ચંદ્રની કળા સોળ છે પણ
તુજ છે તારો શણગાર ...
હોય છે મારા ઉપર લાગણી રૂપે ગુસ્સો
મારે ના જાવું એ ગુસ્સા ની પાળ...
તને જોતા આંખે શીતળતા ઘણી,
કાળજે ટાઢક વળે છે અપરંપાર...
-
जिंदगी यूं गुजर ती है मेरी,
सब कोई साथ है पर हूं मैं अकेला।
अपने आप से डरता हूं,
चौंक कर रह जाता हूं मै अकेला।
रात भर चांद बाते करता है तारो से,
बस देखता रह जाता हूं मै अकेला।
तैरने वाले तो दरिया पार कर चुके,
डूब कर रह चुका हूं मैं अकेला।
दिन तो कट गया गेरो में,
रात भर रह जाता हूं मैं अकेला।
साथ तो मेरे वो नजर आते रहे,
पर मंजिल पे रह गया हूं मैं अकेला।-
હું વાત પુછું તને આમ ક્યાં જાય છે?
અવળ-ચવળ સીધે માર્ગે, તુ શાને ગોટાઈ છે.
પાણીએ, પાને, ને પાણાથી બાથ ભીડાઈ છે,
પર્વતોમાંથી પણ તું, પસરીને જાય છે.
જાણ્યા-અજાણ્યા, તારા સંગે ઘણા નિહાળ્યા,
આવે છે, જાય છે! તારી સંગે પણ આવું થાય છે?
આવતો લાગે રૂડો, કે જાતો લાગે ભલો..?
જ્યાંથી ડગ ભરું! ત્યાંથી તુ શરૂ થાય છે.
કોઈની મંઝિલ નો મારગ, તો કોઈ'ના લિયે એ મારગ,
આમાણસના સાચા-ખોટા કામોનો જશ પણ તને જાય છે.
પગદંડી તો ક્યાંક પહોળી ચાંદ" ક્યાંક નવેથી શરૂ થાય છે,
થોભતી નથી, થાકતી નથી? બસ બેફામ દોળે જાય છે.
-
હું જ મુસાફર અને,
મંઝિલ પણ હું જ.
તલાશ મને મારી અને,
ગાયબ પણ હું જ.
હું જ તરસ અને,
પરબ પણ હું જ.
લત મને મારી અને,
તલબ પણ હું જ.
હું જ જખમ અને,
મલમ પણ હું જ,
દર્દ મને મારું અને,
ઇલાજ પણ હું જ.-
उसे सन्नाटा कहूँ तो चुप सी है,
कहूँ किल्लोल तो फिर शोर...
उजाला कहूँ तो वो रोशन सी है,
छुप जाने कहूँ तो चित्तचोर..
अड़ जाए जिद से तो लटों सी है,
सूर मिलाए तो जैसे मन मोर..
मद्धम बातें कहूँ तो फिज़ा सी है,
बाँध लू बाहों से तो फिर दोर..-
કઈ સર લાગે છે,
કોઈ પોતાનુ હોય એવી
અણસાર લાગે છે,
કૉલેજ ના ગેટે થઈ
આ મધુર મિત્રતા,
જે બની જીંદગી ના
અણમોલ ક્ષણો મા,
બાકી તો આવી મિત્રતા
બનવા મા પણ વાર લાગે છે.-
ચાલ આકાશમાં ઊડીને આવીએ,
એક તારાને તો ચૂમીને આવીએ.
જૂની છે એ ખબર, ચાંદમાં દાગ છે,
દોસ્ત! એ પૂર્વગ્રહ મૂકીને આવીએ.
કેમ નડતર થયું ચાંદને મારગે,
એ ગ્રહણને જરા પૂછીને આવીએ.
ભોંય ભેગાં થયા આપણાં સ્વપ્ન સૌ,
લાગણીના બળે ઊઠીને આવીએ.
રોજની આ તડપ, ને વ્યથાની કથા,
થાય છે, આ બધું ભૂલીને આવીએ-
ખૂલવા લાગ્યું છે શહેર
ચાલો મુલાકાત કરીશું,
મોબાઈલ ના લાવશો
આપણે વાત કરીશું.-