डोळ्यांमधले आसू पुसती ओठांवरची गाणी
कठोर झाली नियती जेव्हा,हृदयी आर्त विराणी.

पृथ्वीवरील स्वर्ग जणू ही निसर्ग सुंदर धरणी.
बर्फाच्छादित डोंगरातून वाहे झुळझुळ पाणी.

उंच देवदारचे वृक्ष आणी बागा सफरचंदाच्या.
या देवभूमीवर राहत होत्या अनेक पिढ्या आमच्या.

काळरात्र ती कशी विसरु,आमच्या रक्ताने माखली धरणी.
घरट्यापासून तुटलो तेव्हा,आम्ही पाखरे दीनवाणी.

आपल्याच देशात विस्थापित काश्मीरी पंडित आम्ही.
कैक वर्षे सरुन ही आम्ही फक्त आश्वासनांचे धनी.

आम्हास वाली कोण,हिरावले आमचे जग धर्मांधांनी.
विसरलो नाही काहीच,डोळ्यांत ओल्या आठवणी.

-

आलीस माझ्या प्रोफाइल वर..
जा हव्या त्या ओळी घेऊन जा.

-

डाव मांडून भांडून मोडू नको.
डाव अर्ध्यावर असा सोडू नको.

दिली घेतली जी वचने आपण.
रागात ती वचने तू मोडू नको.

बोलले गेले अधिक उणे शब्द,
त्यांना वेगळे संदर्भ जोडू नको.

नको अबोला,नको हा कोंडमारा.
स्वतःच्या भावना अशा कोंडू नको.

बोलून संपवू रुसवे फुगवे
गैरसमजाने नाते तोडू नको.

-

एकाकी संध्येला मनी तुझे गीत आहे.
सागर उधाणलेला परि मौन प्रीत आहे.

पाहतो सूर्यबिंब क्षितिजावर झुकलेले
स्पर्श भासात धुंद,मनी प्रेमगीत आहे.

माझ्या भावनांना का लाभे ना किनारा
तूला कळत नाही,का प्रेम शापित आहे?

नीरव एकांतात तुझीच साद ऐकू येते.
ओठांवर शब्द तुझे,मंद वारा गंधित आहे.

-

दिल की गहराई में बसा खूबसूरत एहसास है।

-

दिल ने दिल से दिल के नाम लिखा एक खत है।

-

भूपाळीचे सूर आळविले नि काकडा उजळला मंदिरी.
सहस्ररश्मींच्या रथी आरुढ होऊन सूर्यनारायण आले द्वारी.

क्षितिजावर केशरी आभा ,चहूकडे पसरला प्रकाश.
फिटे अंधाराचे जाळे आणि झाले मोकळे आकाश.

चिमणी पाखरे करु लागली आनंदाने चिवचिवाट.
शेतकऱ्याने बैलगाडीतून धरली शेताची वाट.

सारा गाव जागा झाला नि लगबग दिसे पारावर.
जाते मात्र अडगळीत गेले, कुठे उरले ओव्यांचे स्वर.

सुंदर सकाळ घेऊन आली नव स्वप्ने नवी आशा.
अंतरी तेजोमय ज्ञानदीप, उजळल्या दाही दिशा.

-

भावनाओं को
शब्दों में पिरोने वाला
कोई जादूगर।

-

दिवस सरले ,वर्षे सरली.
आपली अजूनी भेट न घडली.
वाटे मनीच विरुन जातील अंतरीचे हेतु..
जिवलगा कधी रे येशील तू ॥धृ॥

मायभूमी वर हल्ला झाला.
सीमेवरुन सांगावा आला.
तेव्हापासून छळे जीवा ,हा विरहाचा ऋतू...
जिवलगा कधी रे येशील तू ॥१॥

तुम्हा शोधण्या उंबरे झिजवले.
नाथ तुम्ही बेपत्ता इतकेच कळले.
कुठे शोधावे, कसे मी बांधू संवादाचे सेतू ..
जिवलगा कधी रे येशील तू ॥२॥

आठवणींची शिदोरी घेऊन मनी.
बसले वाटेकडे डोळे लावूनी.
कुंकू रेखिता हात थबकला ,मनी किती हे किंतू..
जिवलगा कधी रे येशील तू ॥३॥

-

जीवनात ही घडी अशीच राहू दे
सख्या मला डोळे भरुन तुला पाहू दे.

जीवनी जरी असो काही अधिक उणे
प्रेम सरिता नित्य जीवनी वाहू दे.

संसारात येतील सुख दुःखाच्या लाटा
या सागराचा आम्हा किनारा लाभू दे.

क्षणिक असावेत रुसवे फुगवे
प्रेम विश्वासाने साथ कायम राहू दे.

सहजीवनी पाहिली किती सुखद स्वप्ने.
प्रत्येक सुखद स्वप्न सत्यात उतरु दे.

हाती हात घेता ,आपले जुळले नाते.
नाते अतूट राहो, सदा सौख्य लाभू दे.

-