ನಿನ್ನ ಒಂಟಿಮನದ ಮನೆಗೆ
ಬರಲು ಭಯ.
ಅದ್ಯಾವ ಮೋಹವೋ...?
ತಗಾದೆ ತೆಗೆದರೂ, ಬಿಡದೆ,
ಎಲ್ಲಿ, ನಿನ್ನವಳೆಂಬ ಭಾವ
ಭರಿಸಿಬಿಡುವೆಯೋ...?
ಕಾಣೆ.-
ಮುಲಾಜಿಲ್ಲದೆ ಮನಸ
ತೇಲಿಸೋ ನೆನಪುಗಳೇ..
ಪ್ರೀತಿಯ ಜೀತದಲಿ ನನ್ನಿಟ್ಟಿದ್ಯಾಕೇ?
ಪ್ರತಿದಿನವೂ ಕವನಗಳ
ಊಳಿಗ ಮಾಡುತ್ತಿರುವೆ.-
ಪ್ರತಿ ಸಂಚಿಕೆಯಲ್ಲೂ ನಿನ್ನ
ಮೌನದ ಅರ್ಥ ಹುಡುಕಲು ಹೊರಟೆ.
ಆದರೆ,
ಕಲಿತಿದ್ದು ಮಾತ್ರ, ಭಾವನೆಯು ಬಿತ್ತರಿಸಿದ
ಜೀವನ ಪಾಠ.
ಮರೆಯಾಗಿಸಿರುವೆಯಾ..ಮನದ ದರ್ಪಣ?-
ನನ್ನ ಸಿಹಿ, ಕಹಿ, ಕಹಾನಿಯ ಕವಿತೆಗಳು,
ಖಾಸಗಿಯಾದರೂ, ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿಬಿಟ್ಟಿವೆ.
ಜನಜನಿತವಾದರೇ...?
ಭಯ ಕಾಡುತ್ತಿದ್ದರೂ,
ನನ್ನೊಳಗೊಳಗೇ, ಘಮಘಮಿಸುವ
ಖುಷಿಯ ಪನ್ನೀರು ಹನಿಸುತ್ತಿವೆ.-
ಕಣ್ಣಿಗಿಂತ ಪಾಪಿ ಬೇರಾರಿಲ್ಲ ಅಂದೇ..?
ಸತ್ಯ.
ನೋಡಿ, ಮೆಚ್ಚಿಸಿ, ಸ್ಪಂದಿಸಿ,
ಮೆತ್ತಗಾಗಿಸಿ,
ನಿಭಾಯಿಸಲಾರದೆ..,ಮತ್ತದೇ ಅಳುತಿದೆ.-
ಬಿಸಿಬಂಡೆಯ ಮೇಲೆ ಕೂತ ಕಪ್ಪೆಯಂತೆ.
ನಗುತ ಹಾರಿದರೆ, ಉಳಿವು.
ಅಳುತ ಕೂತರೆ, ಅಳಿವು.
ಜಾರಿದರೆ ಜಲಪಾತ.
ಸೊಗಸು, ದುಃಖದ ಕಂತು.,
ಗೊಣಗುವುದೆ ಪರಿಪಾಠ.
ಆತ್ಮಾವಲೋಕನ ಅಲ್ಲೋಲ, ಕಲ್ಲೋಲ.-
ಬಿಡುವಾದಾಗಲೆಲ್ಲ ಇತ್ತ
ಬರುವಿಯೆಂದು ಗೊತ್ತು.
ಬರಿದೇ ಬರೆದೆ. ಸಹಜ ಉಸಿರಿನ ಹಾಗೆ.
ಕಣ್ಣೊಳಗೆ ತೇಲಿದರೂ...
ಇದೊಂಥರ ಪುಟ್ಟ ಹೃದಯದ
ಅಗೋಚರ ತಾಣ.-
ಪ್ರಸಾರವಾಗದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ,
ತಿರಸ್ಕರಿಸಲಾಗದು.
ಒಲವಿಗೆ ಹೆಗಲು ಕೊಡುವ ಗೀತೆಗಳೆಲ್ಲ..
ಚಿತ್ರಗೀತೆಗಳಾಗದಿದ್ದರೂ..
ಮನದ ಭಾವಗೀತೆಗಳಾಗಿವೆ.-
ಮನದ ಮಾತು ಊಹಿಸಿ, ಹೇಳೆಂದರೆ ಹೇಗೇ?
ಅತಿಯಾಸೆಯೇನಿಲ್ಲ.
ನನ್ನ ಕಣ್ಣನೊಮ್ಮೆ, ನೋಡಿ, ಓದು ಸಾಕು.
ನಿನ್ನ ಸ್ವಗತಗಳ ದೀಪೋತ್ಸವ
ಸಾಲಾಗಿವೆ.-