Was written so beautifully..
Well, I started writing it from 2017 december..
And completed it yesterday..
To start with.. it was a poem of uncertainties..
Towards the middle.. it surprisingly became a love poem..
Not the much hyped love.. love..
a little far away from the fairytale kind of love.. the more realistic kind of love
And towards the end.. it became a farewell poem.. where goodbyes
Became a better way to express love..
Goodbyes which hurt..
But was a better way to show
that I care.. and I love..
I used the luxury of my mind's pages..
To write each word...
To frame each stanza..
Every moment was written down..
Both happy and sad moments..
The poem will never be read by you
Unless you know me well.. !
For, I preserve it like a treasure..
Deep inside the hidden chambers of my heart.. !
Only, love can find the way..
in that maze of emotions..
Only love, will show you my beautiful poem..!

-

കാറ്റായി വന്നതാണ് എങ്ങുനിന്നോ..
നിന്റെ തേരിലേറി ഞാനും പറന്നു നടന്നു...
കണ്ണെത്താ ദൂരത്തോളം.. മലകളും.. സാഗരങ്ങളും കണ്ടു കണ്ടു..
എപ്പോളോ ഒരു നാൾ.. നിന്റെ മന്ദഹാസം മാഞ്ഞു..
നിന്റെ മുഖം കറുത്തു..
നിന്റെ ഗർജ്ജനങ്ങൾ കേട്ടു ഞാൻ ഭയന്നു വിറച്ചു...
കുറ്റം എന്തെന്ന് അറിയാതെ.. നിന്റെ കോപത്തിൽ.. എന്റെ ജീവൻ ആടിയുലഞ്ഞു..
നിന്റെ രഥചക്രങ്ങൾക്കും.. നിന്റെ പായുന്ന കുതിരകൾക്കും.. അന്ന് നിയന്ത്രണം ഇല്ലായിരുന്നു...
കടിഞ്ഞാൺ പൂർണമായി ഉപേക്ഷിച്ചിരുന്നു നീ..
ഒടുവിൽ ഒരു കൊടുങ്കാറ്റായി ആഞ്ഞു വീശയതല്ലേ നീ...
ആകാശ മേഘങ്ങൾ നിന്റെ വരവറിഞ്ഞു..
ഓടിമറഞ്ഞു.. അവരൊടൊപ്പം നീ എന്നെയും എടുത്തെറിഞ്ഞു..
പഞ്ഞി കെട്ടുകൾക്കിടയിലൂടെ
പിടിയില്ലാതെ.. വഴിയില്ലാതെ..
ഞാൻ താഴേയ്ക്കു പതിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു...
നിന്റെ രോഷത്തിൽ.. നീ എന്റെ നിലവിളികൾ കേട്ടില്ല...
എന്റെ ചുറ്റും ഉള്ള ലോകത്തെ ഒന്നാകെ ഇളക്കി മറിച്ചു നീ സംഹാരം നടത്തുമ്പോളും..
ഞാൻ പതിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു...
ഭൂമിയുടെ മാറിലേക്ക്..
രണ്ടുകൈകളും നീട്ടി.. ആ ജനനി എന്നെ സ്വീകരിച്ചു.. ശുശ്രുഷിച്ചു..
മുറിവുകൾ ഉണങ്ങി തുടങ്ങുമ്പോഴേയ്ക്കും..
നീ വീണ്ടും എത്തിയിരിക്കുന്നു.. മന്ദമാരുതനായി.. കണ്ണിൽ കനൽ ഒളിപ്പിച്ചു.. വീണ്ടും ആഞ്ഞടിക്കാൻ..
ഇനി അതു സഹിക്കാൻ ഞാൻ അശക്ത ആണ് ..
ഞാൻ ഭൂമിയിലേക്ക് മടങ്ങുന്നു..
സീതയെ പോലെ.. ഭൂമിയുടെ മടിത്തട്ടിലേക്ക്.. ഞാനും പോകുന്നു..

-

നിന്റെ കൈകൾ വിടാതെ ചേർത്ത് പിടിച്ചിട്ടില്ലെങ്കിലും..
നിന്റെ മുന്നിൽ വന്നു നിൽക്കുന്നിലെങ്കിലും
നിന്നിൽ നിന്നും അടരുവാൻ വയ്യാതെ..
കരഞ്ഞു തളരുന്ന ഒരു മനസ്സ് എനിക്കുണ്ട് ..
മുറിവേറ്റു പിടയുന്ന ഒരു ഹൃദയവും ഇവിടെ ഉണ്ട്..
അതിൽ അന്നും ഇന്നും നിന്റെ പേര് മാത്രമാണ് മിടിക്കുന്നത്..
നീ കേൾക്കാത്ത ദൂരത്തു.. അതങ്ങനെ മിടിക്കട്ടെ...
നീ കാണാത്ത ദൂരത്തേയ്ക്ക് ഞാൻ പോകും വരെ..

-

യാത്രകൾ സമ്മാനിച്ച
ഓർമ്മകളുടെ ഭാരം പേറി
വീണ്ടുമൊരു യാത്ര പോണം..
നഷ്ടപ്പെട്ടു എന്ന് കരുതിയതൊക്കെ
അരികെ നിന്ന്, ഒരുവട്ടം കൂടി
മനസ്സിൽ താലോലിക്കാൻ..

