एक साहब
बाबा जैसा साहब
है ही रूबाब

-

सगळ्याच कल्पनांना
जमिनीत गाडलं
कवितेचे रोपटं
अचानक बहरलं

-

तिच्या साठी जे
जगलें आयुष्यभर
सर्वांचे झाले

-

सहारा वही
जो मुष्किल घडीमेंं
अपना लगे

-

सगळच कसं बर्फासारखं
क्षणार्धात वितळलं
फक्त तुझ्या आठवणी सोडून
वास्तव सगळं वितळलं

-

दवबिंदू क्षणिक जरी
आणतात आयुष्यात गोडवा
चेहऱ्यावरचे हास्य क्षणिक जरी
आणते दुसऱ्याच्या चेहऱ्यावर गोडवा

-

प्रश्नांची उत्तरे पहुडलेली
असतात हिमनगाच्या तळाशी
मुखवटेही उभे असतात रांगेत
चेहऱ्याच्या पाठीमागे

-

आठवणीं नो नका
येऊ नुसत्या एकट्या
यायचेच असेल
तर फक्त स्वप्नात या

-

कारण नसतानाही
हसत रहावें
डोहा पेक्षा
तरंगच लक्ष वेधतात

-

नववर्षाच्या आगमनाची चाहूल
हीच असते जगण्याची उर्मी
अंधाराचे जाळे फिटायाला
आकाश मोकळे व्हायला हवें

-