तुझ्या मिठीच्या उबेवरती माझा हक्क नाही
नाही म्हणता दिल्या हृदयी खोल जख्मा काहि
तुझ्या माझ्या पत्रांना मी पुन्हा पुन्हा वाचते
हरवलेले काही शब्द मी पुन्हा शोधु पाहते
विसर विसर विसरुन सुद्धा तुझा भास छळतो
जवळ येऊनही सख्या तु दूरच का पळतो
आई म्हणते काळ कधी थांबत नाही
तुझ्या मिठीच्या उबेवरती माझा हक्क नाही
त्या दिवशी माझ्या पासुन तुला दुर जातांना पाहिलं
डोळ्यांसोबत पावलांनाही क्षणात थांबवलं
तुझ्यासोबत माझ नसणं अजुन खरं झालं
आपल्या आठवांना कवितेच्या कोपर्यात साठवलं
तुझ्या नावाच कुंकू माझ्या माथी नाही
तुझ्या मिठीच्या उबेवरती माझा हक्क नाही
-