ਕਿੰਨਾ ਉਹ ਨਾਦਾਨ ਹੋਊਗਾ।

ਜਦ ਤੱਕ ਪੱਥਰ ਨੂੰ ਪੁੱਜੇਗਾ,
ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਚ ਇਨਸਾਨ ਹੋਊਗਾ।

ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲਣਾ ਨਹੀਂ,
ਜਦ ਤੱਕ ਖੁਦ ਵਿਚ ਧਿਆਨ ਹੋਊਗਾ।

-