-

നീഹാര ബിന്ദുക്കൾ
ആരണിയിച്ചു
ചേലൊത്ത പെൺപൂവേ നിന്നെ..
നീഹാരമല്ലെനിക്കത്രയും
പ്രിയതരം ഈ സ്നേഹോപഹാരമല്ലേ
നോക്കുക സഖേ..
നീ ഒരുവേള കൂടി
പുലരിതൻ പൊൻവെയിൽ
ഏൽക്കേ..
വൈഡൂര്യ കല്ലുമാല
ചാർത്തിയതല്ലേ..
നിശയുടെ പ്രിയസഖി
എന്നെ..

-

മറന്ന് പോയ്‌

സ്‌മൃതികൾ തൻ തീരങ്ങൾ താണ്ടി ഞാൻ പോകുന്നു..
മറവിയുടെ ആഴങ്ങൾ തേടി ഞാൻ അലയുന്നു
അകലെയാണിരുവരും
അരികിലാണോർമ്മകൾ..
എന്ന് നിനച്ചു മനം നിറച്ചു..

എങ്കിലോ ഇന്നിതാ..ഓർമ്മകൾ ഒന്നൊന്നായി..
കൈകുമ്പിളിലിൽ നിന്നൂർന്നു വീണു . ചിതറുന്നു.. മണൽത്തരികൾ പോൽ..

ഇരുകൈകൾ കോർത്ത് നടന്ന ഇടവഴികളും
കാറ്റിൽ പറത്തിയ അപ്പുപ്പൻ താടിയും..
എനിക്കായ് ഇറുത്ത വെള്ളാമ്പൽ പൂക്കളും..
ആരോരും കാണാതെ കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് നാം
കഥകൾ ചൊല്ലിയ അമ്പലമുറ്റവും..
നിലാവിന്റെ തലോടലേറ്റെത്രയോ
രാവുകൾ ചേർന്നിരുന്നുറങ്ങിയ കല്പടവുകളും..
ഒന്നിച്ചു നനഞ്ഞ തുലാമഴയും..

എല്ലാം എനിക്കിനി അന്യമാണ്
നീയും നിന്നോർമ്മകൾ പോലും..

എങ്കിലും ഒരുനാളും ഓർക്കാതിരുന്നില്ല
നിന്നെ ഞാൻ ഇക്കാലമത്രയും..
മറന്ന് പോയ്‌ നിൻ സ്നേഹത്തിൻ
ആഴിയിൽ.. നിന്നെന്റെ
ഹൃദയത്തെ വീണ്ടെടുക്കാൻ..

-

കുടത്തുമ്പിൽ ഊർന്നു വീണു
നീർമണികൾ..
മിഴികളിൽ നിന്നുതിർന്നു വീണു..
നീർതുള്ളികൾ..
ഒരേ നിറം..
ഒന്ന് ഉടൽ തണുപ്പിച്ച്
താഴെയ്ക്കു പതിച്ചു..
മറ്റൊന്ന് മനസ്സിന്റെ വിങ്ങലായിരുന്നു..
അടക്കാൻ കഴിയാതെ..
ഏറെ നേരം വാശിയോടെ
ഇരുവരും ഒരുപോലെ പെയ്തു..
ഒടുവിൽ
മഴമേഖങ്ങൾ പെയ്തൊടുങ്ങി..
എന്നാൽ വാനം തെളിഞ്ഞില്ല..
ഉള്ളിൽ അപ്പോളും തോരാത്ത മഴയായിരുന്നു..

കുട മടക്കി..
ശേഷിച്ച നീർതുള്ളികളും..
ഓർമ്മകളുമായി..
അവൾ നടന്നു..

-

വളരെ അടുത്ത
ആത്മബന്ധം ഉള്ളവർ
തെറ്റു ചെയ്യുന്നു
എന്ന് തോന്നിയാൽ..
എത്ര ഉപദേശിച്ചിട്ടും..
എത്ര തന്നെ മനസ്സിലാക്കാൻ
ശ്രമിച്ചിട്ടും അവരതിന്
തയ്യാറല്ല എങ്കിൽ,
അവരെ അവരുടെ വഴിക്ക് വിടുക..
മനസ്സ് കൊണ്ട്
അവരെ പുറത്താക്കേണ്ടതില്ല..
എന്നെങ്കിലും
തെറ്റ് തിരിച്ചറിഞ്ഞു
തിരികെ വന്നാൽ..
കയറിവരാൻ പാകത്തിന്
ഒരു വഴി അവർക്കായ്
മാറ്റി വെയ്ക്കുക..
വെളിച്ചമാവുക...

-

ഇറുന്നു വീണ ഒരുപിടി
റൈഹാൻ പുഷ്പങ്ങളുടെ ഓർമ്മയ്ക്കായ്..

ചെപ്പിൽ നിന്നും
ചിതരിത്തെറിച്ച മഞ്ചാടി
കണക്കെ.. നക്ഷത്രങ്ങൾ...
അവൾക്കരികിലേക്ക് ഓടിയെത്തി..

നിലാവ്, ഇന്ന് ഭൂമിയിലേക്കിറിങ്ങി
വന്നിരിക്കുന്നു..
അവളോ... സ്മൃതികളുടെ ഭാരം പേറി
കാറ്റിനോടലിഞ്ഞു ചേർന്നിരുന്നു..

-

എന്നോളം നിന്നെ ആരറിയും..

-