നിശബ്ദത ഒരു മതിൽക്കെട്ടൊന്നുമല്ലല്ലോ ? ?

സൂക്ഷിച്ചു നോക്കൂ...
നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങളിൽ നിന്ന് ഒരേ കിനാവിറങ്ങി വന്ന് സൂചിപ്പഴുതുണ്ടാക്കി
കെട്ടിപ്പിടിക്കുന്നത് കണ്ടില്ലേ ?

ഒന്നു കൂടി ശ്രദ്ധിച്ച് കേട്ടു നോക്കൂ....
പരസ്പരം വേണമെന്നും
പിരിയാനാവില്ലെന്നും നാം
നിസ്സഹായരായി
നിലവിളിക്കുന്നില്ലേ ? — % &

-

നിശബ്ദത ഒരു മതിൽക്കെട്ടൊന്നുമല്ലല്ലോ ? ?

സൂക്ഷിച്ചു നോക്കൂ...
നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങളിൽ നിന്ന് ഒരേ കിനാവിറങ്ങി വന്ന് സൂചിപ്പഴുതുണ്ടാക്കി
കെട്ടിപ്പിടിക്കുന്നത് കണ്ടില്ലേ ?

ഒന്നു കൂടി ശ്രദ്ധിച്ച് കേട്ടു നോക്കൂ....
പരസ്പരം വേണമെന്നും
പിരിയാനാവില്ലെന്നും നാം
നിസ്സഹായരായി
നിലവിളിക്കുന്നില്ലേ ? — % &

-

The Aim of Life is far away
and I am on the way — % &

-

മുറിവുകൾ കൂട്ടിത്തുന്നി
മടുക്കുമ്പോൾ ...
വെട്ടിമുറിയ്ക്കാൻ മഴു നൽകാതിരിക്കാം..!

ഓർമ്മ വന്ന് ഒളിഞ്ഞു നോക്കി ചിരിയ്ക്കുമ്പോൾ
വീണ്ടും കീറി മുറിയ്ക്കാൻ
കത്തി കൊടുക്കാതിരിക്കാം.

അത്രയല്ലേ പറ്റൂ ?
പാവം മനുഷ്യർക്ക് ?
— % &

-

നിമിഷങ്ങൾ ആനന്ദങ്ങളെ കോരിയെടുത്ത ഓർമ്മപ്പാത്രങ്ങൾ ഒരിയ്ക്കലും ശൂന്യമാകില്ല. — % &

-

പൂത്തതും തളിർത്തതും
കൊഴിഞ്ഞു പോയതും കണ്ണിലാണ് .
പുഞ്ചിരിയും മധുരവും പകർന്നു തന്നത് ചുണ്ടുകളും നാവുമാണ്..
ഈണവും താളവും ശബ്ദവും
കേൾപ്പിച്ചു കൊതിപ്പിച്ചത് കാതാണ്.
വിടർന്ന ചെമ്പകവും മുല്ലപ്പൂക്കളും
മണമായ് കോരി നിറച്ചത് മൂക്കിലാണ്.
ഒന്നു തൊട്ടപ്പോഴേക്കും കോരിത്തരിപ്പിൻ്റെ കൂണുകൾ ഉണർന്നത് തൊലിപ്പുറത്താണ്.

ഹൃദയം ഇപ്പോൾ ചോദിക്കുന്നുണ്ട്
കുറ്റവാളികൾ അഞ്ചു പേരും ഓടിയൊളിച്ചിട്ടും
ഞാനെന്തിന് സാക്ഷ്യം പറയണം ?
ഞാൻ വെറുമൊരു കൂട്ടുപ്രതിയല്ലേ ?
ജീവപര്യന്തം ഓർമ്മത്തടവിന് വിധിക്കാൻ മാത്രം ഞാൻ കൊലക്കുറ്റമൊന്നും ചെയ്തില്ലല്ലോ ? ?
— % &

-

"സുഖമാണോ ? ? "
എന്ന് ചോദിച്ചില്ല.
"എന്നെ ഓർക്കാറുണ്ടോ ? "
എന്നും മറുപടിയായി ചോദിച്ചില്ല...
പരിഭവങ്ങളും
പരാതിയും ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല.

സന്ദേശം അയച്ചത് നീയായതിനാൽ മാത്രം എന്നിൽ ഉണർന്ന
നിൻ്റെ പേരും...
നീ മാത്രം വിളിക്കാറുണ്ടായിരുന്ന എൻ്റെ പേരും പരസ്പരം വീണ്ടും വീണ്ടും കണ്ടുമുട്ടുകയും പുഞ്ചിരിക്കുകയും ചെയ്തു

പിന്നെ...
സ്ക്രീനിൻ്റെ വെള്ളിവെളിച്ചം ഭേദിച്ച് അവ നിലവിളിയ്ക്കുകയും കൂടി ചെയ്തപ്പോൾ ഒന്നുമറിയാത്ത ഭീരുക്കളായി നാം ഓടിയൊളിച്ചു. . — % &

-

ആരാധനയുടെ
തേൻതുള്ളികൾ നുകർന്നു തീരുമ്പോഴേയ്ക്കും
പൊള്ളലിൻ്റെ തീപ്പാതകൾ
നിരന്നു നിന്നു. — % &

-

ജനനം
ജീവിതം
മരണം — % &

-

ആ ശരറാന്തലിപ്പോഴും തെളിയുന്നുണ്ട്...
വഴിയാത്രക്കാർ മാഞ്ഞു പോയാലും ...
ഒരിക്കൽ വെളിച്ചം പകർന്നല്ലോ എന്ന നിമിഷത്തെ ഓർത്തോർത്ത് അതിപ്പോഴും
മുനിഞ്ഞു കത്തുന്നുണ്ട്.

ഇടയ്ക്ക്
വിഷക്കാറ്റേറ്റ് ഉലയുമായിരിക്കും.
അന്നത്തെ
വഴിയാത്രികർ തന്നെ തിരിച്ചു വന്ന് ഊതിക്കെടുത്തുമായിരിക്കും.
ഓർക്കാപ്പുറത്ത് ഒരു അമ്ലമഴ
അതിനെ മുക്കിക്കൊന്നേക്കാം..
പക്ഷേ അവസാന നിമിഷം വരെ എരിഞ്ഞേ പറ്റൂ...
കാരണം ശിരസ്സിലെ തിരിനാളം പൊള്ളിച്ചാലും ഉരുകുന്ന മെഴുകുതിരിയാണതിൻ്റെ ചങ്ങാതി.

ഒരു മിന്നാമിന്നിയോ ...
ഒരു സൂര്യനോ ..
നിലാവോ..
കിനാവോ....
അതിനെ ഭ്രമിപ്പിക്കാറില്ല.
താൻ ആരാണെന്നും
എന്താണെന്നും അറിയുന്ന വഴിവിളക്കുകളൊക്കെ
അങ്ങനെത്തന്നെയാണ്.— % &

-